Pokrótce wykazał, że restrykcja tłuszczów prowadzi do nieznacznie większej utraty tłuszczowej masy ciała niż restrykcja węglowodanów. Uczestnicy tej próby przebywali w ośrodku badawczym pod ścisłym nadzorem naukowców, co ograniczało możliwość oszukiwania i konsumpcji ponadprogramowych kalorii. To duża zaleta. Wśród wad należy wymienić krótki czas trwania próby (2 tygodnie).
W ostatnich tygodniach Dr. Hall opublikował wyniki nowego badania (2). Tym razem próba trwała 8 tygodni. Ponownie uczestnicy (17 mężczyzn z nadwagą i otyłością) podczas trwania próby przebywali w ośrodku badawczym pod ścisłym nadzorem naukowców. W każdym tygodniu spędzali 2 dni w komorach metabolicznych, gdzie mierzono wydatki energetyczne. Dodatkowo codziennie wykonywali treningi cardio o niskiej intensywności (90 minut na rowerze stacjonarnym).
Przez pierwsze 4 tygodnie spożywali posiłki zgodne z zasadami diety niskotłuszczowej dostarczającej 2739 kcal/d (odpowiednio z białek, węglowodanów i tłuszczów: 104, 338, 108 g). Następnie w kolejnych 4 tygodniach przestrzegali zaleceń diety bardzo niskowęglowodanowej ketogennej (VLCKD) o niemal identycznej kaloryczności 2738 kcal/d i takiej samej ilości białka (104 g), ale odmiennych proporcjach węglowodanów i tłuszczów (odpowiednio: 36 i 242 g).
Dieta bardzo niskowęglowodanowa ketogenna przyczyniała się do umiarkowanego wzrostu wydatków energetycznych oraz wyraźnego spadku stężenia insuliny, wzrostu oksydacji tłuszczu i stężenia ciał ketonowych.
W pierwszych 2 tygodniach po wprowadzeniu restrykcji węglowodanów odnotowano znaczny ubytek masy ciała (-1,6 kg), co prawdopodobnie wynikało przede wszystkim z utraty wody, gdyż utrata tłuszczowej masy ciała była znikoma (-0,2 kg). Podczas całego okresu przestrzegania VLCKD uczestnicy stracili 2,2 kg masy ciał. Z czego tłuszczowa masa ciała stanowiła 0,5 kg. Podkreślę, że ubytek tłuszczowej masy ciała podczas 2 ostatnich tygodni przestrzegania diety niskotłuszczowej również wynosił 0,5 kg.
Przedstawione rezultaty wskazują, że restrykcja węglowodanów i zmniejszenie stężenia insuliny nie prowadzi do magicznych efektów w obrębie tkanki tłuszczowej, niezależnie od podaży energii. Nie zmienia to faktu, że w znacznej części przypadkach restrykcja węglowodanów poprzez wpływ na uczucie sytości może sprzyjać ograniczeniu spożycia kalorii (a co za tym idzie efektywnej utracie masy ciała) w większym stopniu niż restrykcja tłuszczów.
1) http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26278052
2) http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27385608