SPORT A CHOROBY SERCA

Mam 22 latka i jestem po ciezkiej operacji serca - w wieku 13 lat zrobiono mi baypasy, oprócz tego mam tez niedomykalnosc zastawek, ubytek miedzykomorowy, zwezone tetnice mozgowe i jedna nerke. Wysilek fizyczny jest w moim przypadku zabroniony a mimo to od 7 lat trenuje karate kyokushin 5 razy w tyg po 1.5 godz. Kilka razy po ostrym treningu wyladowalam w szpitalu ale nie poddaje sie, wiem ze moge w kazdej chwili umrzec ale to jest silniejsze ode mnie i nigdy nie przestane trenowac Ta sztuka i filozofia walki to moja droga zycia, w tej chwili doszlam do brazowego paska i bede walczyc dalej mimo choroby Piszcie jak macie podobne doswiadczenia albo co myslicie na ten temat

Bardzo odważna decyzja, bo można by rzec, że ja mam tylko arytmie serca http://artmiaserca.info/ i zrezygnowałęm z większości aktywności sportowej, nie dawałem rady.

To w takim razie podziwiam Cie

wow! podziwiam cię stary!! tak trzymaj!!! napewno zdobędziesz kiedys czarny!!!!

albo w drodze na szczyt umrzesz na macie

"do smierci chce nosic moje gi, nigdy nie przestane trenowac" - wole zyc w ten sposob i jak najlepiej wykorzystac ten czas ktory mi zostal niz lezec w domu, nic nie robic i uzalac sie nad soba - to jest najgorsze co mozna zrobic

Wiem ze wielu ludzi ktorzy uslysza ze sa chorzy albo ze zostalo im malo czasu to zalamuja sie ale wtedy wlasnie powinny sie zawziac w sobie i wykorzystac ten czas jak najlepiej potrafia i przede wszystkim nie poddawac sie i walczyc z choroba i przeciwnosciami losu

no niewiem czy w takim stanie bys trening wytrzymała


Zmieniony przez - Boofi w dniu 2005-07-23 02:16:00

Ale ja wlasnie wytrzymuje treningi, mam wrazenie ze serducho mi sie troche przez to wzmocnilo ale niestety pol roku temu lekarze powiedzieli ze prawdopodobnie jest ponowne zwezenie w aorcie tam gdzie mam baypas i zastanawiaja sie nad nastepna operacja tylko teraz mowia ze w Polsce raczej nikt sie tego nie podejmie bo mam za wiele anomalii naczyniowych i jest za duze ryzyko. Za pierwszym razem nikt nie chcial tego zrobic az w koncu prof.Religa dowiedzial sie o mnie i sam zaproponowal ze sie tym zajmie(mialam wtedy 13 lat) no a teraz nie wiem jak to bedzie...

sa super specjalisci moze znow pomoga zycze wszytskeigo dobrego

Dziekuje za slowa otuchy, musze myslec pozytywnie, wiem ze nie moge sie poddac i nie zrobie tego bo wiem ze dopoki walcze jestem zwyciezca

najważniejsze to nie przesadzać ze sportem - choć uważasz inaczej - odpowiednio stopniowany wysiłek to podstawa