Kendo...

KENDO

Kendo jest Japońską sztuką walki na miecze. Nazwa pochodzi ze złożenia dwu słów "Ken" (miecz) i "do" (droga) - czyli "droga miecza". Należy nadmienić, że japońskie "do" oznacza nie tylko "drogę" ale też "sposób życia". Kendo wywodzi się w prostej linii z "kenjutsu", sztuki władania mieczem samurajów. Początkowo kendo (a właściwie kenjutsu) ćwiczono bez ochraniaczy, stalowym (tachi, katana) lub drewnianym mieczem (bokuto). Ze względu na duże niebezpieczeństwo kontuzji, w XVIII wieku Chuta Nakanishi wprowadził miecz bambusowy (shinai) zamiast drewnianego oraz specjalną zbroję treningową bogu. Za najwybitniejszego szermierza Japoni uważa się Musashi Miyamoto (1584-1645), twórcę szkoły walki dwoma mieczami Ninto-ichi-ryu, autora Go Rin No Sho (Ksiegi Pięciu Pierścieni). Musashi wygrał swój pierwszy pojedynek w wieku 13 lat. W swoim życiu stoczył ponad 60 udokumentowanych pojedynków i nigdy nie został pokonany przez żadnego szermierza. W 1928r. powstała pierwsza Ogólnojapońska Federacja Kendo (Zen-Nippon Kendo Remmei). Usystematyzowano stopnie (dan). Zaczęto propagować Kendo również poza granicami Japonii, np. w Stanach Zjednoczonych. Po II Wojnie Światowej uprawianie Kendo w Japonii zostało zakazane przez amerykańskie władze okupacyjne. Dopiero pod koniec 1952r. odnowiono Ogólnojapońską Federację Kendo (ZNKR), z założeniem, że kendo jest przede wszystkim sportem a dopiero później sztuką walki. Współcześnie istotę kendo określają trzy wyznaczniki: sztuka ciała (jak trzymać miecz, jak utrzymać dystans, itp. ...), miecza (jak wykonać uderzenie, odpowiedni moment do zadania ciosu, itp. ...) i umysłu (odpowiednie nastawienie psychiczne). W tym duchu kendo jest do dziś praktykowane na całym świecie.*
Historia kendo w Polsce liczy sobie ok 25 lat. Sekcja warszawska prowadzi działalność już od 22 lat.


* na podstawie "This is kendo" Junzo Sasamori, Gordon Warner i "Kendo - the definitive guide" Hiroshi Ozawa




............................................


Warszawa nr. kier. (022)
Nazwa klubu/sekcji Warszawska Sekcja Polskiej Komisji Kendo
Adres korespondencyjny
E-mail [email protected], [email protected]
Adres dojo L.O. im H. Kołłątaja, ul. Górczewska 93, Warszawa
Sensei Piotr c***** - 4 dan Kendo *

....................................................................
WARSZAWSKA SEKCJA KENDO - informacje podstawowe

Sekcja powstała jako druga w Polsce (po Łodzi) w 1975 roku. Twórcą sekcji warszawskiej (podobnie jak poprzednio łódzkiej) był Japończyk, student ekonomii gospodarczej, Takao Mizushima.

Ze strony polskiej twórcami sekcji byli: Andrzej Wyszyński, Cezary Bednarski i Adam Tomiczek - wszyscy będący wówczas studentami wydziału architektury Politechniki Warszawskiej.

Sekcja początkowo działała pod egidą warszawskiego TKKF. Po roku działalności, na warszawskiej AWF odbył się wielki pokaz kendo, w którym wzięli udział najwybitniejsi mistrzowie z Japonii, m.in. Takashi Ozawa (9 dan hanshi; ojciec autora książki "Kendo", Hiroshi Ozawy). W tym samym roku, w Warszawie odbył się pojedynek polskiego olimpijczyka, Wojciecha Zabłockiego (szabla) z Kozo Ando (7 dan kendo).

