Narodowe siły rezerwy

Było juz sporo do WSO czy szkół podoficerskich zajmijmy sie teraz nowopowstałym tworem w Wojsku Polskim jakim są Narodowe Siły Rezerwy w skrócie NSR

MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ
SZTAB GENERALNY WOJSKA POLSKIEGO
NARODOWE SIŁY REZERWOWE
VADEMECUM


OBJAŚNIENIE WAśNIEJSZYCH POJĘĆ:
UŜyte w niniejszym Vademecum pojęcia oznaczają:
Czynna słuŜba wojskowa - stosunek słuŜbowy Ŝołnierzy, oznaczający odbywanie lub
pełnienie przez nich określonego rodzaju słuŜby wojskowej i przynaleŜność do Sił
Zbrojnych RP, powstały w drodze powołania, niezaleŜnie od sposobu jego nawiązania
(dobrowolny lub obowiązkowy), trwający od chwili stawienia się osoby powołanej do
słuŜby wojskowej w ustalonym miejscu i czasie do czasu zwolnienia z czynnej słuŜby
wojskowej lub jego wygaśnięcia w innych przypadkach.
Ćwiczenia wojskowe rotacyjne - ćwiczenia wojskowe Ŝołnierzy Narodowych Sił
Rezerwowych odbywane z przerwami w określanych dniach w ciągu roku
kalendarzowego, trwające łącznie do trzydziestu dni.
Edukacja dla bezpieczeństwa - nowa formuła programowa w zakresie wiedzy
proobronnej, adresowana do uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych.
Kwalifikacja wojskowa - zespół czynności przeprowadzanych przez wójta lub
burmistrza (prezydenta miasta), powiatową komisję lekarską i wojskowego komendanta
uzupełnień w celu ustalenia zdolności osób do czynnej słuŜby wojskowej, wstępnego
przeznaczenia osób do poszczególnych form powszechnego obowiązku obrony,
załoŜenia ewidencji wojskowej oraz rekrutacji do ochotniczych form słuŜby wojskowej.
Narodowe Siły Rezerwowe - wyselekcjonowany ochotniczy zasób Ŝołnierzy rezerwy,
posiadających przydziały kryzysowe na określone stanowiska słuŜbowe w jednostkach
wojskowych, nadane w wyniku ochotniczo zawartych kontraktów na pełnienie słuŜby
wojskowej w rezerwie i pozostających w dyspozycji do wykorzystania w przypadku
zagroŜeń militarnych i niemilitarnych, zarówno w kraju, jak i za granicą.
Okresowa słuŜba wojskowa - rodzaj czynnej słuŜby wojskowej dla Ŝołnierzy rezerwy,
pełnionej w ramach Narodowych Sił Rezerwowych przez określony czas, w razie
realnego zagroŜenia kryzysowego lub potrzeby wykonywania przez jednostkę wojskową
misji pokojowej za granicą.
Profesjonalizacja Sił Zbrojnych RP - to integralna część procesu ich transformacji,
polegająca na rezygnacji z obowiązkowej słuŜby wojskowej i zastąpieniu jej słuŜbą
ochotniczą przy jednoczesnej przebudowie zasadniczych dziedzin funkcjonalnych Sił
Zbrojnych RP. Jest ona ukierunkowana na zwiększenie moŜliwości wypełniania przez
Siły Zbrojne konstytucyjnych funkcji oraz przydzielonych misji i zadań, zarówno na
terenie kraju jak i poza jego granicami.
Przydział kryzysowy - wyznaczenie (w drodze karty przydziału kryzysowego)
Ŝołnierza rezerwy - ochotnika - na stanowisko słuŜbowe określone w etacie jednostki
wojskowej, na podstawie zawartego kontraktu, na którym będzie pełnił czynną słuŜbę
wojskową w ramach Narodowych Sił Rezerwowych.
Przydział mobilizacyjny - wyznaczenie Ŝołnierza rezerwy (w drodze karty
mobilizacyjnej) lub Ŝołnierza w czynnej słuŜbie wojskowej (w drodze rozkazu lub decyzji
personalnej) na stanowisko słuŜbowe w jednostce wojskowej, na którym będzie pełnił
czynną słuŜbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.
SłuŜba kontraktowa - forma zawodowej słuŜby wojskowej, polegająca na
wykonywaniu obowiązków słuŜbowych na podstawie kontraktu terminowego, zawartego
między osobą, która dobrowolnie zgłosiła się do tej słuŜby, a uprawnionym organem
wojskowym. Kontrakty mogą być powtarzane, jednak łączny czas tej słuŜby jest
ograniczony do dwunastu lat.
4
SłuŜba przygotowawcza - rodzaj czynnej słuŜby wojskowej dla ochotników
niebędących Ŝołnierzami rezerwy lub niepełniących dotychczas Ŝadnego innego jej
rodzaju, na potrzeby gromadzenia zasobów osobowych na potrzeby Narodowych Sił
Rezerwowych.
SłuŜba stała - forma zawodowej słuŜby wojskowej, polegająca na wykonywaniu
obowiązków słuŜbowych po powołaniu do tej słuŜby na czas nieokreślony, do
osiągnięcia sześćdziesięciu lat Ŝycia lub wcześniejszego zwolnienia z tej słuŜby
w innych przypadkach.
SłuŜba wojskowa w rezerwie - pełnienie określonego rodzaju czynnej słuŜby
wojskowej przewidzianej dla Ŝołnierzy rezerwy posiadających nadane przydziały
kryzysowe w ramach Narodowych Sił Rezerwowych, którymi są ćwiczenia wojskowe
oraz okresowa słuŜba wojskowa. Dla Ŝołnierzy rezerwy posiadających nadane
przydziały kryzysowe słuŜba w rezerwie oznacza równieŜ ich gotowość (dyspozycję) do
natychmiastowego rozpoczęcia pełnienia czynnej słuŜby wojskowej w przypadku
wystąpienia takich potrzeb.
Szefowie wojewódzkich sztabów wojskowych - terenowe organy administracji
wojskowej będące organami odwoławczymi w sprawach naleŜących do wojskowych
komendantów uzupełnień, a takŜe organami właściwymi w sprawach związanych
z udziałem wojska w realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego
w województwie.
Terenowe organy administracji wojskowej (TOAW) - terenowe organy wykonawcze
Ministra Obrony Narodowej w sprawach operacyjno-obronnych i rządowej administracji
niezespolonej, którymi są dowódcy okręgów wojskowych, szefowie wojewódzkich
sztabów wojskowych oraz wojskowi komendanci uzupełnień. TOAW są zarazem
jednostkami wojskowymi i terenowymi organami rządowej administracji niezespolonej.
Wojskowi komendanci uzupełnień - terenowe organy administracji wojskowej
I instancji, w szczególności właściwe w sprawach powszechnego obowiązku obrony
i uzupełnienia Sił Zbrojnych, w tym rekrutacji do ochotniczych form słuŜby wojskowej.
Zasoby osobowe na potrzeby Narodowych Sił Rezerwowych - ogół osób
podlegających obowiązkowi słuŜby wojskowej, będących Ŝołnierzami rezerwy i zdolnych
do czynnej słuŜby wojskowej, w tym do zawodowej słuŜby wojskowej, do końca roku
kalendarzowego, w którym kończą pięćdziesiąt lat Ŝycia, a posiadający stopień
podoficerski lub oficerski sześćdziesiąt lat Ŝycia.
śołnierz - osoba obywająca lub pełniąca określony rodzaj czynnej słuŜby wojskowej.
śołnierz NSR - Ŝołnierz rezerwy, posiadający przydział kryzysowy na stanowisko
słuŜbowe w jednostce wojskowej.
śołnierz rezerwy - osoba, która złoŜyła przysięgę wojskową, posiada określony
stopień wojskowy oraz została przeniesiona do rezerwy po zwolnieniu z czynnej słuŜby
wojskowej, w tym z zawodowej słuŜby wojskowej, ze słuŜby kandydackiej, albo po
odbyciu zajęć wojskowych w czasie trwania studiów, jeŜeli w dalszym ciągu podlega
obowiązkowi słuŜby wojskowej. śołnierzami rezerwy pozostaną równieŜ osoby, które
dotychczas nabyły ten tytuł pomimo nieodbywania słuŜby wojskowej.
5
WPROWADZENIE
Zapewnienie bezpieczeństwa to podstawowa powinność państwa wobec
obywateli. Analiza współczesnego środowiska bezpieczeństwa wskazuje na brak
zagroŜenia wojną powszechną i na pojawienie się w nim nieznanych dotąd, tzw.
asymetrycznych, zagroŜeń i wyzwań. Do reagowania na tego typu zagroŜenia
konieczne są inne środki, a przede wszystkim inaczej zorganizowane siły zbrojne.
Dlatego teŜ w większości krajów armie masowe, przeszkalające obywateli do tworzenia
wielomilionowych zasobów rezerwistów - niezbędnych do rozbudowy sił zbrojnych na
czas wojny - są zastępowane armiami zawodowymi, mniejszymi, ale bardziej
mobilnymi i dyspozycyjnymi.
Drugim waŜnym powodem przechodzenia na armie zawodowe jest moŜliwość
dokonania oszczędności finansowych. Armie zawodowe są mniejsze liczebnie,
a jednocześnie sprawniejsze w reagowaniu na obecne zagroŜenia. Odejście od armii
z poboru skutkuje redukcją wydatków na utrzymywanie infrastruktury i zapasów sprzętu
i uzbrojenia. W miejsce kosztownego szkolenia licznych rezerw osobowych, powstają
oszczędniejsze mechanizmy uzupełniania zasobów osobowych. Powszechne
przeszkolenie wojskowe obywateli zastępowane jest edukacją dla bezpieczeństwa,
obejmującą głównie nauczanie zachowania w sytuacjach kryzysowych i udzielania
pierwszej pomocy.
Jednocześnie z profesjonalizacją sił zbrojnych następuje zmiana charakteru
i rozmiaru rezerw osobowych. Są one mniej liczne, przeznaczone przede wszystkim do
uzupełniania stanowisk słuŜbowych, których obsada w czasie pokoju jest nieopłacalna.
W Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) kwestie rezerw reguluje
