SFD.pl - Sportowe Forum Dyskusyjne

Zespół przetrenowania - objawy, mechanizmy i metody wykrywania

temat działu:

Inne dyscypliny

Ilość wyświetleń tematu: 32413

Nowy temat Wyślij odpowiedź
...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 14 Napisanych postów 2336 Na forum 18 lat Przeczytanych tematów 11009
znalazlem fajny artykoł,jesli juz taki byl na forum to skasujcie
mam nadzieje ze sie przyda
"co niezabije, wzmocni" ale....

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Grażyna Lutosławska, Elżbieta Hübner-Woźniak
Zakład Biochemii, Katedra Fizjologii i Biochemii,
Akademia Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego, Warszawa


Zespół przetrenowania - objawy, mechanizmy i metody wykrywania
Overtraining syndrome - symptoms, mechanisms, detection


Streszczenie / Summary
Wprowadzenie
Definicja przetrenowania
Mechanizmy zespołu przetrenowania
Ogólnoustrojowe mechanizmy przetrenowania
Lokalne mechanizmy przetrenowania
Metody wykrywania zespołu przetrenowania


Streszczenie

Autorki dokonują przeglądu aktualnego piśmiennictwa dotyczącego zespołu przetrenowania - przewlekłej i zagrażającej zdrowiu zawodników formy zmęczenia treningiem. O ile sam trening w sporcie wyczynowym jest nieodłącznie związany ze zmęczeniem, przeciążeniem mięśni, czy krótkotrwałym przetrenowaniem, którego objawy ustępują po 1-2 tygodniach wypoczynku, to zespół przetrenowania, ze swoimi zróżnicowanymi i wielorakimi objawami, wymaga tygodni lub nawet miesięcy wypoczynku. Główne objawy zespołu przetrenowania to, obok długotrwałego spadku formy sportowej, stałe uczucie zmęczenia, zaburzenia snu i nastroju, zwiększona podatność na infekcje, zaburzenia funkcji rozrodczych. Przyczyny zespołu przetrenowania nie są do końca wyjaśnione, wiadomo jednak, że towarzyszą mu zaburzenia w funkcjonowaniu układu wydzielania wewnętrznego i wegetatywnego układu nerwowego, a jego wystąpienie jest skutkiem nadmiaru treningu i startów, a czasem wypoczynku. Rozpoznanie zespołu przetrenowania wymaga uważnej obserwacji formy sportowej zawodnika, ale także stosowania badań fizjologicznych, biochemicznych i testów psychologicznych.

1. Wprowadzenie

Celem każdego sportowca jest osiągnięcie takiego poziomu adaptacji organizmu do specyficznego dla uprawianej dyscypliny wysiłku, który umożliwi uzyskanie znaczącego sukcesu sportowego. Drogą prowadzącą do takiego celu jest odpowiednio zaplanowany i zrealizowany trening. Efektywność treningu fizycznego zależy między innymi od jego objętości, intensywności i periodyzacji bodźców treningowych [7]. Po każdej sesji treningowej następuje obniżenie tolerancji na wysiłek i wiele zmian w układzie hormonalnym, odpornościowym, a także zmian w metabolizmie mięśni określanych jako faza kataboliczna. Następująca po niej i nieodłącznie związana z wypoczynkiem faza anaboliczna charakteryzuje się nasileniem procesów restytucyjnych i zwiększeniem możliwości wysiłkowych [14,30].

