serekkox
KOORDYNACJA RUCHOWA DLA POTRZEB ZESPOŁOWYCH GIER SPORTOWYCH.
Ostatnie dziesięciolecie przyniosło znaczący postęp w badaniach ludzkiej aktywności ruchowej nazywanej również motorycznością. Motoryczność człowieka określana jest jako całokształt przejawów ,uwarunkowań oraz zachowań i potrzeb ruchowych człowieka.
W kompleksie potencjalnych właściwości stanowiących o poziomie sprawności motorycznej człowieka coraz większa rola przypada koordynacyjnym zdolnościom motorycznym(KZM). Są one niezbędnymi uwarunkowaniami czynności ruchowej decydującymi w znacznej mierze o efektywności działań i zachowań motorycznych jednostki.
Ze wszystkich zdolności motorycznych (siły, szybkości, wytrzymałości i koordynacji) koordynacja jest kontrolowana przez centralny układ nerwowy. Dlatego też podstawy rozwoju koordynacji tj. osiągnięcie wysokiej precyzji wykonywanych ruchów powinny być kształtowane już we wczesnym wieku szkolnym. Wczesny wiek szkolny to najlepszy okres do rozwoju koordynacyjnych zdolności motorycznych. W okresie tym dziecko powinno poznać szeroki zakres umiejętności ruchowych od ruchów prostych (pełzanie, czworakowanie, bieganie, skakanie , chwytanie, wspinanie, przenoszenie lekkich rzeczy ,zwisanie itd.) do zróżnicowanych i w ostateczności kompleksowych(związanych z techniką w grach, zabawach, grach zespołowych) . Zaniedbania z tego okresu są trudne do nadrobienia w wieku późniejszym.
KLASYFIKACJA KOORDYNACJI
Ze względu na różnorodność form ruchowych koordynację dzielimy na ogólną i specjalną.
A.Koordynacja ogólna umożliwia racjonalne wykonanie różnych działań motorycznych,
niezależnie od specjalizacji sportowej. Każdy zawodnik dążący do wszechstronnego rozwoju powinien pracować nad koordynacją. Ze względu na to, że ów rozwój musi wyprzedzać rywalizację sportową ogólna koordynacja powinna być wypracowana wcześniej.
B.Koordynacja specjalna jest zdolnością która umożliwia wykonanie różnych złożonych ruchów w wybranej dyscyplinie szybko, płynnie, precyzyjnie. Stąd koordynacja ta jest blisko powiązana ze specyficznymi uzdolnieniami motorycznymi, dając zawodnikowi możliwość podniesienia efektywności treningu. Koordynacja specjalna jest osiągana przez wykonanie wielu powtórzeń określonych ruchów i elementów techniki specjalnej-dlatego np. zapaśnik jest bardziej skoordynowany w swojej dyscyplinie a nie w siatkówce. Zawodnik o mniejszym stopniu koordynacji wykonuje ćwiczenia w napięciu ,sztywno i traci energię.
Wśród motorycznych zdolności człowieka zdolności koordynacyjne stanowią jeden z podstawowych warunków do wysokich osiągnięć sportowca. Wymienia się 7 uzdolnień koordynacyjnych ważnych w sporcie wyczynowym:
1.Zdolność kojarzenia-jest to zdolność celowego koordynowania ruchów części ciała oraz pojedynczych ruchów i faz między nimi. Dominuje ona w trudnych zadaniach koordynacyjnych, występujących np. w gimnastyce akrobatycznej i sportowej, grach zespołowych.
2.Zdolność orientacji-jest to zdolność określania i zmiany położenia w odniesieniu do konkretnego pola działania, np. boisko, plansza lub poruszający się obiekt(partner, przeciwnik, piłka itp.)
3.Zdolność różnicowania ruchu-polega ona na świadomym ,precyzyjnym określeniu parametrów siły, czasu i przestrzeni aktualnie wykonywanego ruchu ,porównaniu z istniejącym w wyobraźni jego przebiegiem. Zdolność tę nazywa się często czuciem ruchu, czasu ,tępa czy też wyczuciem wody ,piłki ,śniegu itp.
4.Zdolność do zachowania równowagi-umożliwia utrzymanie pozycji ciała w równowadze (równowaga statyczna)oraz zachowanie lub odzyskanie tego stanu (równowaga dynamiczna) w czasie czynności ruchowej albo po jej wykonaniu. Zachowanie równowagi jest podstawowym założeniem każdego cyklu ruchowego. Szczególne wymagania co do poziomu tej zdolności stawiają wszystkie dyscypliny techniczne: łyżwiarstwo, gimnastyka, sporty walki.