dokument MC441/1 „ZałoŜenia polityki NATO w sprawie rezerw" („NATO Framework
Policy on Reserves"). Z kolei w dokumencie MC317/1 „Struktura Sił NATO" („NATO
Force Struktures"), w aneksie H „Siły Rezerwowe" („Reserve Forces"), sprecyzowano
zasady ich szkolenia i osiągania gotowości do działania. Znaczenie problematyki sił
rezerwowych w myśleniu strategicznym NATO było przesłanką uznania Komitetu
Narodowych Sił Rezerwowych (NRFC) w 1995 r. przez Komitet Wojskowy jako
oficjalnej organizacji rezerwistów.
Ewolucja sił zbrojnych szeregu państw sojuszniczych polega na zmniejszaniu ich
liczebności przy większym nasyceniu nowoczesnymi środkami pola walki, przez co
następuje relatywne zwiększanie siły uderzeniowej i mobilności. Stany sił rezerwowych
są zmniejszane, jednak następuje ciągłe ich doskonalenie.
Liczebność sił rezerwowych jest róŜna w róŜnych państwach. W Stanach
Zjednoczonych i Kanadzie jest zbliŜona do liczebności Ŝołnierzy w czynnej słuŜbie
wojskowej. Siły Zbrojne Wielkiej Brytanii, liczące w końcu 2009 r. ok. 196 tys. Ŝołnierzy
słuŜby czynnej i 35 tys. Ŝołnierzy rezerwy ochotniczej, w razie konieczności mogą
niemal podwoić swoją liczebność, osiągając 430 tys. Ŝołnierzy. W państwach basenu
Morza Śródziemnego, liczebność sił rezerwowych kształtuje się w granicach 10-40%
liczebności Ŝołnierzy czynnej słuŜby wojskowej. We Francji zakłada się wzrost
liczebności Ochotniczej Rezerwy Operacyjnej z 46,5 tys. w 2006 r. do 94 tys. w roku
2012.
W Danii i Holandii, w ramach przebudowy systemów obronnych, przyjęto
koncepcje zmniejszenia liczebności rezerw osobowych. Nowa, ulepszona formuła
6
funkcjonowania sił rezerwowych ma zapewnić ich optymalną jakość, pozwalającą
zabezpieczyć potrzeby narodowych systemów bezpieczeństwa.
W niektórych państwach NATO funkcjonują odrębne jednostki organizacyjne,
składające się z rezerwistów, przeznaczone do wzmocnienia sił regularnych lub
dublowania istniejących jednostek. Często wysokie stanowiska dowódcze zajmowane
są w nich przez Ŝołnierzy rezerwy.
W przyszłości nie moŜna wykluczyć niekorzystnego rozwoju wydarzeń,
uzasadniającego powrót do obowiązkowej słuŜby wojskowej i powszechnej mobilizacji
na części lub całym terytorium państwa. Według załoŜeń opartych na analizie
środowiska bezpieczeństwa, ewentualny konflikt zbrojny o wysokim natęŜeniu
poprzedzony będzie rozłoŜonymi w czasie sygnałami o rosnącym zagroŜeniu.
Obserwacja takich sygnałów pozwoli przeprowadzić z wyprzedzeniem konieczne
przygotowania obronne państwa. Obejmą one w razie potrzeby zwiększenie liczebności
sił zbrojnych, przeszkolenie wojskowe odpowiedniej liczby obywateli oraz pozyskanie
uzbrojenia i wyposaŜenia na potrzeby mobilizacyjnego rozwinięcia sił zbrojnych.
W Polsce, analogicznie jak w innych krajach NATO, podjęte zostały działania,
przystosowujące Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej (zwane dalej „Siłami
Zbrojnymi") do realizacji misji i zadań, zgodnych z oceną obecnych i prognozowanych
zagroŜeń bezpieczeństwa.
Rada Ministrów w „Programie profesjonalizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej na lata 2008-2010", przyjętym w dniu 5 sierpnia 2008 r., wyznaczyła nowe
zadania dla planowania obronnego. Brzmią one następująco: „Siły Zbrojne
Rzeczypospolitej Polskiej powinny być mobilne oraz gotowe do działania w krótkim
czasie, zarówno w układzie koalicyjnym, jak i narodowym, oraz nowocześnie uzbrojone
i doskonale wyszkolone. Tym trudnym wymaganiom współczesnego systemu
bezpieczeństwa moŜe sprostać jedynie w pełni profesjonalna armia. Jej struktura, skład
i wyposaŜenie muszą gwarantować w czasie pokoju gotowość do wykonywania
konstytucyjnych funkcji oraz wypełniania misji wynikających z zobowiązań
sojuszniczych i umów międzynarodowych".
Decyzja o rezygnacji z obowiązkowych form słuŜby wojskowej spowodowała
zmiany takŜe w systemie gromadzenia i uŜycia rezerw osobowych.
Program profesjonalizacji Sił Zbrojnych zawiera postanowienia o utworzeniu
Narodowych Sił Rezerwowych (NSR), ich przeznaczeniu, o stworzeniu materialnych
rekompensat i zachęt do pełnienia słuŜby w ramach NSR, a takŜe o stworzeniu
rekompensat dla pracodawców, zatrudniających Ŝołnierzy rezerwy. W myśl tych
postanowień NSR utrzymywane będą na potrzeby reagowania kryzysowego, jak
równieŜ wzmocnienia jednostek wojskowych w razie potrzeby ich uŜycia do działań
poza granicami państwa.
Stosownie do załoŜeń koncepcyjnych, dokonane zostały zmiany legislacyjne,
pozwalające uruchomić proces budowy NSR. Z tego punktu widzenia najwaŜniejsza jest
nowelizacja ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz
wydane na jej podstawie akty wykonawcze.
Skala działań podejmowanych w związku z budową NSR, ich wielowymiarowość
oraz znaczenie dla bezpieczeństwa państwa, uzasadniają przedstawienie głównych
aspektów tego przedsięwzięcia w formie zwartego materiału informacyjnego. Niniejsze
opracowanie, zatytułowane „Narodowe Siły Rezerwowe. Vademecum" (dalej
„Vademecum") stanowi odpowiedź na to zapotrzebowanie.
7
Vademecum jest przeznaczone do uŜytku terenowych organów administracji
wojskowej, dowództw jednostek wojskowych, kadr pionu zarządzania zasobami
osobowymi oraz osób funkcyjnych, które będą uczestniczyć w procesie tworzenia
i zarządzania NSR. Mogą z niego korzystać takŜe ochotnicy do słuŜby w NSR.
Vademecum zawiera zwięzłe informacje na temat procesu tworzenia NSR, ich
organizacji, mechanizmów zarządzania zasobami osobowymi oraz pragmatyki słuŜby
Ŝołnierzy NSR. Stanowi pomoc w zrozumieniu tego procesu, jednak nie moŜe zastąpić
lektury aktów prawnych, w których znajdują się szczegółowe przepisy, dotyczące
wszystkich aspektów utworzenia i funkcjonowania NSR. Korzystanie z ustaw
i rozporządzeń jest w szczególności obowiązkiem osób zawodowo zajmujących się tymi
problemami.
1. OGÓLNE ZAŁOśENIA TWORZENIA NARODOWYCH SIŁ REZERWOWYCH
1.1. Podstawy prawne funkcjonowania NSR
Podstawy prawne utworzenia i funkcjonowania NSR stanowią przepisy
następujących aktów normatywnych:
1. Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.).
2. Program profesjonalizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej na lata 2008-2010,
uchwalony przez Radę Ministrów w dniu 5 sierpnia 2008 r.
3. Program rozwoju Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej na lata 2007-2012.
4. Decyzja Nr 67/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 lutego 2008 r. w sprawie
przedsięwzięć organizacyjnych zapewniających sprawną realizację procesu
profesjonalizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
5. Decyzja Nr 401/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 grudnia 2009 r. w sprawie
przedsięwzięć zapewniających realizację procesu tworzenia Narodowych Sił
Rezerwowych.
6. Rozkaz Nr 326/SG/P1 Szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 14 kwietnia 2008 r.
w sprawie przedsięwzięć organizacyjnych zapewniających sprawną realizację
procesu profesjonalizacji Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
7. Rozkaz Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 47/SG/P1 z dnia 20 stycznia 2010 r.
w sprawie przedsięwzięć organizacyjnych zapewniających realizację procesu
tworzenia i funkcjonowania Narodowych Sił Rezerwowych.
Zasadnicze znaczenie dla profesjonalizacji Sił Zbrojnych, w tym dla uruchomienia
procesu tworzenia NSR, mają przepisy ustawy o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej. Nowelizacja tej ustawy została zakończona, a nowe przepisy
weszły w Ŝycie 1 stycznia 2010 r.
Szczegółowe rozwiązania w sprawie NSR znajdą się w rozporządzeniach
wydanych na podstawie przepisów znowelizowanej ustawy. Obecnie, na dzień
11 lutego 2010 r., prace nad projektami rozporządzeń są finalizowane.
8
PoniŜej przedstawiony został wykaz 25 aktów wykonawczych lub ich projektów,
dotyczących profesjonalizacji Sił Zbrojnych wraz z odpowiednim artykułem ustawy
o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, stanowiącym podstawę
prawną wydania rozporządzenia (w przypadku ustawy innej niŜ ustawa o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej podana została jej nazwa).
Rozporządzenia Rady Ministrów:
1) w sprawie przyznawania świadczeń Ŝołnierzom rezerwy posiadającym przydziały
