Powrót utytułowanych zawodników po kilku latach wzbudza zawsze duże emocje. Wracają z reguły dużo lepsi sportowo, bardzo dobrze przygotowani. Świadoma praca treningowa wykonywana przez wiele lat przynosi efekty wizualne, z reguły bardzo dobrze wpływa na gęstość, kształt i rozmiar mięśni. Scena ma swoją moc, kto raz się tam znajdzie zawsze chce tam wrócić i najczęściej wraca.

Paweł jest dobrze znaną osobą w środowisku, już jako junior odnosił sukcesy, jego powrót ma interesujący przebieg. Mogliśmy go zobaczyć w kilku odsłonach, przy wadze +90 kg prezentował dobrą formę, jednak dalsza redukcja i przejście do niższej kategorii wagowej (poniżej 90 kg) jego sylwetka zyskała na proporcjach.

Przodem - obręcz barkowa i klatka piersiowa jest mocno wypełniona, duże mięśnie naramienne z widocznym prążkowaniem, mają kulisty kształt, oddzielone są od mięśni ramion (biceps, triceps) głęboką separacją. Talia nie jest wąska, widoczne są wypukłe mięśnie proste brzucha, przedzielone pionowo przebiegającą szeroką kresą białą, powierzchnie ścięgniste, oddzielające poziomo poszczególne „kostki”, przebiegają głęboko, co wpływa na wyrazistość mięśni brzucha. Mięśnie skośne zewnętrzne są duże, wychodzą poza kości biodrowe, poszerzając skutecznie talię.

W pozie z bicepsami przodem - wysokie kuliste bicepsy, pełne na całej długości brzuśca, widocznie oddzielone są grubą bruzdą mięśnie trójgłowe. Rozciągnięte w tej pozie mięśnie brzucha są dobrze widoczne. Nogi mają dużą objętość, mięśnie czworogłowe ud są dobrze rozwinięte na całej długości od biodra do kolana, mają głęboką separację, widoczne jest prążkowanie poprzeczne, są mięśnie krawieckie i przywodziciele.

Pozy bokiem są bardzo mocną stroną tego zawodnika. „Klatka piersiowa bokiem” jest pełna, wysoka, z widocznymi prążkami, kuliste barki, dobrze widoczna granica oddzielająca przedni akton mięśni naramiennych i klatkę piersiową, tylny akton dodaje pełności, w dobrych proporcjach mięśnie ramion biceps i triceps. W obrębie bioder widoczny naprężacz powięzi szerokiej, wyodrębniony pośladkowy średni i wielki z widocznym prążkowaniem. Głęboko rysuje się smuga biodrowo- lędźwiowa, oddzielająca mięśnie czworogłowe od dwugłowych, mają efektowny kształt. Podudzie „gęsto porysowane” pionowymi liniami, widoczna głowa boczna mięśnia brzuchatego.

Tyłem – bicepsy wysokie, duże objętościowo mięśnie obręczy barkowej i ramion, naramienne, dwugłowe, ramienne, trójgłowe ramion. Plecy są szerokie i mają dużą rozpiętość, są grube i gęste. Jest mięsień czworoboczny grzbietu, mięśnie obłe większe i mniejsze, podgrzebieniowe, „długie” – nisko rozpoczynające się mięśnie najszersze grzbietu. Dobry środek pleców - połączenie przyczepów końcowych mięśni najszerszych i powięzi piersiowo-lędźwiowej. Mięśnie pośladkowe wielkie prążkują się, widoczne miejsce przyczepów końcowych na kości udowej. Na tylnej części ud widoczna separacja - mięśnie dwugłowe, półbłoniaste, półścięgniste. Brzuchate łydki dzielą się bardzo wyraźnie na głowę przyśrodkową i boczną.

Prezentacja z zawodów na zawody coraz lepsza, pewniejsza, dobrze wytrenowana, są płynne przejścia między pozami. Podsumowując, należy doskonalić proporcje ciała poprzez zwiększanie szerokości obręczy barkowej – akton boczny i tylny mięśni naramiennych, zmniejszenie obwodu pasa, kształt ud – zwiększenie objętości głowy bocznej i przyśrodkowej. Pełność, jakość, gęstość to wielkie atuty naszego zawodnika. Prezentacja póz bokiem jest zawodowa, robi ogromne wrażenie, można poczuć „klimat PRO”. Prawdziwi wielbiciele kulturystyki rozumieją i uwielbiają walkę – rywalizację na tak wysokim poziomie sportowym, niestety „dużych” kulturystów nie mamy zbyt wielu, obyśmy mogli jak najczęściej oglądać ich na scenie.

https://www.youtube.com/watch?v=5vaGPi9K86Q

Komentarze (0)