5.Zdolność szybkiej reakcji-zdolność szybkiego rozpoczęcia i wykonania celowych ,krótkotrwałych motorycznych akcji na podany sygnał. Przy czym reakcja następować winna w najstosowniejszym momencie i z szybkością adekwatną do zadania. Zdolność do szybkiej reakcji ma szczególne znaczenie w grach ,sportach walki ,biegach lekkoatletycznych i łyżwiarskich , wioślarstwie, pływaniu, żużlu i innych.
6.Zdolność przestawiania się-pozwala na wdrożenie optymalnego programu działań oraz jego zmienianie i przestawianie w przypadku dostrzeżenia lub przewidywania zmiany sytuacji. Zmiany te mogą być bardziej lub mniej oczekiwane (np. w sportach walki lub grach zespołowych)lub też mogą wystąpić nagle i zupełnie nieoczekiwanie (np. zjazd na nartach ,sporty motorowe).Zdolność ta występuje w ścisłym powiązaniu ze zdolnościami orientacji i reakcji.
7.Zdolność rytmizacji ruchów-zdolność przyjęcia rytmu podanego z zewnątrz oraz wewnętrznego ,występującego we własnej wyobraźni i realizowanie obu motorycznie. Zdolność ta ma duże znaczenie w techniczno-kompozycyjnych dyscyplinach sportu wykorzystujących podkład muzyczny(gimnastyka artystyczna ,akrobatyka ,łyżwiarstwo figurowe). Jest ona jednak równie ważna dla szybkiego i właściwego wyuczenia umiejętności we wszystkich dziedzinach sportu (głównie sporty cykliczne)
Do czynników wpływających na koordynację zalicza się takie jak:
1.Inteligencja zawodnika
2.Doświadczenie motoryczne
3.Poziom rozwoju innych zdolności motorycznych(szybkości, siły ,wytrzymałości i gibkości)
Ze względu na ich wzajemną współzależność niski poziom którejś ze zdolności rzutuje ograniczająco na poziom koordynacji.
Okresem najbardziej sprzyjającym aktywnemu formowaniu się zdolności koordynacyjnych jest młodszy wiek szkolny(lata pomiędzy 8-12 rokiem życia),charakteryzujący się największym przyrostem sprawności koordynacyjnej. Całkowity rozwój tych zdolności kończy się około 18 roku życia.
Koordynacja należy do zdolności wrodzonych. Zawodnicy ,którzy nie są nią obdarzeni nie rokują dużych nadziei na znaczący jej rozwój. pozytywny program rozwoju koordynacji polega na intensywnym uczeniu się oraz rozwoju innych zdolności motorycznych. Wszyscy młodzi zawodnicy podejmujący specjalizację sportową muszą podejmować ćwiczenia rozwijające dodatkowo koordynację, powinni też ciągle uczyć się nowych ruchów, głownie w swojej dyscyplinie sportowej.
Metodyka kształtowania koordynacji.
W doskonaleniu koordynacji stosuje się następujące grupy ćwiczeń:
-ćwiczenia stereotypowe
-ćwiczenia doskonalące zachowanie równowagi w miejscu i w ruchu
-ćwiczenia kształtujące umiejętności wykonania szybkich obrotów, zwrotów ,padów, przewrotów itp.
-ćwiczenia asymetryczne
-ćwiczenia z zastosowaniem nietypowych pozycji wyjściowych
-ćwiczenia z wprowadzeniem nietypowych ruchów do zasadniczej ich formy
-ćwiczenia z zastosowaniem nietypowych warunków, np. inny teren ,cięższy-lżejszy przeciwnik, mniejsze boisko itp.)
-ćwiczenia z innych dyscyplin sportu oraz gry zespołowe.
Trening koordynacji powinien być realizowany metodą powtórzeniową z dostatecznie długimi przerwami wypoczynkowymi. W jednostkach treningowych ćwiczenia koordynacyjne powinny występować w pierwszej części kiedy zawodnik jest wypoczęty. Treningi te lepiej przeprowadzić rano niż wieczorem, jak również przed treningami siły i wytrzymałości.
Do opanowania dużej ilości ćwiczeń trzeba dochodzić stopniowo zgodnie z zasadą „lepiej mniej a dobrze".
Jednym z warunków stałego wzrostu poziomu koordynacji i skutecznego doskonalenia technicznego jest kształtowanie symetrii ruchów i ich symetryzacja, tj. opanowanie w lewo i prawo.