Wiadomo, że obciążenia treningowe w sporcie wyczynowym, oceniane zarówno pod względem czasu trwania, jak i intensywności, są ogromne i prowadzą do istotnych zaburzeń w funkcjonowaniu tkanek i narządów - układu krążenia, układu nerwowego, odpornościowego czy tkanki mięśniowej, ale powrót do stanu równowagi i procesy regeneracyjne zachodzące w fazie restytucji, czyli w fazie anabolicznej, umożliwiają ponowne podjęcie treningu i realizację nowych zadań. Jednakże w sporcie wyczynowym dość powszechne są sytuacje, w których trening jest podejmowany mimo niepełnej restytucji. Dzieje się tak dlatego, że istnieją ogromne różnice międzyosobnicze zarówno we wrażliwości organizmu na bodźce treningowe, jak i w szybkości procesów restytucji [16]. W związku z powyższym te same bodźce treningowe mogą być zarówno przyczyną sukcesów, jak i porażek, najczęściej spowodowanych stosowaniem za dużych obciążeń i za krótkich okresów wypoczynku. Nie można również pomijać roli czynników nie związanych ze sportem (ekonomicznych, środowiskowych, wynikających ze sposobu odżywiania czy zmiany stref czasowych w czasie podróży) jako tych, które mogą wpływać na zaburzenia w procesach restytucji i mieć swój istotny udział w spadku formy sportowej [38].

Zarówno trenerzy, jak i zawodnicy doskonale zdają sobie sprawę, że o ile zmęczenie czy przeciążenie mięśni są nieodłącznymi, a nawet niezbędnymi elementami treningu, to jednak przedłużający się czas ich trwania, mimo zmniejszania obciążeń treningowych czy zwiększania dni wypoczynku, ogólnie określany jako przetrenowanie, stanowi główne zagrożenie dla sukcesów sportowych, a niekiedy dla zdrowia sportowców. Jednocześnie tylko w ograniczonym zakresie mogą oni liczyć na wsparcie nauki, ponieważ, mimo wielu lat badań, zjawisko przetrenowania, jego objawy, mechanizmy i metody wykrywania, a nawet stosowana do definiowania przetrenowania terminologia są przedmiotem dyskusji, a dane doświadczalne, dotyczące stanu przetrenowania, niepełne i bardzo zróżnicowane [27].

2. Definicja przetrenowania

Najbardziej ogólną definicją przetrenowania jest określenie go jako stanu, w którym doszło do zachwiania równowagi między przebiegiem procesów restytucji a stosowanymi bodźcami treningowymi i obciążeniami startowymi, co, z pewnym uproszczeniem, można zdefiniować jako nadmiar treningu i startów, a niedostatek wypoczynku [36]. Badania wykonane u pływaków i kolarzy wykazały, że objawy te pojawiają się po ok. 3 tygodniach treningu o dużej intensywności lub monotonnego treningu o dużej objętości, ale ustępują po 1-2 tygodniach wypoczynku i określane są jako przetrenowanie krótkotrwałe [15,25,50]. Jeżeli jednak trening jest kontynuowany dalej, bez możliwości wypoczynku, to wraz z narastaniem zmęczenia pojawia się wiele innych objawów, tak obiektywnych, jak i subiektywnych, składających się na tzw. zespół przetrenowania, czyli przetrenowanie długotrwałe, którego konsekwencjami są: zmniejszenie zapasów glikogenu mięśniowego [12], nasilenie procesów rozpadu i zahamowanie procesów syntezy (czyli tzw. deficyt anaboliczny) [1], zaburzenia w funkcjonowaniu układu wydzielania wewnętrznego i wegetatywnego układu nerwowego [5,24] oraz w stężeniu wolnych aminokwasów we krwi [44]. W konsekwencji następuje długotrwały spadek formy sportowej, stałe uczucie zmęczenia, zaburzenia nastroju, większa podatność na infekcje, a nawet zaburzenia funkcji rozrodczych [13,39]. W przypadku wystąpienia zespołu przetrenowania powrót organizmu do stanu równowagi i odzyskanie formy sportowej może trwać tygodnie, a nawet miesiące.

3. Mechanizmy zespołu przetrenowania

Mechanizmy zespołu przetrenowania są bardzo złożone i nie do końca wyjaśnione. Dzieje się tak dlatego, że ze względów etycznych niewiele przeprowadzono badań nad doświadczalnie wywołanym zespołem przetrenowania, a wiele prac dotyczy opisu i analizy pojedynczych przypadków stwierdzonych w sporcie wyczynowym. Wydaje się jednak, że w zespole tym następuje skumulowanie objawów zmęczenia lokalnego samych mięśni, jak i zmęczenia o charakterze ogólnoustrojowym, którego przyczyny dotyczą zaburzeń w funkcjonowaniu centralnego i wegetatywnego układu nerwowego, przysadki, podwzgórza oraz gruczołów nadnerczowych.