kryzysowe (art. 132 ust. 3).
2) z dnia 5 lutego 2010 r. w sprawie stopni policyjnych, Agencji Bezpieczeństwa
Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Biura Ochrony Rządu, Państwowej StraŜy
PoŜarnej, SłuŜby Kontrwywiadu Wojskowego, SłuŜby Wywiadu Wojskowego,
SłuŜby Więziennej lub StraŜy Granicznej odpowiadających poszczególnym
stopniom wojskowym (art. 76a ust. 3);
3) zmieniające rozporządzenie w sprawie zawiadamiania wojskowych
komendantów uzupełnień o osobach podlegających obowiązkowi czynnej słuŜby
wojskowej oraz wydawania przez pracodawców, szkoły i inne jednostki
organizacyjne zaświadczeń w sprawach powszechnego obowiązku obrony (art.
50 ust. 5);
4) zmieniające rozporządzenie w sprawie wojskowego obowiązku meldunkowego,
obowiązku powiadamiania wojskowego komendanta uzupełnień oraz
uzyskiwania zezwolenia na wyjazd i pobyt za granicą (art. 53 ust. 5);
Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej (nowe) w sprawie:
1) zawierania kontraktów na wykonywanie obowiązków w Narodowych Siłach
Rezerwowych (art. 99b);
2) przydziałów kryzysowych (art. 59b ust. 12);
3) ćwiczeń wojskowych Ŝołnierzy rezerwy (art. 106);
4) pełnienia okresowej słuŜby wojskowej (art. 108 ust. 13);
5) świadczenia pienięŜnego przysługującego pracodawcom zatrudniającym
Ŝołnierzy rezerwy posiadających nadany przydział kryzysowy za okres odbywania
przez tych Ŝołnierzy ćwiczeń wojskowych lub pełnienia okresowej słuŜby
wojskowej (art. 134a ust. 12);
6) słuŜby przygotowawczej (art. 98g);
7) stawek uposaŜenia zasadniczego Ŝołnierzy pełniących słuŜbę przygotowawczą -
w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Społecznej (art. 34 ust. 4 ustawy
o uposaŜeniu Ŝołnierzy niezawodowych);
8) przydziałów mobilizacyjnych (art. 64a ust. 10);
9) mianowania na stopnie wojskowe (art. 76 ust. 14);
10) urlopów Ŝołnierzy w czynnej słuŜbie wojskowej (art. 70 ust. 6);
11) przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyŜszych (art. 97a).
Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej zmieniające rozporządzenia w sprawie:
1) prowadzenia ewidencji wojskowej (art. 49 ust. 3);
9
2) zakresu, sposobu oraz miejsca odtwarzania ewidencji wojskowej osób
podlegających obowiązkowi słuŜby wojskowej (art. 49 ust. 4);
3) wzywania osób podlegających powszechnemu obowiązkowi obrony przez organy
wojskowe (art. 52 ust. 5);
4) doręczania wojskowych dokumentów osobistych i trybu postępowania z tymi
dokumentami (art. 54 ust. 4);
5) przydziałów mobilizacyjnych i pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych (art.
59a ust. 7);
6) określenia wzorów kart powołania i ich przeznaczania, a takŜe wzorów
obwieszczeń (art. 60 ust. 9);
7) wojewódzkich sztabów wojskowych i wojskowych komend uzupełnień (art. 14
ust. 6);
8) odbywania zasadniczej słuŜby wojskowej (art. 83 ust. 3);
9) utworzenia wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich siedzib, zasięgu
działania i właściwości (art. 29 ust. 8);
10) orzekania o zdolności do czynnej słuŜby wojskowej oraz trybu postępowania
wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (art. 30 ust. 4).
Ponadto, w procesie budowy i funkcjonowaniu NSR zastosowanie, w sposób
pośredni, będą miały inne ustawy, wraz z wydanymi na ich podstawie aktami
wykonawczymi. WaŜniejsze ustawy są następujące:
1. Ustawa z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych
oraz ich rodzin (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 87, z późn. zm.).
2. Ustawa z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposaŜeniu Ŝołnierzy niezawodowych (Dz. U.
z 2002 r. Nr 76, poz. 693, z późn. zm.).
3. Ustawa z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym Ŝołnierzy zawodowych
oraz ich rodzin (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66, z późn. zm.).
4. Ustawa z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398, z późn. zm.).
5. Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach uŜycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. Nr 162, poz. 1117, z późn.
zm.).
6. Ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych
przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze słuŜbą
wojskową (Dz. U. Nr 83, poz. 760, z późn. zm.).
7. Ustawa z dnia 11 września 2003 r. o słuŜbie wojskowej Ŝołnierzy zawodowych
(Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.).
8. Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. Nr 89, poz.
590, z późn. zm.).
9. Ustawa z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej. (Dz. U. Nr 190, poz.
1474).
10. Ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r.
Nr 196, poz. 1631, z późn. zm.).
10
Wejście w Ŝycie stosownych rozporządzeń zapewni moŜliwości funkcjonowania
NSR i ich wykorzystanie zgodnie potrzebami zapewnienia bezpieczeństwa państwa.
1.2. Zasoby Ŝołnierzy rezerwy
Polska w następstwie funkcjonowania w przeszłości powszechnego obowiązku
odbywania zasadniczej słuŜby wojskowej dysponuje licznymi rezerwami osobowymi.
Realizowany do 2009 r. system gromadzenia i uzupełniania zasobów Ŝołnierzy rezerwy
obejmował przede wszystkim obowiązkowe formy przeszkalania męŜczyzn.
W zasobach oficerów rezerwy znajdują się oficerowie zawodowi po zakończeniu
przez nich czynnej słuŜby wojskowej oraz absolwenci uczelni wyŜszych, którzy odbyli
obowiązkowe szkolenie wojskowe, posiadający tytuł magistra lub równorzędny.
Rezerwy podoficerskie stanowią byli podoficerowie zawodowi, podoficerowie rezerwy,
którzy odbyli zasadniczą słuŜbę wojskową, absolwenci kursów podoficerskich
rekrutowani spośród szeregowych rezerwy oraz absolwenci szkół wyŜszych po
przeszkoleniu wojskowym i zdanym egzaminie końcowym. W zasobach szeregowych
rezerwy znajdują się głównie obywatele, którzy odbywali zasadniczą słuŜbę wojskową.
DuŜe znaczenie dla zasobów podoficerów i szeregowych rezerwy mają teŜ Ŝołnierze,
którzy pełnili nadterminową zasadniczą słuŜbę wojskową.
Przydatność oficerów, podoficerów i szeregowych rezerwy z punktu widzenia
potrzeb obronnych państwa jest zróŜnicowana. Decyduje o niej czas, który upłynął od
momentu przeniesienia do rezerwy, zakres udziału w ćwiczeniach i wiek, który dla
oficerów rezerwy pozostających na przydziałach mobilizacyjnych wynosi średnio
42 lata, a dla podoficerów rezerwy 32 lata.
Proces tworzenia profesjonalnych Sił Zbrojnych implikuje przeobraŜenia
w systemie mobilizacyjnym i systemie gromadzenia rezerw. Największy wpływ będzie
miała rezygnacja z obowiązkowych form odbywania słuŜby wojskowej przez obywateli,
co radykalnie ograniczy napływ wyszkolonych rezerw osobowych. Zmiany
spowodowane będą takŜe inną liczebnością Sił Zbrojnych czasu „P" i „W". W sumie, po
wyczerpaniu obecnych zasobów rezerwistów, zasoby osobowe na potrzeby
Narodowych Sił Rezerwowych będą o wiele mniejsze niŜ dotychczas.
Jednocześnie zasoby rezerwistów będą uzupełniane mniej licznymi, lecz lepiej
wyszkolonymi Ŝołnierzami zawodowymi, którzy zakończyli czynną słuŜbę wojskową.
Ponadto, Siły Zbrojne będą przyjmować coraz więcej ochotników bez przygotowania
wojskowego do słuŜby w NSR, którzy odbędą wcześniej słuŜbę przygotowawczą.
1.3. Uzupełnienie mobilizacyjne i pracownicze przydziały mobilizacyjne
NiezaleŜnie od utworzenia NSR funkcjonowały będą przydziały mobilizacyjne
i pracownicze przydziały mobilizacyjne, które nadaje i uniewaŜnia wojskowy komendant
uzupełnień w porozumieniu z dowódcą jednostki wojskowej.
Przydziały mobilizacyjne nadaje się w czasie pokoju na stanowiska słuŜbowe lub
do pełnienia funkcji wojskowych, które są określone w etacie jednostki wojskowej
i występują w czasie wojny. Przydziały mobilizacyjne nadaje się wyłącznie Ŝołnierzom
rezerwy, których w pierwszej kolejności przewiduje się powołać do słuŜby wojskowej
pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Nowym rozwiązaniem jest
wprowadzenie ustawowych zasad nadawania przydziałów mobilizacyjnych Ŝołnierzom
11
będącym w czasie pokoju w czynnej słuŜbie wojskowej. Dowódca jednostki wojskowej
w czasie pokoju nadaje i uniewaŜnia przydziały mobilizacyjne na stanowiska słuŜbowe
lub funkcje wojskowe określone w etacie jednostki wojskowej Ŝołnierzom w czynnej
słuŜbie wojskowej, którzy będą pełnili słuŜbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji
