natias
Witam,
Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że przeczytałem połowę internetu na ten temat i nie potrafię znaleźć rozwiązania.
Może na początek powiem coś o sobie. Mam 22 lata, w tym roku skończę 23. Mam 183 cm wzrostu przy 71kg wagi. Całe życie byłem dość szczupły i sprawny. Dużo czasu spędzam przed komputerem w pozycji siedzącej, ale też regularnie trenuję piłkę nożną w lokalnym klubie.
Problem zaczął się 9 lat temu kiedy to w gimnazjum zacząłem trenować lekkoatletykę, głównie sprinty. Zmieniłem wtedy swoją technikę biegu, zacząłem biegać na palcach, wydłużyłem krok. Moja szybkość i przyspieszenie poprawiły się dość znacznie. Niestety po roku treningów zaczęły doskwierać mi skurcze. Prawie każdy mecz w piłkę nożną kończył się skurczami, nawet na WFie.
Od tamtej pory zmieniłem swoją pozycję na boisku na bramkarza, bo uznałem, że jak nie będę tyle biegał to skurcze nie będą mi doskwierały. Niestety i to nie pomogło. Wystarczyło, że zrobiłem jeden sprint lub jakiś mocniejszy bieg/wyskok do piłki, po czym była przerwa i przy następnym zrywie zaczynałem mieć takie uczucie w łydce jakby miał mnie zaraz złapać skurcz. Kolejne sprinty kończyły się zazwyczaj skurczami. Doszło nawet do tego, że przyzwyczaiłem się do skurczy i potrafiłem biec mając nawet lekki skurcz w łydce.
W tym roku zmieniłem swoją pozycję na prawą obronę. Trenowałem cały styczeń i luty. Nie opuszczałem żadnego treningu. Mieliśmy bardzo dobre treningi obwodowe, po których czuję się świetnie fizycznie i kondycyjnie. Czuje, że mógłbym biegać 90 minut bez zadyszki, niestety problem jest ciągle ten sam. Pierwsze 45 minut sparingu biegam bez problemu, po czym następuje przerwa w której niewiele się ruszam, ewentualnie kilkuminutowe rozciąganie łydek. Wychodzę na drugą połowę, pierwszy wyskok do głowy/sprint i czuje, że łapią mnie skurcze. Jestem po 2 miesięcznej kuracji potasu i magnezu (2 razy dziennie regularnie Potazek + Magne B6, taką kurację polecił mi trener), nigdy nie miałem żadnych niedoborów przy badaniu krwi.
Zauważyłem też, że na skurcze duży wpływ ma ucisk na łydkę, skurcze nasilają się w momencie, gdy na łydce jest dopasowana getra. Natomiast w ostatnich sparingach grałem bez ochraniaczy, jedynie w bieliźnie termicznej, która też była dość dopasowana, ale jestem przekonany, że bez niej też wystąpiłyby skurcze, ponieważ podczas ostatniego treningu mieliśmy interwały biegowe (marsz, trucht, sprint, trucht, sprint, trucht, marsz, truch, sprint itd.), przy czym miałem na nogach tylko luźne spodnie dresowe i skurcze zacząłem czuć dopiero w momencie, gdy trener zrobił dosłownie pół minuty przerwy żeby zmienić kierunek biegu.
Jestem już bezradny. Nie wiem co robić, a bardzo zależy mi na graniu, ale skurcze odbierają mi całą przyjemność z gry... Ma ktoś jakiś pomysł jak im zapobiec?
Pozdrawiam,
Michał
P.S. Nie wiem, czy ma to jakikolwiek wpływ, ale całe życie mieszkam na 3 piętrze bez windy i mieszkanie też mam dwupoziomowe, przez co całe życie chodzę po schodach i łydki to moje najbardziej rozbudowane mięśnie.
Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że przeczytałem połowę internetu na ten temat i nie potrafię znaleźć rozwiązania.
Może na początek powiem coś o sobie. Mam 22 lata, w tym roku skończę 23. Mam 183 cm wzrostu przy 71kg wagi. Całe życie byłem dość szczupły i sprawny. Dużo czasu spędzam przed komputerem w pozycji siedzącej, ale też regularnie trenuję piłkę nożną w lokalnym klubie.
Problem zaczął się 9 lat temu kiedy to w gimnazjum zacząłem trenować lekkoatletykę, głównie sprinty. Zmieniłem wtedy swoją technikę biegu, zacząłem biegać na palcach, wydłużyłem krok. Moja szybkość i przyspieszenie poprawiły się dość znacznie. Niestety po roku treningów zaczęły doskwierać mi skurcze. Prawie każdy mecz w piłkę nożną kończył się skurczami, nawet na WFie.
Od tamtej pory zmieniłem swoją pozycję na boisku na bramkarza, bo uznałem, że jak nie będę tyle biegał to skurcze nie będą mi doskwierały. Niestety i to nie pomogło. Wystarczyło, że zrobiłem jeden sprint lub jakiś mocniejszy bieg/wyskok do piłki, po czym była przerwa i przy następnym zrywie zaczynałem mieć takie uczucie w łydce jakby miał mnie zaraz złapać skurcz. Kolejne sprinty kończyły się zazwyczaj skurczami. Doszło nawet do tego, że przyzwyczaiłem się do skurczy i potrafiłem biec mając nawet lekki skurcz w łydce.
W tym roku zmieniłem swoją pozycję na prawą obronę. Trenowałem cały styczeń i luty. Nie opuszczałem żadnego treningu. Mieliśmy bardzo dobre treningi obwodowe, po których czuję się świetnie fizycznie i kondycyjnie. Czuje, że mógłbym biegać 90 minut bez zadyszki, niestety problem jest ciągle ten sam. Pierwsze 45 minut sparingu biegam bez problemu, po czym następuje przerwa w której niewiele się ruszam, ewentualnie kilkuminutowe rozciąganie łydek. Wychodzę na drugą połowę, pierwszy wyskok do głowy/sprint i czuje, że łapią mnie skurcze. Jestem po 2 miesięcznej kuracji potasu i magnezu (2 razy dziennie regularnie Potazek + Magne B6, taką kurację polecił mi trener), nigdy nie miałem żadnych niedoborów przy badaniu krwi.
Zauważyłem też, że na skurcze duży wpływ ma ucisk na łydkę, skurcze nasilają się w momencie, gdy na łydce jest dopasowana getra. Natomiast w ostatnich sparingach grałem bez ochraniaczy, jedynie w bieliźnie termicznej, która też była dość dopasowana, ale jestem przekonany, że bez niej też wystąpiłyby skurcze, ponieważ podczas ostatniego treningu mieliśmy interwały biegowe (marsz, trucht, sprint, trucht, sprint, trucht, marsz, truch, sprint itd.), przy czym miałem na nogach tylko luźne spodnie dresowe i skurcze zacząłem czuć dopiero w momencie, gdy trener zrobił dosłownie pół minuty przerwy żeby zmienić kierunek biegu.
Jestem już bezradny. Nie wiem co robić, a bardzo zależy mi na graniu, ale skurcze odbierają mi całą przyjemność z gry... Ma ktoś jakiś pomysł jak im zapobiec?
Pozdrawiam,
Michał
P.S. Nie wiem, czy ma to jakikolwiek wpływ, ale całe życie mieszkam na 3 piętrze bez windy i mieszkanie też mam dwupoziomowe, przez co całe życie chodzę po schodach i łydki to moje najbardziej rozbudowane mięśnie.
Krzysztof Piekarz
BPL-G