4. Ogólnoustrojowe mechanizmy przetrenowania

Zaburzenia równowagi układu nerwowego współczulnego i przywspółczulnego
Długotrwale utrzymującemu się spadkowi formy sportowej w zespole przetrenowania zwykle towarzyszy spadek mocy rozwijanej w testach laboratoryjnych i obniżenie stężenia kwasu mlekowego we krwi po wysiłkach maksymalnych. Należy jednak podkreślić, że zaburzenia w funkcjonowaniu układu krążenia czy zmiany nastroju i zachowań występujące u przetrenowanych sportowców są znacznie bardziej zróżnicowane. Stwierdza się bowiem zarówno wzrost, jak i obniżenie tętna spoczynkowego, spowolniony lub przyspieszony jego powrót do wartości wyjściowych po wysiłku, nadmierną pobudliwość lub spowolnienie badanych. Takie zróżnicowanie objawów skłoniło do sugestii, że w zespole przetrenowania dochodzi do zachwiania równowagi w funkcjonowaniu układu nerwowego współczulnego i przywspółczulnego [24]. Gdy nadmiernie pobudzony jest układ współczulny stwierdza się wzrost tętna spoczynkowego, drażliwość i chwiejność nastroju, bezsenność, zaburzenia apetytu i utratę wagi, wzrost spoczynkowego ciśnienia krwi, wzrost wydalania amin katecholowych z moczem, a objawy te określane są jako przetrenowanie typu współczulnego (sympatycznego). Ten rodzaj przetrenowania wydaje się częściej występować w dyscyplinach sportu wymagających znacznego udziału treningu o wysokiej intensywności, może być również skutkiem czynników nie związanych z treningiem. Obniżenie tętna spoczynkowego, przyspieszony powrót tętna po wysiłku do wartości wyjściowych, spowolnienie zachowań i zmniejszenie wydalania amin katecholowych z moczem to cechy charakterystyczne upośledzenia w funkcjonowaniu układu współczulnego, a tym samym "przewagi" układu przywspółczulnego czyli przetrenowania typu przywspółczulnego (parasympatycznego) [32-35]. Temu rodzajowi przetrenowania często towarzyszą zaburzenia w regulacji stężenia glukozy, a w konsekwencji obniżenie stężenia glukozy we krwi w czasie wysiłku. Wydaje się, że przetrenowanie typu przywspółczulnego jest charakterystyczne dla dyscyplin o charakterze wytrzymałościowym i treningu o dużej objętości. Warto podkreślić, że przetrenowanie typu przywspółczulnego jest znacznie trudniejsze do wykrycia, ponieważ jego objawy nie są tak alarmujące dla zawodników czy trenerów jak objawy przetrenowania typu współczulnego.

Zaburzenia w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego
Dowody na występowanie zaburzeń w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego w zespole przetrenowania mają charakter pośredni. Na ich istnienie wskazują zaburzenia w koordynacji, koncentracji, motywacji i przebiegu procesów poznawczych [6]. Jako ich przyczynę postuluje się między innymi wzrost syntezy serotoniny w mózgu - neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za kontrolę nastroju [43].

Zaburzenia w funkcjonowaniu podwzgórza i przysadki mózgowej
Dane dotyczące zmian w wydzielaniu hormonów przysadki u ludzi z objawami przetrenowania są nieliczne i często sprzeczne. U kobiet z objawami przetrenowania wykazano zaburzenia w sekrecji gonadotropiny i hormonu luteinizującego (LH), a w ich konsekwencji zaburzenia cyklu miesiączkowego lub nawet zanik miesiączki [26,46]. U biegaczy-maratończyków z objawami przetrenowania wykazano istotnie wyższe wydzielanie kortykotropiny przez podwzgórze i ACTH przez przysadkę mózgową, ale nieproporcjonalnie niskie wydzielanie kortyzolu przez nadnercza, co może być dowodem na spadek wrażliwości nadnerczy na działanie hormonów sterujących ich funkcjonowaniem. Ale jednocześnie inni autorzy wykazali, towarzyszący przetrenowaniu, spadek sekrecji kortykotropiny, a w konsekwencji kortyzolu [5,53].