i w czasie wojny na stanowiskach słuŜbowych lub funkcjach wojskowych innych, niŜ te,
które zajmują w czasie pokoju. Przydział mobilizacyjny wygasa z dniem zwolnienia
Ŝołnierza z czynnej słuŜby wojskowej z wyjątkiem Ŝołnierzy pełniących okresową słuŜbę
wojskową lub odbywających ćwiczenia wojskowe. śołnierzom pełniącym okresową
słuŜbę wojskową lub odbywającym ćwiczenia wojskowe, przydziały mobilizacyjne
nadaje i uniewaŜnia, na zasadach określonych dla Ŝołnierzy rezerwy, wojskowy
komendant uzupełnień, działając w porozumieniu z dowódcą jednostki wojskowej.
Nadanie przydziału mobilizacyjnego nie oznacza obowiązku odbywania ćwiczeń
wojskowych podczas jego obowiązywania. W okresie, kiedy powszechny obowiązek
odbywania zasadniczej słuŜby wojskowej i ćwiczeń wojskowych nie jest realizowany, na
ćwiczenia wojskowe mogą zostać powołani Ŝołnierze rezerwy i inne osoby przeniesione
do rezerwy nie będące Ŝołnierzami rezerwy wyłącznie w wyniku ochotniczego
zgłoszenia się. śołnierze NSR, posiadający jednocześnie przydziały mobilizacyjne na te
same stanowiska co przydziały kryzysowe, uczestniczą w ćwiczeniach według zasad
obowiązujących w NSR.
Pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych, a w razie potrzeby
równieŜ pracownikom zatrudnionym u innych pracodawców oraz innym osobom
niebędącym pracownikami, mogą być nadawane w czasie pokoju pracownicze
przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze, które są określone w etacie
jednostki wojskowej i występują w czasie wojny.
Pracownicze przydziały mobilizacyjne nadaje się osobom w wieku 18-60 lat, oraz
dodatkowo osobom starszym, zatrudnionym w jednostce wojskowej, które wyraziły
zgodę na nadanie im tego przydziału. W stosunku do poprzednich przepisów
rozszerzona została moŜliwość ochotniczego nadawania pracowniczych przydziałów
mobilizacyjnych osobom powyŜej 60 lat Ŝycia i zatrudnionym w jednostce wojskowej,
np. wojskowym nauczycielom akademickim i prawnikom.
1.4. Zasady tworzenia NSR
NSR będą stanowiły integralną część systemu uzupełniania Sił Zbrojnych. Liczba
stanowisk przeznaczonych dla Ŝołnierzy NSR w jednostce wojskowej będzie
uzaleŜniona od jej specyfiki i realizowanych zadań kryzysowych. W jednostkach
wojskowych mających krótki czas osiągania gotowości liczba stanowisk uzupełnianych
Ŝołnierzami NSR będzie niewielka. Będą to niemal wyłącznie stanowiska, których
obsada w czasie pokoju nie będzie konieczna i opłacalna. śołnierze NSR słuŜyć będą
przede wszystkim do uzupełniania stanów osobowych do wymaganego wskaźnika
rozwinięcia w jednostkach wsparcia i zabezpieczenia.
Zasady słuŜby w NSR, z uwagi na jej ochotniczy charakter, muszą być
przejrzyste i społecznie atrakcyjne, zapewniając przyjęcie dodatkowych obowiązków
przez wystarczająco liczną z punktu widzenia potrzeb obronnych grupę obywateli.
SłuŜba Ŝołnierzy rezerwy w NSR będzie odbywana na podstawie przydziałów
kryzysowych nadawanych w wyniku ochotniczo zawartych kontraktów. Źródłem naboru
do NSR w pierwszym etapie ich tworzenia będą byli Ŝołnierze zawodowi, Ŝołnierze
zwolnieni ze słuŜby kandydackiej i dobrze wyszkoleni Ŝołnierze rezerwy. Nabór
kandydatów do słuŜby w NSR, będzie miał w zasadzie charakter terytorialny.
12
Pozyskanie kandydatów spoza danego województwa, będzie dopuszczalne
w przypadku braku kandydatów o wymaganych kwalifikacjach.
Napływ do NSR wymaganej liczby rezerwistów o poŜądanych przez wojsko
kwalifikacjach i predyspozycjach będzie zapewniony w wyniku wzmacniania motywacji
patriotycznej do słuŜby przez odpowiednie warunki materialne dla Ŝołnierzy NSR.
Z doświadczeń armii zawodowych wiadomo, Ŝe prestiŜ słuŜby w rezerwie jest istotnym
elementem motywacji, jednak musi być on poparty systemem materialnych zachęt
i uprawnień.
Czynnikiem motywującym do słuŜby w NSR będzie perspektywa słuŜby poza
granicami państwa w ramach polskich kontyngentów wojskowych, z uwagi na wyŜsze
wynagrodzenie. Czynnik ten będzie jednak osłabiany problemami rodzinnymi lub
komplikacjami w pracy zawodowej. W procesie rekrutacji do słuŜby w ramach NSR,
bardzo waŜne będzie pozyskanie Ŝołnierzy rezerwy posiadających specjalności lub
umiejętności wartościowe z punktu widzenia Sił Zbrojnych, w szczególności lekarzy,
pracowników średniego personelu medycznego, tłumaczy, prawników, psychologów,
mediatorów, analityków, informatyków, inŜynierów, specjalistów public relations, CIMIC
oraz działań psychologicznych.
Pozyskanie odpowiednich kandydatów do słuŜby w NSR i proces ich tworzenia
wymaga zaangaŜowania i współdziałania całego resortu obrony narodowej, stosownie
do zakresu kompetencji oraz zadań, określonych w decyzji Nr 401/MON Ministra
Obrony Narodowej z dnia 2 grudnia 2009 r. w sprawie przedsięwzięć zapewniających
realizację procesu tworzenia Narodowych Sił Rezerwowych.
2. NARODOWE SIŁY REZERWOWE W SYSTEMIE OBRONNYM PAŃSTWA
2.1. Liczebność i struktura organizacyjna NSR
Liczebność NSR odpowiadać będzie potrzebom obronności państwa w czasie
kryzysu, zapewniając pozyskanie do Sił Zbrojnych wystarczającej liczby ochotników
o poŜądanych predyspozycjach i kwalifikacjach. Ewidencyjnie Siły Zbrojne będą liczyć
do 120 tys. Ŝołnierzy, w tym ok. 20 tys. Ŝołnierzy NSR. Z uwagi na uwarunkowania
budŜetowe, kadrowe i infrastrukturalno-organizacyjne przyjęto, Ŝe początkowo, tj. na
koniec 2010 r., NSR będą liczyły do 10 tys. Ŝołnierzy rezerwy. W roku 2011 nastąpi
dalszy wzrost ich liczebności, aby na koniec tego roku osiągnąć poziom do 20 tys.
Ŝołnierzy.
NSR tworzą Ŝołnierze rezerwy, którym nadano przydziały kryzysowe. Nie stanowią
one oddzielnego, wyodrębnionego organizacyjnie komponentu Sił Zbrojnych.
Oznaczają sposób uzupełniania części etatowych stanowisk poszczególnych jednostek
wojskowych. Określenie liczby stanowisk na potrzeby NSR, a takŜe ich obsada będzie
naleŜeć do kompetencji właściwych dowódców, komendantów, szefów jednostek
organizacyjnych, stosownie do realizowanych i planowanych zadań.
2.2. Podstawowe zadania NSR
Przeznaczenie NSR wynika z ich definicji, zawartej w ustawie o powszechnym
obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. śołnierze rezerwy na przydziałach
13
kryzysowych, z uwagi na dyspozycyjność do okresowego pełnienia słuŜby czynnej
w razie potrzeby, stanowią wzmocnienie potencjału jednostek wojskowych
w przypadkach uzasadnionych potrzebami obrony państwa, potrzebami Sił Zbrojnych
lub zarządzania kryzysowego.
Zadaniem NSR, tak jak i całych Sił Zbrojnych, jest zapewnienie suwerenności
i niepodległości Narodu Polskiego oraz jego bezpieczeństwa i pokoju. Siły Zbrojne
mogą takŜe brać udział w zwalczaniu klęsk Ŝywiołowych i likwidacji ich skutków,
działaniach antyterrorystycznych i z zakresu ochrony mienia, akcjach poszukiwawczych
oraz ratowania lub ochrony zdrowia i Ŝycia ludzkiego, oczyszczaniu terenów
z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich
unieszkodliwianiu, a takŜe w realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego.
Zadania NSR z zakresu zarządzania kryzysowego mogą być realizowane w trybie
natychmiastowego stawiennictwa Ŝołnierzy rezerwy.
Ponadto NSR słuŜyć będą uzupełnieniu stanowisk słuŜbowych występujących
w strukturach polskich kontyngentów wojskowych poza granicami państwa.
NSR będą tym elementem, którego jednym z zadań będzie utrzymywanie więzi Sił
Zbrojnych ze społeczeństwem, co ma szczególne znaczenie w przypadku armii
zawodowych.
2.3. WyposaŜenie i wyekwipowanie Ŝołnierzy NSR
Uzbrojenie, umundurowanie i wyposaŜenie Ŝołnierzy NSR będzie zgodne
z normami naleŜności ujętymi w etatach oraz tabelach naleŜności do etatów na czas
odbywania słuŜby (ćwiczeń wojskowych). Rodzaj i ilość przedmiotów mundurowych
oraz wyposaŜenia Ŝołnierzy NSR zostaną określone w znowelizowanym rozporządzeniu
Ministra Obrony Narodowej w sprawie umundurowania i wyekwipowania Ŝołnierzy
czynnej słuŜby wojskowej. W określaniu naleŜności uwzględnione będzie kryterium
celowości posiadania konkretnych elementów umundurowania i wyekwipowania oraz
dłuŜsze okresy uŜytkowania wynikające z pozostawania w czynnej słuŜbie tylko przez
część roku. NaleŜności przechowywane będą w jednostkach wojskowych właściwych
ze względu na nadany przydział kryzysowy lub rejonowych bazach materiałowych.
Umundurowanie Ŝołnierzy NSR będzie identyczne jak Ŝołnierzy zawodowych
