kuka23
Imie: Remy
Nazwisko: Bonjasky
Ksywka: The Flying Gentleman
Data Urodzenia: 10 stycznia 1976
Record: 72 - 14 - 0
Wzrost: 193 cm
Waga: 106-111 kg
Styl Walki: Muay Thai
Kraj: Holandia
Remy Bonjasky jest trzy krotnym mistrzem K-1!
Tytuły
* 2008 K-1 World GP champion
* 2004 K-1 World GP champion
* 2003 K-1 World GP champion
* 2003 K-1 World GP in Las Vegas champion
* 1999 WPKA World Super Heavyweight Muay Thai champion
* 1998 KO Power Tournament runner-up
* 1998 IPMTF European Super Heavyweight champion
Kickboxing record
Wszystkie - 86
Wygrane - 72
Przez Ko - 40
Przegrane - 14
Przez KO - 3
Biografia
Remy Bonjasky urodził się w 1976 roku w Paramaribo - stolicy byłej holenderskiej kolonii Surinamu. W 1981 roku, mając 5 lat, wraz z matką i rodzeństwem wyjechał do Holandii, gdzie pracował jego ojciec. Tam też rozpoczął swoją przygodę ze sportem, grając w juniorskich drużynach piłkarskich. W wieku 16 lat podczas jednego z meczów złamał nogę. Po długotrwałej rehabilitacji nie powrócił do dawnej formy i sprawności, co sprawiło, że zrezygnował z uprawiania piłki nożnej. W wieku 18 lat zapisał się do słynnego klubu Mejiro Gym w Amsterdamie, rozpoczynając treningi kick-boxingu i boksu tajskiego. Szybko odkryto w nim duży talent, i już po 6 miesiącach stoczył swoją pierwszą zawodową walkę, pokonując Valentijna Overeema (późniejszego znanego zawodnika MMA). Kolejne wygrane walki i turnieje sprawiły, że Bonjasky został dostrzeżony przez K-1 - najbardziej prestiżową organizację kick-boxingu na świecie.
Kariera w K-1
Na ringach K-1 World GP zadebiutował w 2001 roku, ale prawdziwa eksplozja jego talentu nastąpiła dopiero dwa lata później, gdy w znakomitym stylu zwyciężył w turnieju K-1 w Las Vegas. Tryumf ten dał mu przepustkę do walki eliminacyjnej o jedno z 8 miejsc w Finale World GP w Tokio. Zmierzył się w niej z faworytem japońskiej publiczności Bobem Sappem. Walka zakończyła się małym skandalem, po tym jak znany z brudnego stylu walki Sapp uderzył leżącego na deskach Holendra. Faul ten spowodował dyskwalifikację Amerykanina oraz awans Bonjasky'ego do finałów.
Bonjasky w ćwierćfinale i półfinale imprezy nie dał żadnych szans odpowiednio Peterowi Grahamowi i Cyrilowi Abidi, obu nokautując już w pierwszych rundach. W finale Remy spotkał się z ulubieńcem gospodarzy Musashim. Holender, dominując nad Japończykiem niemal w każdym elemencie walki, sięgnął po zwycięstwo przez jednogłośną decyzję sędziów. Tym samym stał się trzecim z kolei mistrzem K-1 WGP z Holandii (po Peterze Aertsie i Ernesto Hooscie).
Równie udany dla Bonjasky'ego był rok 2004. Zdominował on całkowicie rywalizację w World GP, wygrywając siedem z ośmiu swoich walk (jedyna porażka z kończącym karierę Francisco Filho). W finałowym turnieju w Tokio, broniący tytułu Holender pokonał Ernesto Hoosta oraz eks-boksera Francois Bothę, i o tytuł zmierzył się - w powtórce finału sprzed roku - z Musashim. Walka ta przeszła do historii K-1 jako najdłuższy (trzy regulaminowe rundy + dwie dogrywkowe), a zarazem najbardziej kontrowersyjny finał cyklu World GP. Już w pierwszej rundzie Holender posłał na deski Japończyka, a w dwóch kolejnych kontrolował przebieg walki, co zdaniem wielu obserwatorów i komentatorów wystarczało w zupełności do wyłonienia zwycięzcy. Jednak dwóch z trzech sędziów (wszyscy Japończycy) orzekło remis. Zgodnie z regulaminem została zarządzona dodatkowa runda. Bonjasky jeszcze bardziej zaznaczył w niej swoją przewagę, wypunktowując Musashiego. Ku powszechnemu zdziwieniu ci sami dwaj sędziowie ponownie przyznali remis. Druga dodatkowa runda przyniosła w końcu rozstrzygnięcie - Bonjasky obronił tytuł jednogłośną decyzją.