Źródło: google.pl
Zmieniony przez - serekkox w dniu 2007-04-17 00:53:11
Ostatnie dziesięciolecie przyniosło znaczący postęp w badaniach ludzkiej aktywności ruchowej nazywanej również motorycznością. Motoryczność człowieka określana jest jako całokształt przejawów ,uwarunkowań oraz zachowań i potrzeb ruchowych człowieka.
W kompleksie potencjalnych właściwości stanowiących o poziomie sprawności motorycznej człowieka coraz większa rola przypada koordynacyjnym zdolnościom motorycznym(KZM). Są one niezbędnymi uwarunkowaniami czynności ruchowej decydującymi w znacznej mierze o efektywności działań i zachowań motorycznych jednostki.
Ze wszystkich zdolności motorycznych (siły, szybkości, wytrzymałości i koordynacji) koordynacja jest kontrolowana przez centralny układ nerwowy. Dlatego też podstawy rozwoju koordynacji tj. osiągnięcie wysokiej precyzji wykonywanych ruchów powinny być kształtowane już we wczesnym wieku szkolnym. Wczesny wiek szkolny to najlepszy okres do rozwoju koordynacyjnych zdolności motorycznych. W okresie tym dziecko powinno poznać szeroki zakres umiejętności ruchowych od ruchów prostych (pełzanie, czworakowanie, bieganie, skakanie , chwytanie, wspinanie, przenoszenie lekkich rzeczy ,zwisanie itd.) do zróżnicowanych i w ostateczności kompleksowych(związanych z techniką w grach, zabawach, grach zespołowych) . Zaniedbania z tego okresu są trudne do nadrobienia w wieku późniejszym.
KLASYFIKACJA KOORDYNACJI
Ze względu na różnorodność form ruchowych koordynację dzielimy na ogólną i specjalną.
A.Koordynacja ogólna umożliwia racjonalne wykonanie różnych działań motorycznych,
niezależnie od specjalizacji sportowej. Każdy zawodnik dążący do wszechstronnego rozwoju powinien pracować nad koordynacją. Ze względu na to, że ów rozwój musi wyprzedzać rywalizację sportową ogólna koordynacja powinna być wypracowana wcześniej.
B.Koordynacja specjalna jest zdolnością która umożliwia wykonanie różnych złożonych ruchów w wybranej dyscyplinie szybko, płynnie, precyzyjnie. Stąd koordynacja ta jest blisko powiązana ze specyficznymi uzdolnieniami motorycznymi, dając zawodnikowi możliwość podniesienia efektywności treningu. Koordynacja specjalna jest osiągana przez wykonanie wielu powtórzeń określonych ruchów i elementów techniki specjalnej-dlatego np. zapaśnik jest bardziej skoordynowany w swojej dyscyplinie a nie w siatkówce. Zawodnik o mniejszym stopniu koordynacji wykonuje ćwiczenia w napięciu ,sztywno i traci energię.
Wśród motorycznych zdolności człowieka zdolności koordynacyjne stanowią jeden z podstawowych warunków do wysokich osiągnięć sportowca. Wymienia się 7 uzdolnień koordynacyjnych ważnych w sporcie wyczynowym:
1.Zdolność kojarzenia-jest to zdolność celowego koordynowania ruchów części ciała oraz pojedynczych ruchów i faz między nimi. Dominuje ona w trudnych zadaniach koordynacyjnych, występujących np. w gimnastyce akrobatycznej i sportowej, grach zespołowych.
2.Zdolność orientacji-jest to zdolność określania i zmiany położenia w odniesieniu do konkretnego pola działania, np. boisko, plansza lub poruszający się obiekt(partner, przeciwnik, piłka itp.)
3.Zdolność różnicowania ruchu-polega ona na świadomym ,precyzyjnym określeniu parametrów siły, czasu i przestrzeni aktualnie wykonywanego ruchu ,porównaniu z istniejącym w wyobraźni jego przebiegiem. Zdolność tę nazywa się często czuciem ruchu, czasu ,tępa czy też wyczuciem wody ,piłki ,śniegu itp.
4.Zdolność do zachowania równowagi-umożliwia utrzymanie pozycji ciała w równowadze (równowaga statyczna)oraz zachowanie lub odzyskanie tego stanu (równowaga dynamiczna) w czasie czynności ruchowej albo po jej wykonaniu. Zachowanie równowagi jest podstawowym założeniem każdego cyklu ruchowego. Szczególne wymagania co do poziomu tej zdolności stawiają wszystkie dyscypliny techniczne: łyżwiarstwo, gimnastyka, sporty walki.