Zaburzenia w wydzielaniu testosteronu i kortyzolu
Stymulujący przebieg procesów rozpadu białek kortyzol, a pobudzający ich syntezę testosteron oraz zaburzenia w ich sekrecji w zespole przetrenowania były przedmiotem licznych badań. Wzrost sekrecji kortyzolu, a spadek sekrecji testosteronu u przetrenowanych sportowców mógłby być dowodem na przewagę procesów katabolicznych, groźną dla homeostazy ustrojowej. Jednakże, jak wspomniano wyżej, dane dotyczące sekrecji kortyzolu w zespole przetrenowania nie są jednoznaczne. Warto jednak zauważyć, że hormon ten pełni bardzo istotną rolę w przemianach energetycznych w czasie wysiłku i treningu stymulując rozpad białek, a tym samym zwiększając dopływ substratów do glukoneogenezy, wspomaga lipolizę i, jak się wydaje, ma swój istotny udział w przebiegu resyntezy glikogenu po wysiłku [51]. Jednakże, wobec zróżnicowania wyników badań, trudno jest ocenić znaczenie zaburzeń w jego sekrecji (wzrostów lub spadków) w patofizjologii zespołu przetrenowania. Podobnie niejednoznaczne dane dotyczące związku przetrenowania z poziomem hormonu we krwi uzyskiwano dla testosteronu [15,29]. Dlatego też obecnie oznaczenia stężenia kortyzolu i testosteronu, choć bardzo często wykonywane w celu rozpoznania zespołu przetrenowania, nie są uważane za wiarygodne narzędzie diagnostyczne [14]. W dalszej części opracowania zamieszczono więcej uwag praktycznych dotyczących oznaczeń obu hormonów w praktyce sportowej.

5. Lokalne mechanizmy przetrenowania

Zmniejszenie wrażliwości tkanek na działanie amin katecholowych
Aminy katecholowe - adrenalina i noradrenalina są hormonami o ogromnym znaczeniu w regulacji przemian metabolicznych i układu krążenia [9]. W nielicznych dotąd badaniach wykazano, że po okresie treningu o dużej objętości stwierdza się podwyższony poziom noradrenaliny we krwi, tak przed, jak i po wysiłku. Mimo to wzrost częstości skurczów serca w czasie wysiłku jest niewielki, a stężenie wolnych kwasów tłuszczowych i glukozy we krwi niskie, co sugeruje zmniejszoną wrażliwość tkanki tłuszczowej i wątroby na aminy katecholowe [18]. Podobne zaburzenia stwierdza się w warunkach wysiłku wykonanego po podaniu leków blokujących receptory b-adrenergiczne, odpowiedzialne za działanie amin katecholowych w organizmie. Ponadto u pływaków i biegaczy na długich dystansach, po okresie treningu o dużej objętości, stwierdzono zmniejszenie gęstości wymienionych receptorów w mięśniach w porównaniu z okresem zmniejszonych obciążeń treningowych [54]. A zatem nie można wykluczyć, że w zespole przetrenowania efektywność działania amin katecholowych spada, a zwiększenie ich sekrecji i podwyższone stężenie noradrenaliny we krwi to mechanizmy kompensujące zmniejszoną wrażliwość tkanek na działanie tych hormonów.