pełniących słuŜbę w tej samej jednostce wojskowej. Identyfikację wizualną Ŝołnierzy
NSR zapewnią oznaki i odznaki wyróŜniające ten rodzaj słuŜby.
2.4. Szkolenie Ŝołnierzy NSR
System szkolenia Ŝołnierzy rezerwy musi uwzględniać zadania stawiane przed
NSR, przygotowanie rezerwistów i ich doświadczenia wojskowe. Realizowane w Siłach
Zbrojnych programy edukacyjne i szkoleniowe muszą być tak opracowane, aby
w istotnym stopniu podnieść poziom kompetencji indywidualnych i zespołowych.
Proces szkolenia Ŝołnierzy NSR będzie realizowany głównie w czasie ćwiczeń
wojskowych i podczas pełnienia okresowej słuŜby wojskowej.
Rodzaje ćwiczeń będą następujące:
- jednodniowe;
14
- krótkotrwałe, trwające nieprzerwanie do trzydziestu dni;
- długotrwałe, trwające nieprzerwanie do dziewięćdziesięciu dni;
- rotacyjne, trwające łącznie do trzydziestu dni i odbywane z przerwami
w określonych dniach w ciągu danego roku kalendarzowego.
Na program ćwiczeń wojskowych Ŝołnierzy NSR złoŜy się kształcenie
teoretyczne oraz szkolenia i zajęcia praktyczne wynikające z przyjętych programów
szkolenia. Szkolenie Ŝołnierzy NSR będzie realizowane w trzyletnim cyklu, podzielonym
na roczne etapy obejmujące doskonalenie umiejętności indywidualnych, szkolenie
zgrywające oraz szkolenie doskonalące lub podtrzymujące umiejętności i nawyki.
śołnierze NSR będą mogli odbywać ćwiczenia wojskowe w trybie
natychmiastowego stawiennictwa, jednak nie częściej niŜ jeden raz w ciągu roku
kalendarzowego. W razie powołania na te ćwiczenia, czas ich odbywania będzie
zaliczany do sumarycznego okresu trwania ćwiczeń wojskowych rotacyjnych. Będą
mogli ponadto zostać zobowiązani do odbycia, w okresie obowiązywania przydziału
kryzysowego, ćwiczeń wojskowych krótkotrwałych.
Zorganizowanie systemu doręczania kart powołania do odbycia ćwiczeń
wojskowych przeprowadzanych w trybie natychmiastowego stawiennictwa
i przeprowadzanej w tym samym trybie okresowej słuŜby wojskowej, oraz do słuŜby
wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny zapewnią
w gminach wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast), natomiast w powiatach
starostowie (prezydenci miast na prawach powiatu). W pozostałych przypadkach
powiadomienie Ŝołnierzy rezerwy nastąpi w trybie zwykłym.
Wykaz ćwiczeń wojskowych rotacyjnych w danym roku kalendarzowym ustali
dowódca jednostki wojskowej, do której Ŝołnierze rezerwy będą mieli nadane przydziały
kryzysowe. Nie będzie on jednak obejmował ćwiczeń wojskowych prowadzonych
w trybie natychmiastowego stawiennictwa. Zbiorowy wykaz za jednostkę wojskową na
kolejny rok będzie wykonywany nie później niŜ na trzydzieści dni przed upływem roku
kalendarzowego. Wyciągi z niego zostaną przesłane wojskowemu komendantowi
uzupełnień, właściwemu do powołania Ŝołnierza NSR na te ćwiczenia.
Z wykazem zapoznaje się, za pisemnym potwierdzeniem, Ŝołnierzy rezerwy.
śołnierz rezerwy, po zapoznaniu się z wykazem informuje niezwłocznie swojego
pracodawcę o dniach, w których będzie odbywał ćwiczenia wojskowe rotacyjne oraz
o zmianach w wykazie, a takŜe powiadamia go o powołaniu na te ćwiczenia.
W roku kalendarzowym, w którym nadano Ŝołnierzowi rezerwy przydział
kryzysowy, ustalenie terminów ćwiczeń rotacyjnych będzie mogło nastąpić w trakcie
tego samego roku, w formie załącznika do wykazu. Za zgodą Ŝołnierza rezerwy moŜliwe
będzie dokonywanie w tym wykazie zmian, z wyjątkiem ćwiczeń wojskowych w trybie
natychmiastowego stawiennictwa oraz pełnienia okresowej słuŜby wojskowej.
Zwolnienie Ŝołnierzy rezerwy z ćwiczeń wojskowych nastąpi po upływie czasu ich
trwania określonego w karcie powołania. śołnierze rezerwy powołani na ćwiczenia
wojskowe w trybie natychmiastowego stawiennictwa będą zwalniani po upływie czasu
wynikającego z przyczyn ich prowadzenia. Obligatoryjne zwolnienie Ŝołnierzy rezerwy
z ćwiczeń wojskowych przed ich odbyciem nastąpi w przypadku uniewaŜnienia ich
przydziałów kryzysowych. śołnierzy rezerwy będzie moŜna zwolnić z ćwiczeń
wojskowych przed ich odbyciem równieŜ w przypadku wystąpienia okoliczności
uzasadniających uniewaŜnienie przydziału kryzysowego.
15
śołnierze rezerwy będą mogli odbywać ćwiczenia wojskowe krótkotrwałe albo
długotrwałe, za ich zgodą, lub w drodze ochotniczego zgłoszenia się, na potrzeby
zawarcia kontraktu w celu nadania przydziału kryzysowego.
SłuŜba okresowa moŜe trwać do 24 miesięcy, z moŜliwością jej przedłuŜenia za
zgodą Ŝołnierza do 36 miesięcy w trakcie posiadania jednego przydziału kryzysowego.
Powołanie do okresowej słuŜby wojskowej, pełnionej w trybie natychmiastowego
stawiennictwa będzie moŜliwe w celu udziału jednostek wojskowych w zwalczaniu klęsk
Ŝywiołowych i likwidacji ich skutków, w działaniach antyterrorystycznych i ochrony
mienia, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania lub ochrony Ŝycia ludzkiego,
oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia
wojskowego oraz ich unieszkodliwiania, a takŜe pozostałych zadań z zakresu
zarządzania kryzysowego.
W roku kalendarzowym, w którym Ŝołnierz rezerwy pełnił okresową słuŜbę
wojskową, dowódca jednostki wojskowej będzie mógł zwolnić tego Ŝołnierza
z odbywania ćwiczeń wojskowych, za wyjątkiem prowadzonych w trybie
natychmiastowego stawiennictwa.
3. PRZEBIEG SŁUśBY śOŁNIERZY NARODOWYCH SIŁ REZERWOWYCH
3.1. Kontrakt
Powołanie do słuŜby w NSR zostanie poprzedzone zawarciem kontraktu,
a następnie nadaniem przydziału kryzysowego.
śołnierz rezerwy - kandydat do słuŜby w NSR - zawierać będzie z dowódcą
jednostki wojskowej dobrowolny kontrakt na okres od 2 do 6 lat. Kontrakt będzie
zawierany na pisemny wniosek zainteresowanego, skierowany do wojskowego
komendanta uzupełnień.
Kontrakt będzie mógł być zawarty z Ŝołnierzem rezerwy, który spełnia łącznie
następujące warunki:
- posiada orzeczenie wojskowej pracowni psychologicznej o braku
przeciwwskazań do pełnienia czynnej słuŜby wojskowej;
- nie był przeznaczony do słuŜby zastępczej;
- nie był karany za przestępstwo umyślne;
- ma wykształcenie na poziomie co najmniej gimnazjum dla stanowisk
przeznaczonych dla szeregowych lub co najmniej szkoły średniej dla
stanowisk przeznaczonych dla podoficerów albo co najmniej szkoły wyŜszej
dla stanowisk przeznaczonych dla oficerów;
- ma przygotowanie zawodowe oraz kwalifikacje i umiejętności przydatne
w słuŜbie wojskowej;
- zaliczył z oceną pozytywną sprawdzian z wychowania fizycznego
zorganizowany przez dowódcę jednostki wojskowej.
Zawarcie kontraktu będzie mogło być równieŜ uzaleŜnione od posiadania przez
Ŝołnierza rezerwy orzeczenia wojskowej komisji lekarskiej o jego zdolności do pełnienia
słuŜby poza granicami kraju.
16
Jeśli z parametrów przewidywanego dla tego Ŝołnierza stanowiska słuŜbowego
wynika dostęp do informacji niejawnych, podpisanie kontraktu moŜe być uzaleŜnione od
posiadania poświadczenia bezpieczeństwa. śołnierze rezerwy, których to dotyczy będą,
na pisemny wniosek dowódcy jednostki wojskowej lub wojskowego komendanta
uzupełnień, podlegali postępowaniu sprawdzającemu na zasadach określonych
w przepisach ustawy o ochronie informacji niejawnych.
Przewiduje się ponadto moŜliwość zawarcia kontraktu z Ŝołnierzem czynnej
słuŜby wojskowej, który:
- odbywa zasadniczą słuŜbę wojskową (wówczas, gdy będzie ona pełniona) -
nie wcześniej, niŜ w ostatnim dniu czasu trwania tej słuŜby;
- pełni słuŜbę przygotowawczą - nie wcześniej, niŜ na trzy dni przed dniem
zwolnienia z tej słuŜby;
- odbywa ćwiczenia wojskowe (wówczas, gdy będą one organizowane) - nie
wcześniej, niŜ na trzy dni przed dniem zwolnienia z tych ćwiczeń;
- pełni zawodową słuŜbę wojskową lub słuŜbę kandydacką - nie wcześniej, niŜ
w dniu, w którym decyzja o jego zwolnieniu z czynnej słuŜby wojskowej stała
się ostateczna.
Wniosek do wojskowego komendanta uzupełnień Ŝołnierz rezerwy składa
bezpośrednio, natomiast Ŝołnierz w czynnej słuŜby wojskowej za pośrednictwem
dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni czynną słuŜbę wojskową. Wniosek
powinien być uzasadniony. Do wniosku załącza się:
1) Ŝyciorys;
2) odpis skrócony aktu urodzenia;
3) odpis lub uwierzytelnioną kopię dokumentu stwierdzającego posiadanie
wymaganego wykształcenia oraz zaświadczenie szkoły, jeŜeli osoba składająca