Wydarzenia te sprowadziły na K-1 falę krytyki i zarzuty nieobiektywności sędziów oraz sprowokowały w mediach dyskusję nad faworyzowaniem przez K-1 japońskich zawodników. Sam Bonjasky i jego trener dyplomatycznie stwierdzili, że sędziowanie było "dziwne". Producent K-1 Sadaharu Tanikawa obiecał, że zbada sprawę.
Zwycięska passa Bonjasky'ego w finałach K-1 skończyła się w 2005 roku, gdy w półfinale Finału World GP został znokautowany przez późniejszego trzykrotnego mistrza Semmy Schilta.
W 2006 r. Bonjasky walczył na gali K-1 World GP w Amsterdamie przeciwko Francuzowi Jerome Le Bannerowi. Walka dostarczyła krytykom poziomu i niezależności sędziowania w K-1 kolejnego argumentu. Sędziowie punktowi tym razem skrzywdzili rywala Bonjasky'ego, przyznając Holendrowi zwycięstwo, choć to Le Banner był lepszym zawodnikiem. Francuz złożył oficjalny protest, grożąc zerwaniem kontraktu i opuszczeniem K-1. W odpowiedzi K-1 zwołała komitet sędziowski, który ostatecznie przyznał rację Le Bannerowi, po raz pierwszy w historii tej organizacji post factum zmieniając wynik walki.
Finały World GP tego roku były wyjątkowo pechowe dla Bonjasky'ego. Choć wygrał swój ćwierćfinałowy pojedynek ze Stefanem Leko, to musiał się wycofać z turnieju. Podczas walki Niemiec dwukrotnie silnie kopnął go w krocze, co spowodowało przerwanie meczu i zarządzenie 15 minutowej pozaregulaminowej przerwy. Pomimo iż, na twarzy Bonjasky'ego można było nadal zobaczyć grymas cierpienia, walkę dokończono i ostatecznie ogłoszono go zwycięzcą. Jednak uraz był na tyle bolesny, że Remy nie był w stanie przystąpić do półfinału.
Bonjasky zrewanżował się Leko rok później nokautując go "latającym kolanem" w walce eliminacyjnej do Finału World GP 2007. W ćwierćfinale tego turnieju Remy pokonał Marokańczyka Badra Hariego, aby ulec w półfinale weteranowi Peterowi Aertsowi.
W 2008 roku Bonjasky awansował do Finału World GP pokonując w Seulu przez decyzję Pawła Słowińskiego. W ćwierćfinale imprezy pokonał przez techniczny nokaut Le Bannera a w półfinale znokautował "latającym kopnięciem" w żebra Gokhana Saki. W finale zmierzył się z Badrem Hari. Bonjasky zdołał zaliczyć w pierwszej rundzie nokdaun po lewym sierpowym w szczękę Marokańczyka. Hari rzucił się do odrabiania strat w drugiej rundzie, ale w połowie rundy sfaulował leżącego Holendra uderzając go i kopiąc w głowę. Bonjasky otrzymał regulaminowe 5 minut na regenerację, ale po ich upływie oświadczył, że nie jest w stanie kontynuować walki. Pojedynek skończyła się dyskwalifikacją Hariego i przyznaniem mistrzowskiego pasa Bonjasky'emu.
źródło
http://pl.wikipedia.org/wiki/Remy_Bonjasky
http://en.wikipedia.org/wiki/Remy_Bonjasky
Krzysztof Piekarz
KoY