Zmniejszenie wrażliwości motoneuronów na pobudzenie oraz zwiększenie aktywności a-motoneuronów
W pojedynczych badaniach stwierdzono, że po okresie treningu o dużej objętości istotnie rośnie minimalne natężenie prądu niezbędne do pobudzenia mięśnia prostego uda. Zjawisko to może być wyrazem zmęczenia mięśnia wskutek przetrenowania albo reakcją obronną przed nadmiernym jego przeciążeniem [37]. Natomiast analiza obrazu EMG po 2 godz. wyczerpującego wysiłku na cykloergometrze wykazała spadek zarówno średniej, jak i zintegrowanej aktywności elektrycznej, co sugeruje wzmożone pobudzenie a-motoneuronów przewodzących impulsy hamujące. Ale i ta obserwacja może wskazywać na uruchamianie mechanizmów chroniących mięśnie przed nadmiernym obciążeniem i nie musi mieć związku ze zjawiskiem przetrenowania. [38]. Jak wynika z przedstawionych wyżej danych, o ile objawy zespołu przetrenowania są dobrze znane, o tyle mechanizmy tego zespołu pozostają w dużej mierze hipotetyczne. Dzieje się tak dlatego, że ze względów etycznych niewiele wykonano planowanych badań naukowych nad doświadczalnie wywołanym przetrenowaniem, a wiele hipotez powstało w oparciu o analizę nielicznych przypadków zespołu przetrenowania zaobserwowanych w sporcie wyczynowym. Niezależnie jednak od stanu wiedzy, dla praktyki sportowej ważne jest opracowanie możliwie prostych metod diagnozowania zespołu przetrenowania, a szczególnie wykrywania wczesnych jego objawów, co mogłoby zapobiec wielu osobistym niepowodzeniom, ale także zbędnemu narażaniu na szwank zdrowia sportowców.

6. Metody wykrywania zespołu przetrenowania

Biorąc pod uwagę złożoność objawów przetrenowania, a także fakt, że występowanie tych objawów i ich charakter są uzależnione od rodzaju treningu czyli charakteru dyscypliny sportu, nie można oczekiwać pojawienia się jednego prostego wskaźnika dającego ostateczną odpowiedź o stanie organizmu i jego zdolności do treningu. W wielu bowiem dyscyplinach sportu podstawowe i dostępne dla trenera kryterium przetrenowania, czyli długotrwały spadek formy, jest bardzo trudne do oceny. Taka sytuacja występuje np. w sportach walki czy grach zespołowych. Nie jest również do końca jasne, jakie pogorszenie wyniku sportowego w dyscyplinach cyklicznych należy uznać już za sygnał czy efekt przetrenowania. Niektórzy autorzy sugerują, że spowodowany przetrenowaniem spadek formy, mierzony wynikiem, wynosi od 0,7 do 15% [17]. Są to więc szerokie granice i zapewne charakterystyczne tak dla osoby trenującej, jak i dla uprawianej dyscypliny sportu. Niezależnie jednak od powyższych wątpliwości nauka oferuje narzędzia, które mogą być pomocne w praktyce sportowej, dostarczając informacji o formie zawodnika, jego odczuciach i nastrojach.

Metody fizjologiczne i biochemiczne

Warto podkreślić, że właśnie stosowanie tych metod do monitorowania objawów przetrenowania budzi najwięcej wątpliwości, choć wśród nich znajdują się takie, które praktyka sportowa wykorzystuje od wielu lat. Jednak nie mają one charakteru uniwersalnego, gdyż nie są wystarczająco czułymi wskaźnikami stanu organizmu.

Najbardziej wiarygodne są badania wykonywane w standaryzowanych warunkach laboratoryjnych lub terenowych - pomiary parametrów mechanicznych (mocy, pracy) w laboratoryjnych testach wysiłkowych, sprawdziany w warunkach terenowych (na bieżni, na basenie czy lodowisku), pomiary częstości skurczów serca w czasie standaryzowanych wysiłków maksymalnych i submaksymalnych oraz w fazie restytucji, pomiary pochłaniania tlenu w czasie maksymalnych i submaksymalnych wysiłków laboratoryjnych i/lub terenowych, a także oznaczenia stężenia kwasu mlekowego we krwi po wysiłkach submaksymalnych i maksymalnych [19]. Spadek mocy lub pracy, wydłużenie czasu pokonania dystansu, spadek maksymalnego pochłaniania tlenu, maksymalnej częstości skurczów serca, obniżenie maksymalnego stężenia kwasu mlekowego we krwi, a wzrost wartości wymienionych parametrów w czasie wysiłku submaksymalnego mogą sygnalizować pojawianie się przetrenowania.