wniosek pobiera naukę;
4) odpisy, uwierzytelnione kopie lub - po okazaniu oryginału - kopie posiadanych
świadectw pracy;
5) uwierzytelnioną kopię lub - po okazaniu oryginału - kopię posiadanego
poświadczenia bezpieczeństwa;
6) aktualną informację z Krajowego Rejestru Karnego;
7) zaświadczenie pracodawcy o zatrudnieniu, jeŜeli osoba składająca wniosek jest
pracownikiem;
8) inne dokumenty mające wpływ na nadanie przydziału kryzysowego,
w szczególności potwierdzające kwalifikacje i uprawnienia zawodowe oraz
umiejętności, np. certyfikaty językowe, świadectwa ukończenia szkół lub kursów
itp.
Wojskowy komendant uzupełnień po otrzymaniu wniosku Ŝołnierza rezerwy:
1) sprawdza, czy istnieje wolne stanowisko słuŜbowe, na które moŜe być nadany
przydział kryzysowy;
2) umoŜliwia Ŝołnierzowi zapoznanie się z przepisami;
3) sprawdza czy spełnione są warunki umoŜliwiające zawarcie kontraktu;
4) w razie potrzeby kieruje Ŝołnierza do właściwej wojskowej komisji lekarskiej oraz
do wojskowej pracowni psychologicznej w celu ustalenia zdolności do pełnienia
17
czynnej słuŜby wojskowej;
5) wydaje do wypełnienia, za pisemnym potwierdzeniem odbioru, ankietę
bezpieczeństwa osobowego oraz występuje do właściwych organów
o przeprowadzenie postępowania sprawdzającego;
6) przesyła wniosek wraz z aktami sprawy do dowódcy jednostki wojskowej oraz
kieruje Ŝołnierza do jednostki w terminie ustalonym z dowódcą.
Dowódca jednostki wojskowej po otrzymaniu wniosku Ŝołnierza rezerwy wraz
z aktami sprawy i po jego przybyciu do jednostki wojskowej, organizuje sprawdzian ze
sprawności fizycznej i przeprowadza rozmowę kwalifikacyjną. MoŜe przeprowadzić
dodatkowo egzaminy sprawdzające poziom wyszkolenia i przygotowania zawodowego,
w szczególności w zakresie znajomości budowy i obsługi sprzętu specjalistycznego
oraz umiejętności fachowych. Następnie dowódca, w przypadku zaakceptowania
kandydatury Ŝołnierza rezerwy określa dla niego stanowisko słuŜbowe, przeprowadza
w razie potrzeby postępowanie sprawdzające zwykłe w celu wydania poświadczenia
bezpieczeństwa, ustala termin rozpoczęcia i zakończenia wykonywania obowiązków
w ramach NSR, będący terminem nadania i wygaśnięcia przydziału kryzysowego oraz
podpisuje z nim kontrakt. W przypadku nie zaakceptowania kandydatury, dowódca
jednostki wojskowej pisemnie powiadamia Ŝołnierza o odmowie zawarcia kontraktu
i odsyła wniosek wraz z aktami sprawy do właściwego wojskowego komendanta
uzupełnień.
Inaczej przebiega procedura w przypadku Ŝołnierza w czynnej słuŜbie
wojskowej. Dowódca jednostki wojskowej, z której Ŝołnierz składa wniosek, załącza do
wniosku informację o spełnianiu przez tego Ŝołnierza warunków oraz o wykonaniu
czynności sprawdzających, a takŜe informacje o moŜliwości nadania przydziału
kryzysowego w jednostce wojskowej lub braku takiej moŜliwości. Następnie dowódca
przesyła wniosek Ŝołnierza wojskowemu komendantowi uzupełnień wraz z aktami
sprawy.
Wojskowy komendant uzupełnień, po zaopiniowaniu wniosku i sprawdzeniu
dokumentów, przesyła wniosek Ŝołnierza w czynnej słuŜbie wojskowej dowódcy
jednostki wojskowej właściwemu do zawarcia kontraktu. W przypadku braku stanowiska
w macierzystej jednostce wojskowej przekazuje wniosek Ŝołnierza wraz z aktami
sprawy, w terminie trzydziestu dni od dnia ich otrzymania, dowódcy jednostki wojskowej
innej niŜ jednostka, w której Ŝołnierz ten pełni czynną słuŜbę wojskową, o ile znajduje
się w niej wolne stanowisko słuŜbowe. O przekazaniu wniosku powiadamia się
Ŝołnierza, którego wniosek dotyczy oraz dowódcę jednostki wojskowej, w której Ŝołnierz
ten pełni czynną słuŜbę wojskową.
W razie braku wolnego stanowiska słuŜbowego wojskowy komendant
uzupełnień powiadamia o tym Ŝołnierza rezerwy, a w przypadku wniosku Ŝołnierza
w czynnej słuŜbie wojskowej zwraca wniosek dowódcy jednostki wojskowej, w której
Ŝołnierz pełni czynną słuŜbę wojskową wraz z aktami sprawy i adnotacją w tej sprawie.
Dowódca jednostki wojskowej powiadamia Ŝołnierza o braku wolnego stanowiska
słuŜbowego, na które moŜna nadać przydział kryzysowy.
JeŜeli wolne stanowisko słuŜbowe do nadania przydziału kryzysowego
Ŝołnierzowi w czynnej słuŜbie wojskowej istnieje w innej jednostce wojskowej niŜ tej,
w której pełni on czynną słuŜbę wojskową, dowódca jednostki wojskowej, w której
Ŝołnierz pełni czynną słuŜbę wojskową zapoznaje go z przepisami, a następnie kieruje
do dowódcy jednostki wojskowej, właściwego do zawarcia kontraktu, w celu
przeprowadzenia przez niego czynności sprawdzających.
18
Wniosek o zawarcie kontraktu będzie mógł być wycofany nie później niŜ do
czasu jego zawarcia. Jako równoznaczna z wycofaniem wniosku będzie traktowana
odmowa poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym, niestawienie się
w określonym terminie w wojskowej komisji lekarskiej, wojskowej pracowni
psychologicznej lub w jednostce wojskowej albo odmowa podpisania kontraktu.
śołnierze rezerwy, spełniający warunki do zawarcia kontraktu będą kierowani
przez wojskowego komendanta uzupełnień do dowódcy jednostki wojskowej, w której
ma być nadany przydział kryzysowy. Dowódca jednostki wojskowej, po zapoznaniu się
z dokumentami Ŝołnierza rezerwy potwierdzającymi zdolność do słuŜby na określonym
stanowisku słuŜbowym, zaliczeniu sprawdzianu sprawności fizycznej, rozmowie
kwalifikacyjnej oraz po uzgodnieniu z ochotnikiem warunków, podpisze kontrakt.
Kontrakt zawiera:
- oznaczenie stron - stopień wojskowy, imię i nazwisko oraz nazwę stanowiska
słuŜbowego dowódcy jednostki wojskowej, a takŜe stopień wojskowy, imię
i nazwisko, imię ojca, adres zameldowania, serię i numer dowodu toŜsamości
oraz numer PESEL i numer identyfikacji podatkowej Ŝołnierza rezerwy
ochotnika;
- datę i miejsce podpisania;
- określenie dnia przyjęcia obowiązków, wynikających z nadania przydziału
kryzysowego oraz dnia, do którego kontrakt obowiązuje;
- określenie rodzaju stanowisk słuŜbowych, na których będzie pełniona słuŜba
wojskowa w przypadku powołania, prognozowany okres pełnienia słuŜby oraz
tryb powołania do słuŜby;
- zobowiązanie dowódcy do informowania Ŝołnierza o terminach odbywania
ćwiczeń wojskowych, z wyjątkiem ćwiczeń prowadzonych w trybie
natychmiastowego stawiennictwa;
- zobowiązanie Ŝołnierza rezerwy do odbycia ćwiczeń wojskowych
przygotowujących do nadania przydziału kryzysowego oraz ćwiczeń
wojskowych odbywanych w ramach tego przydziału, w tym ćwiczeń
wojskowych rotacyjnych;
- zobowiązanie Ŝołnierza rezerwy do przyjęcia przydziału kryzysowego;
- zobowiązanie Ŝołnierza rezerwy do pełnienia okresowej słuŜby wojskowej,
w tym poza granicami państwa, oraz jego oświadczenie, Ŝe znane mu są
zasady pełnienia tej słuŜby.
Dowódca jednostki wojskowej, po zawarciu kontraktu z Ŝołnierzem rezerwy lub
Ŝołnierzem w czynnej słuŜbie wojskowej przekazuje egzemplarz tego kontraktu temu
Ŝołnierzowi oraz wojskowemu komendantowi uzupełnień wraz z uwierzytelnioną kopią
wniosku i akt sprawy.
Po podpisaniu kontraktu Ŝołnierzom rezerwy będą nadawane przydziały
kryzysowe oraz stosownie do potrzeb przydziały mobilizacyjne.
Kontrakt moŜe być ponawiany, jednak łączny czas słuŜby w NSR moŜe wynieść
nie więcej, niŜ 15 lat. Warunkiem ponowienia kontraktu będzie spełnianie przez
Ŝołnierza NSR kryteriów wymaganych prawem przed podpisaniem kontraktu po raz
pierwszy oraz uzyskanie oceny pozytywnej z opiniowania słuŜbowego.
Jeśli Ŝołnierz rezerwy złoŜy wniosek o zawarcie kolejnego kontraktu na
wykonywanie obowiązków w ramach NSR, dowódca jednostki wojskowej moŜe
19
podpisać kolejny kontrakt, a egzemplarz tego kontraktu przesłać wojskowemu
komendantowi uzupełnień. Wniosek o zawarcie kolejnego kontraktu moŜe zostać
złoŜony i rozpatrzony równieŜ w okresie obowiązywania dotychczasowego kontraktu,
jednak nie wcześniej niŜ na sześć miesięcy przed dniem, do którego kontrakt ten
obowiązuje.
Wygaśnięcie kontraktu nastąpi w przypadku upływu terminu uniewaŜnienia lub
wygaśnięcia przydziału kryzysowego, a takŜe w przypadku pisemnej rezygnacji
Ŝołnierza rezerwy z zawartego kontraktu dokonanej przed dniem, w którym karta
przydziału kryzysowego stała się ostateczna.
W przypadku wygaśnięcia kontraktu dowódca jednostki wojskowej powiadamia
o tym fakcie wojskowego komendanta uzupełnień i Ŝołnierza rezerwy. W razie