5.Zdolność szybkiej reakcji-zdolność szybkiego rozpoczęcia i wykonania celowych ,krótkotrwałych motorycznych akcji na podany sygnał. Przy czym reakcja następować winna w najstosowniejszym momencie i z szybkością adekwatną do zadania. Zdolność do szybkiej reakcji ma szczególne znaczenie w grach ,sportach walki ,biegach lekkoatletycznych i łyżwiarskich , wioślarstwie, pływaniu, żużlu i innych.
6.Zdolność przestawiania się-pozwala na wdrożenie optymalnego programu działań oraz jego zmienianie i przestawianie w przypadku dostrzeżenia lub przewidywania zmiany sytuacji. Zmiany te mogą być bardziej lub mniej oczekiwane (np. w sportach walki lub grach zespołowych)lub też mogą wystąpić nagle i zupełnie nieoczekiwanie (np. zjazd na nartach ,sporty motorowe).Zdolność ta występuje w ścisłym powiązaniu ze zdolnościami orientacji i reakcji.
7.Zdolność rytmizacji ruchów-zdolność przyjęcia rytmu podanego z zewnątrz oraz wewnętrznego ,występującego we własnej wyobraźni i realizowanie obu motorycznie. Zdolność ta ma duże znaczenie w techniczno-kompozycyjnych dyscyplinach sportu wykorzystujących podkład muzyczny(gimnastyka artystyczna ,akrobatyka ,łyżwiarstwo figurowe). Jest ona jednak równie ważna dla szybkiego i właściwego wyuczenia umiejętności we wszystkich dziedzinach sportu (głównie sporty cykliczne)
Do czynników wpływających na koordynację zalicza się takie jak:
1.Inteligencja zawodnika
2.Doświadczenie motoryczne
3.Poziom rozwoju innych zdolności motorycznych(szybkości, siły ,wytrzymałości i gibkości)
Ze względu na ich wzajemną współzależność niski poziom którejś ze zdolności rzutuje ograniczająco na poziom koordynacji.
Okresem najbardziej sprzyjającym aktywnemu formowaniu się zdolności koordynacyjnych jest młodszy wiek szkolny(lata pomiędzy 8-12 rokiem życia),charakteryzujący się największym przyrostem sprawności koordynacyjnej. Całkowity rozwój tych zdolności kończy się około 18 roku życia.
Koordynacja należy do zdolności wrodzonych. Zawodnicy ,którzy nie są nią obdarzeni nie rokują dużych nadziei na znaczący jej rozwój. pozytywny program rozwoju koordynacji polega na intensywnym uczeniu się oraz rozwoju innych zdolności motorycznych. Wszyscy młodzi zawodnicy podejmujący specjalizację sportową muszą podejmować ćwiczenia rozwijające dodatkowo koordynację, powinni też ciągle uczyć się nowych ruchów, głownie w swojej dyscyplinie sportowej.
Metodyka kształtowania koordynacji.
W doskonaleniu koordynacji stosuje się następujące grupy ćwiczeń:
-ćwiczenia stereotypowe
-ćwiczenia doskonalące zachowanie równowagi w miejscu i w ruchu
-ćwiczenia kształtujące umiejętności wykonania szybkich obrotów, zwrotów ,padów, przewrotów itp.
-ćwiczenia asymetryczne
-ćwiczenia z zastosowaniem nietypowych pozycji wyjściowych
-ćwiczenia z wprowadzeniem nietypowych ruchów do zasadniczej ich formy
-ćwiczenia z zastosowaniem nietypowych warunków, np. inny teren ,cięższy-lżejszy przeciwnik, mniejsze boisko itp.)
-ćwiczenia z innych dyscyplin sportu oraz gry zespołowe.
Trening koordynacji powinien być realizowany metodą powtórzeniową z dostatecznie długimi przerwami wypoczynkowymi. W jednostkach treningowych ćwiczenia koordynacyjne powinny występować w pierwszej części kiedy zawodnik jest wypoczęty. Treningi te lepiej przeprowadzić rano niż wieczorem, jak również przed treningami siły i wytrzymałości.
Do opanowania dużej ilości ćwiczeń trzeba dochodzić stopniowo zgodnie z zasadą „lepiej mniej a dobrze".
Jednym z warunków stałego wzrostu poziomu koordynacji i skutecznego doskonalenia technicznego jest kształtowanie symetrii ruchów i ich symetryzacja, tj. opanowanie w lewo i prawo.
Źródło: google.pl
Zmieniony przez - serekkox w dniu 2007-04-17 00:53:11
We ride together We die together. Bad Boys for life
Krzysztof Piekarz
Life-tec
Damixxx