Warto jednak pamiętać, że ważnym czynnikiem wpływającym na powysiłkowe stężenie kwasu mlekowego we krwi jest zawartość glikogenu w mięśniach, a spadek jego zawartości może być wynikiem przetrenowania, ale również np. zmniejszenia zawartości węglowodanów w diecie [52]. Dlatego też interpretacja wyników oznaczeń kwasu mlekowego po wysiłku musi być ostrożna i nie powinien być on stosowany jako jedyny parametr rozpoznający przetrenowanie [10].

Wiele innych parametrów stosowanych w praktyce, takich jak kontrola masy ciała, spoczynkowa częstość skurczów serca i ciśnienie krwi, stężenie hemoglobiny, mioglobiny i ferrytyny we krwi, ilość krwinek czerwonych i białych, stężenie hormonów (testosteronu i kortyzolu), a także pomiary aktywności pochodzącego z mięśni enzymu - kinazy kreatynowej (CK) w osoczu, uważanych jest za mniej wiarygodne wskaźniki zespołu przetrenowania [2,19,28,48].

Wprowadzenie przez Adlerkreutza pojęcia "deficytu anabolicznego" określanego jako spadek stosunku stężenia testosteronu (T) do kortyzolu (C) we krwi o co najmniej 30% w stosunku do wartości spoczynkowej, zapoczątkowało liczne badania nad wpływem treningu na zmiany stężeń tych hormonów we krwi i ewentualnym ich znaczeniem jako wskaźników przetrenowania [1]. Jak już wspomniano wcześniej kortyzol jest hormonem pobudzającym procesy rozpadu białek, natomiast testosteron syntezę białek pobudza. Wzrost stężenia kortyzolu przy jednoczesnym spadku stężenia testosteronu powoduje przewagę procesów rozpadu nad procesami syntezy - określaną jako deficyt anaboliczny. Warto jednak zauważyć, że koryzol jest hormonem stresu, a wzrost jego stężenia we krwi może być spowodowany zarówno treningiem, stresem przedstartowym, jak i czynnikami pozasportowymi, co nawet przy niezmienionym stężeniu testosteronu może powodować spadek stosunku T/C nie mający związku z deficytem anabolicznym i przetrenowaniem. Wskazują na to nowsze badania zapaśników, u których objawom zmęczenia po zawodach towarzyszył wzrost, a nie spadek stężenia testosteronu we krwi, co przy niezmienionym stężeniu kortyzolu powodowało wzrost stosunku T/C [45].

Podobnie wiele wątpliwości budzi zastosowanie oznaczeń kinazy kreatynowej w osoczu w okresie wielodniowego treningu jako wskaźnika przetrenowania. Nie ulega wątpliwości, że wzrost aktywności tego enzymu we krwi jest konsekwencją wywołanych treningiem zaburzeń w strukturze tkanki mięśniowej [20]. Wykazano również np. u wysokiej klasy zapaśników, że wzrost ten jest proporcjonalny do stosowanych obciążeń treningowych [23]. Jednocześnie zależności tej nie potwierdzono w planowanych badaniach naukowych u pływaków [11]. Nie można wykluczyć, że przyczyną takiego zróżnicowania wyników jest różnorodność metod oceny obciążeń treningowych stosowanych w różnych dyscyplinach sportu [3,4]. Mimo wątpliwości, proste i szybkie oznaczenia aktywności kinazy kreatynowej mogą być przydatne w sporcie, dostarczając informacji o wywołanych treningiem zmianach w tkance mięśniowej i restytucji tej tkanki po dniach zmniejszonych obciążeń treningowych czy wypoczynku.