wystąpienia okoliczności skutkujących wygaśnięciem kontraktu, wojskowy komendant
uzupełnień powiadamia o tych okolicznościach dowódcę jednostki wojskowej. Fakt
wygaśnięcia kontraktu dowódca jednostki wojskowej stwierdza w rozkazie dziennym
jednostki wojskowej, a wojskowy komendant uzupełnień odnotowuje w ewidencji
wojskowej i ksiąŜeczce wojskowej Ŝołnierza rezerwy.
3.2. Przydział kryzysowy
Przydziały kryzysowe mogą być nadawane Ŝołnierzom rezerwy w czasie pokoju
na stanowiska słuŜbowe, które są określone w etacie jednostki wojskowej czasu „P".
Warunkiem nadania przydziału kryzysowego jest wcześniejsze zawarcie kontraktu na
wykonywanie obowiązków w ramach NSR między Ŝołnierzem rezerwy, a dowódcą
jednostki wojskowej, w której ma być nadany ten przydział.
Przydział kryzysowy ma charakter stosunku administracyjno-prawnego. Z tego
względu do jego nadania uprawniony jest wyłącznie organ administracji publicznej,
którym jest wojskowy komendant uzupełnień. Wojskowy komendant uzupełnień nadaje
i uniewaŜnia przydziały kryzysowe, działając w porozumieniu z dowódcą jednostki
wojskowej. Postępowanie w sprawie nadania przydziału kryzysowego jest
dwuinstancyjne i podlega kontroli sądowo-administracyjnej sprawowanej przez
wojewódzkie sądy administracyjne. Nadanie przydziału kryzysowego następuje
w formie karty przydziału kryzysowego, stanowiącej decyzję administracyjną.
Kartę przydziału kryzysowego wojskowy komendant uzupełnień doręcza w trybie
wezwania do osobistego stawiennictwa w sprawach dotyczących powszechnego
obowiązku obrony. Odmowa przyjęcia karty przydziału kryzysowego oznacza
rezygnację Ŝołnierza rezerwy z zawartego kontraktu i jego wygaśnięcie.
Wojskowy komendant uzupełnień niezwłocznie po otrzymaniu kontraktu na
wykonywanie obowiązków w ramach NSR wzywa Ŝołnierza rezerwy do osobistego
stawienia się w oznaczonym terminie i miejscu, w celu nadania przydziału kryzysowego.
Po stawieniu się Ŝołnierza rezerwy wojskowy komendant uzupełnień wręcza mu
kartę przydziału kryzysowego, za pisemnym potwierdzeniem odbioru. Potwierdzenie
odbioru karty następuje przez złoŜenie własnoręcznego podpisu na egzemplarzu
przeznaczonym dla wojskowego komendanta uzupełnień.
Jeden egzemplarz karty przydziału kryzysowego przesyła się dowódcy jednostki
wojskowej, do której Ŝołnierz rezerwy posiada nadany przydział kryzysowy. Nadanie
przydziału kryzysowego Ŝołnierzowi rezerwy wojskowy komendant uzupełnień
odnotowuje w ewidencji wojskowej i ksiąŜeczce wojskowej Ŝołnierza oraz powiadamia
pracodawcę tego Ŝołnierza. Dowódca jednostki wojskowej stwierdza fakt nadania
20
przydziału kryzysowego Ŝołnierzowi rezerwy w rozkazie dziennym jednostki wojskowej,
po otrzymaniu karty przydziału kryzysowego.
O fakcie nie przyjęcia przydziału kryzysowego, w tym równieŜ w wyniku
niestawienia się Ŝołnierza rezerwy na wezwanie bez uzasadnionej przyczyny, wojskowy
komendant uzupełnień powiadamia dowódcę jednostki wojskowej, z którym został
zawarty kontrakt na wykonywanie obowiązków w ramach NSR.
Doręczenie karty przydziału kryzysowego Ŝołnierzowi rezerwy odbywającemu
ćwiczenia wojskowe moŜe nastąpić za pośrednictwem właściwego dowódcy jednostki
wojskowej, w terminie do czternastu dni od dnia jej przekazania temu dowódcy, jednak
nie później niŜ w ostatnim dniu odbywania ćwiczeń wojskowych. W tym celu wojskowy
komendant uzupełnień przekazuje, za potwierdzeniem odbioru, właściwemu dowódcy
jednostki wojskowej trzy egzemplarze karty przydziału kryzysowego. W potwierdzeniu
odbioru ujmuje się liczbę egzemplarzy karty przydziału kryzysowego oraz jej serię
i numer.
Po doręczeniu karty przydziału kryzysowego Ŝołnierzowi rezerwy, dowódca
jednostki wojskowej zwraca wojskowemu komendantowi uzupełnień egzemplarz, na
którym Ŝołnierz rezerwy potwierdził jej odbiór oraz pozostawia w aktach egzemplarz
przeznaczony dla dowódcy. W przypadku nie przyjęcia w określonym terminie
przydziału kryzysowego przez Ŝołnierza rezerwy, dowódca jednostki wojskowej
powiadamia o tym wojskowego komendanta uzupełnień. Kartę przydziału kryzysowego,
która nie została doręczona dowódca jednostki wojskowej zwraca niezwłocznie
wojskowemu komendantowi uzupełnień.
Po upływie okresu, na który nadano przydział kryzysowy, wygaśnie on z mocy
prawa. NiezaleŜnie od powyŜszego, uniewaŜnienie przydziału kryzysowego Ŝołnierza
NSR nastąpi równieŜ w przypadku:
1) zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;
2) osiągnięcia odpowiednio do posiadanego stopnia wojskowego wieku ustawowego,
który powoduje wygaśnięcie obowiązku słuŜby wojskowej;
3) wybrania na posła, w tym do Parlamentu Europejskiego, senatora, na kierownicze
stanowisko państwowe obsadzane na podstawie wyboru oraz do organów
wykonawczych samorządu terytorialnego;
4) uznania go ze względu na stan zdrowia za czasowo niezdolnego do czynnej słuŜby
wojskowej lub niezdolnego do czynnej słuŜby wojskowej w czasie pokoju albo za
trwale i całkowicie niezdolnego do czynnej słuŜby wojskowej w czasie pokoju oraz
w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;
5) utraty stopnia wojskowego albo degradacji;
6) zwolnienia z okresowej słuŜby wojskowej w wyniku prawomocnego orzeczenia kary
dyscyplinarnej usunięcia z tej słuŜby;
7) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
8) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności albo aresztu
wojskowego, bez warunkowego zawieszenia jej wykonania;
9) powołania do zawodowej słuŜby wojskowej lub przyjęcia do słuŜby wojskowej
w charakterze kandydata na Ŝołnierza zawodowego;
10) braku zgody Ŝołnierza rezerwy na zmianę przydziału kryzysowego na stanowisko
słuŜbowe w innej jednostce wojskowej, w przypadku rozformowania jednostki
21
wojskowej, na stanowisko słuŜbowe w której posiadał dotychczasowy przydział
kryzysowy;
11) braku zgody Ŝołnierza rezerwy na zmianę przydziału kryzysowego na inne
stanowisko słuŜbowe, w przypadku skreślenia w etacie jednostki wojskowej
stanowiska słuŜbowego, na które posiadał dotychczasowy przydział kryzysowy.
UniewaŜnienie przydziału kryzysowego Ŝołnierza rezerwy będzie ponadto mogło
nastąpić w przypadku:
1) odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub wojskowej
pracowni psychologicznej, nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do tej komisji
lub pracowni w określonym terminie i miejscu albo niepoddania się badaniom, do
których został zobowiązany przez tę komisję lub pracownię;
2) odmowy przyjęcia (nieodebrania) karty powołania lub niestawienia się, w przypadku
powołania do czynnej słuŜby wojskowej, w określonym terminie i miejscu do odbycia
ćwiczeń wojskowych lub okresowej słuŜby wojskowej;
3) skazania prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności (aresztu
wojskowego) z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary;
4) odmowy wydania lub cofnięcia Ŝołnierzowi rezerwy wymaganego poświadczenia
bezpieczeństwa;
5) w przypadkach braku zgody Ŝołnierza rezerwy na zmianę przydziału kryzysowego
na inne stanowisko słuŜbowe lub na stanowisko słuŜbowe w innej jednostce
wojskowej, jeŜeli brak jest moŜliwości zmiany przydziału kryzysowego Ŝołnierzowi
rezerwy na inne stanowisko słuŜbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej
odpowiadające jego przygotowaniu zawodowemu oraz kwalifikacjom
i umiejętnościom przydatnym w słuŜbie wojskowej;
6) wniosku Ŝołnierza rezerwy, uzasadnionego szczególnie waŜnymi względami
osobistymi lub rodzinnymi.
Wojskowy komendant uzupełnień, po powzięciu wiadomości o zaistnieniu
przesłanki uzasadniającej uniewaŜnienie przydziału kryzysowego, wzywa Ŝołnierza
rezerwy, w celu wyjaśnienia sprawy i odebrania od niego pisemnego oświadczenia
o istnieniu lub nieistnieniu takiej przesłanki. Po dokonaniu sprawdzenia i stwierdzeniu
istnienia przesłanki uniewaŜnia przydział kryzysowy w drodze decyzji administracyjnej
i niezwłocznie, po dniu, w którym decyzja ta stała się ostateczna, zawiadamia dowódcę
jednostki wojskowej, do której Ŝołnierz rezerwy posiada nadany przydział kryzysowy,
oraz pracodawcę tego Ŝołnierza. Fakt uniewaŜnienia nadanego przydziału kryzysowego
wojskowy komendant uzupełnień odnotowuje w ewidencji wojskowej i ksiąŜeczce
wojskowej Ŝołnierza rezerwy.
Dowódca jednostki wojskowej, do której Ŝołnierz rez