Metody psychologiczne

Wiadomo, że wraz ze zwiększaniem obciążeń treningowych pojawiają się zaburzenia nastroju, a testy pozwalające określić ich charakter i nasilenie znalazły zastosowanie w sporcie (np. Profil Nastroju - angielski skrót POMS) [6,40,47]. Nie jest do końca wyjaśnione, czy POMS pozwala na zróżnicowanie między zmęczeniem treningiem a przetrenowaniem, czy może być stosowany w okresie startowym oraz czy jego przydatność dotyczy wszystkich dyscyplin sportu. Niewątpliwą jego zaletą jest to, że okazał się skutecznym narzędziem w wykrywaniu podatności sportowców na przetrenowanie [49].

Podobną rolę może pełnić skala oceny wypoczynku (angielski skrót - TQR - total quality recovery) [27] wzorowana na powszechnie stosowanej skali Borga służącej do oceny zmęczenia [42]. Należy jednak zaznaczyć, że przydatność skali TQR nie została dostatecznie udokumentowana, a jej stosowanie miało charakter pilotażowy w jednej tylko dyscyplinie sportu - kajakarstwie.

Samoocena samopoczucia i nastroju

Wielu autorów sugeruje, że najbardziej skuteczną metodą zapobiegania przetrenowaniu jest współpraca z zawodnikiem wykorzystującym odpowiednio opracowane i codziennie wypełniane ankiety, dotyczące subiektywnych odczuć i samopoczucia (jakość snu, ocena poziomu stresu i nasilenia bólów mięśniowych). Metoda ta była stosowana z powodzeniem w Australii i Wielkiej Brytanii, choć w planowanych badaniach naukowych nie potwierdzono, czy rzeczywiście różnicuje osoby poddane ciężkiemu treningowi, ale bez objawów przetrenowania od tych, u których przetrenowanie wystąpiło [19].

Wszystkie wymienione wyżej metody psychologiczne pozwalają na ocenę zmęczenia o charakterze centralnym, będącego konsekwencją zaburzeń w funkcjonowaniu układu nerwowego.

W oparciu o powyższe dane można sugerować, że ze względu na złożoną naturę zjawiska, jakim jest zespół przetrenowania, konieczne jest korzystanie zarówno z fizjologicznych, biochemicznych, jak i psychologicznych metod jego rozpoznawania. Wybór metody powinien uwzględniać rodzaj uprawianej dyscypliny sportu, potwierdzoną badaniami naukowymi wiarygodność metody, czas niezbędny do przeprowadzenia badań, czas uzyskania wyników badań oraz kwalifikacje osób prowadzących badania, szczególnie w aspekcie prawidłowej interpretacji uzyskanych wyników.

Niezależnie jednak od możliwości rozpoznania przetrenowania najważniejsze wydaje się takie planowanie treningu, aby jego nieodłącznym elementem był wypoczynek - czyli szansa na restytucję, wywołanych bodźcami treningowymi, zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu oraz adaptację do specyficznego wysiłku, a w jej następstwie sukces sportowy. Nikt już bowiem nie kwestionuje, że o tym, czy trening prowadzi do sukcesu, decyduje nie tylko przebieg treningu, ale również wypoczynek, tak w rocznym cyklu treningowym, jak i przed zawodami. Potwierdzają to zarówno wyniki badań naukowych, jak i odczucia i obserwacje wybitnych sportowców
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
te numerki to z czego te dwie panie kozystaly przy opracowaniu

>>SAPSP<<

...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Ekspert
Szacuny 4061 Napisanych postów 45434 Wiek 3 lata Na forum 15 lat Przeczytanych tematów 347354
Witam



Czym jest w ogóle przetrenowanie ?


Ciężko tutaj napisać trafną definicję, gdyż rozpoznanie przetrenowania powinno brać pod uwagę wskaźniki hormonalne, psychologiczne i biochemiczne.
Jednak objaw ten najczęściej powstaje w wyniku zbyt wymagających treningów albo inaczej: brakiem równowagi między natężeniem bodźców treningowych a zdolnosciami regeneracyjnymi organizmu. Do przetrenowania wbrew pozorom nie jest tak łatwo doprowadzić a stan ten zaczyna sie pojawiać w przypadku, kiedy nie spożywamy wystarczającej ilości kcal, nie poświecamy czasu na sen i relaks, trenujemy zbyt często i zbyt intesnywnie.