Model szwajcarski w Polsce jest nie realny ze względu na sytuacje geopolityczną. Większość kraju to nizina idealna do przewalania się zagonów pancernych ze wschodu na zachód lub na odwrót. Lekkie siły samoobrony nic by nie dały w przypadku starcia z piechotą zmechanizowaną lub brygadą pancerną. Szwajcarzy po wysadzeniu głównych tuneli i obsadzeniu przełęczy szac***ą przeciwnika. Ciężki sprzęt przestaje być użyteczny. Śmigłowcami też nie bardzo bo paru gości ze stingerami którzy obstawiają przełęcz może nieźle namieszać, wysokość też nie jest obojętna. Myślę że pod względem działań teren gorszy niż Afganistan.

Material oficjalny SGWP jak bedzie trzeba coś 'na ludzki" przetlumaczyć służę pomocą

Zeles, krotka piłka. Ktoś bez zasadniczej, z aspiracjami do służby. NSR/staranie się o miejsce w WSO/czekanie na ruszenie służby przgotowawczej? Które wyjscie najlepsze?

dubel

Zmieniony przez - QUEBLO w dniu 2010-06-14 17:01:31

do WSO mozesz iść choćby i na najbliższy nabór(jeśli spełniasz wymagania),to czy zdasz czy nie zależy od Ciebie.
Dwie pozostałe możliwosci w tej chwili nie zależą od Ciebie więc chyba wybór jest prosty...

http://wiadomosci.onet.pl/2188996,11,rusza_nabor_do_narodowych_sil_rezerwowych,item.html

nie kumam troche tego
czy do tego można iść z cywila bez zsw??
podpisują kontrakty na 2 - 6 lat, czyli wtedy jest się żołnierzem zawodowym? nie rozumie tej formacji jakby ktoś mógł objaśnić bardziej byłbym wdzięczny
bo chciałbym iść do wojska i nie wiem czy to by pomogła czy lepiej czekać na normalny pobór

wyzej masz przecież dokładnie napisane co to jest NSR i jak ma funkcjonować...

Nawet siłą by mnie tam nie zaciągli. To całe NSR to wygląda może cacy ale na papieże tak samo jak nasza profesjonalizacja wojska.Już z daleka czuć ogólnowojskową sztuką.Ciekawe jak będzie wyglądać ewidencja takich ludzi w jednostkach wojskowych będą wisieć na jakiś etatach w kompaniach.Jeśli ma to wyglądać jak szkolenie rezerw parę lat temu to dziękuje szkoda kasy.

Mi to też osobiście trupem śmierdzi
To może i by miało racje bytu w jednostkach gdzie są zworowane pododziału i jak cos typu powódz czy poligon się powołuję ludzi a nie w jednostkach operacyjnych.

Ale ja już za długo tam siedzę aby się takimi rzeczami przejmować/

Tylko że nasi mocodawcyrobią wszystko od dupy strony.Przecież jeszcze parę lat temu istniały jednostki Obrony Terytorialnej bodajże brązowe berety.Teraz wystarczyłoby doposażyć je lepszym sprzętem inżynieryjnym część żołnierzy specjalistów skadrować na etatach a resztę uzupełnić ochotnikami z okolicy.(coś na kształt OSP.

potem z OT zrobili Oddziały Specjalne ŻW(które teraz chcą rozwiązać) i zmech