W przypadku przetrenowania powinniśmy zrobić sobie całkowite wolne od treningów. Jak długie ? Tutaj nie jesteśmy w stanie tego określić, gdyż wszystko zależy od tego w jakim stanie jesteśmy. Jednak najlepiej nie doprowadzać do tego , w czym pomoże nam:

-odpowiednia dieta pokrywająca zapotrzebowanie organizmu na składniki odżywcze

-dostosowana intesnywnośc do naszego wieku i trybu życia

-autoregulacja, a więc słuchanie organizmu i wykrywanie pierwszych symptomów świadczących o tym, iż jesteśmy przeciążeni

-odpowiednia ilośc snu


Pozdrawiam





Zmieniony przez - ronie220 w dniu 2018-01-20 19:37:33

„I would like to be the first man in the gym business to throw out my scale. If you don't like what you see in the mirror, what difference does it make what the scale says?„

Pilny student Vincea.

Ekspert SFD
Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120

PRZYSPIESZ SPALANIE TŁUSZCZU!

Nowa ulepszona formuła, zawierająca szereg specjalnie dobranych ekstraktów roślinnych, magnez oraz chrom oraz opatentowany związek CAPSIMAX®.

Sprawdź
...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 12 Napisanych postów 1754 Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 12578
ja jeszcze tego nie widzialem sog jezeli wejdzie ciekawa lektura dzisaj wieczorem przeczytam cale
1
...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 15 Napisanych postów 3044 Wiek 34 lat Na forum 21 lat Przeczytanych tematów 32840
pisane takim jezykiem ze nieco usypia ale SOG

ja teraz mam angine ropna z narzutem na wezly chlonne a z 1,5 miecha temu mialem jakies zapalenie wirusowe :/ podejzewam ze przez wlasnie przetrenowanie spadla mi odpornosc , a zarazem wzrosla podatnosc na infekcje- co pisze tez w artykule
...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 14 Napisanych postów 2336 Na forum 18 lat Przeczytanych tematów 11009
ja tez mam takei cos ze jak dlugie arty czytam to przysypiam

pavlo trenujac i np. w okresie letnim forma idzie bardzo w gore to wtedy organizm jest wlasnei mniej odporniejszy i podatniejszy na rozne infekcje
mnie w drogim tygodniu lipca zmogla choroba forma byla bardzo wysoka a tu niespodzianka ,mysle ze zamalo dostarczalem wit C do organizmu

>>SAPSP<<

...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 22 Napisanych postów 786 Na forum 22 lat Przeczytanych tematów 3354
ja tego nie czytalem, szkoda ze wlasciwie nie wiele dla zwyklych uzytkownikow sportu, bo np.: zrobic testy zakwaszenia to nie jest tak latwo ($)

SOG of course
...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 14 Napisanych postów 2336 Na forum 18 lat Przeczytanych tematów 11009
te testy to troszke trodno ale mozna zakupic przyzady do pomiaru zakwaszenia krwi,(tylko zwyklym osoba uprawiajacym sport dla zdrowia to do niczego sie nieprzyda )ale idizie przeprowadzic

http://lactate-scout.sportprofil.pl/index.php?ac=304&id=100 

>>SAPSP<<

...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 22 Napisanych postów 491 Na forum 18 lat Przeczytanych tematów 14527
Vlad88 możesz dac linka do tego tekstu.

"O sporcie jesteś pokojem"

...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 12 Napisanych postów 2234 Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 10857
http://medsport.pl/ms/ms103/103_03.htm 

moderator ogólnorozwojówki

...
Napisał(a)
Zgłoś naruszenie
Początkujący
Szacuny 22 Napisanych postów 491 Na forum 18 lat Przeczytanych tematów 14527
fenkju hans junior

"O sporcie jesteś pokojem"

Nowy temat Wyślij odpowiedź
Poprzedni temat

Ile wytrzyma napęd

Następny temat

Ocencie ten rower!

Wiecej