W lipcu 1976 roku Andrzej Wyszyński i Cezary Bednarski, jako pierwsi Polacy, wyjechali do Japonii, aby na zaproszenie Wszechjapońskiej Federacji Kendo (ZNKR) wziąć udział w międzynarodowym obozie szkoleniowym w mieście Kitamoto (prefektura Saitama). Obaj wrócili ze stopniami mistrzowskimi - Andrzej Wyszyński bezprecedensową decyzją komisji egzaminacyjnej został promowany od razu na 2 dan; Cezary Bednarski zdał na 1 dan. Były to pierwsze stopnie mistrzowskie uzyskane przez Polaków.

Po wyjeździe Takao Mizushimy sekcję prowadzili Andrzej Wyszyński, Cezary Bednarski oraz Witold Holtz, który uzyskał 1 dan także w Japonii, w 1977 roku.

W 1979 roku warszawska sekcja kendo została zarejestrowana jako sekcja sportowa BKS "Skra". W kwietniu 1980 sekcję wizytował Toshiaki Kasahara (8 dan hanshi), sekretarz generalny Światowej Federacji Kendo (IKF). Po wyjeździe Cezarego Bednarskiego na stałe zagranicę, opiekę instruktorską nad sekcją przejął Witold Nowakowski (1 dan).

W latach 80-tych, mimo trudności paszportowych, zawodnicy warszawskiej sekcji odnosili liczne sukcesy sportowe zagranicą. W 1983 roku Witold Nowakowski jako jedyny zawodnik spoza Japonii uczestniczył w X Ogólnojapońskim Zgrupowaniu Instruktorów i Trenerów Kendo, na terenie świątyni Toshogu, w Nikko, w Japonii i zwyciężył w turnieju 2 danów w Tokio. Jerzy Piotr c***** dwukrotnie triumfował w Międzynarodowych Mistrzostwach Węgier. Adam Ambrożkiewicz i Jerzy Piotr c***** weszli w skład drużyny, która zdobyła brązowy medal na Mistrzostwach Europy w Amsterdamie. Adam Ambrożkiewicz i Leszek Lipecki weszli w skład drużyny, która zdobyła brązowy medal na Międzynarodowym Turnieju Kendo w Messynie. Mimo sukcesów, zarząd BKS "Skra" zadecydował o likwidacji sekcji. Od tamtej pory sekcja działa jako autonomiczna Warszawska Sekcja Kendo.

W 1986 roku Witold Nowakowski jako pierwszy z Polaków zdał na 3 dan i został powołany do składu zarządu Komisji Kendo przy Polskim Związku Karate. Na początku lat dziewięćdziesiątych opiekę nad sekcją przejął Arkadiusz Izdebski (4 dan), który właśnie w tym czasie powrócił do Polski po długim pobycie w Japonii. Z jego inicjatywy utworzono pierwszą w kraju sekcję dziecięcą, do której uczęszczali zawodnicy obojga płci, od ósmego roku życia.

W 1994 roku aż pięciu zawodników z Warszawy zostało zakwalifikowanych do składu reprezentacji Polski, która zadebiutowała na Mistrzostwach Świata w Paryżu. Byli to: Jerzy Piotr c*****, Arkadiusz Izdebski, Witold Nowakowski, Wiesław Winkler i Grzegorz Wyciszkiewicz.

W 1995 roku została powołana Polska Komisja Kendo. W skład zarządu weszli dwaj przedstawiciele Warszawskiej Sekcji Kendo: Witold Nowakowski (sekretarz) i Jerzy Rekucki (skarbnik).

W 1996 roku Arkadiusz Izdebski jako pierwszy z Polaków zdał egzamin na 5 dan. Czterej warszawianie: Jerzy Piotr c*****, Arkadiusz Izdebski, Witold Nowakowski i Adam Ziółkowski wzięli udział w jubileuszowych, X Mistrzostwach Świata w Kioto.

Obecnie Warszawska Sekcja Kendo, chociaż ustępuje liczebnością sekcjom w Poznaniu i w Morągu, jako jedyna posiada trzech czynnych zawodników z mistrzowskim stopniem 4 dan. Są to:

- Jerzy Piotr c***** (4 dan, kierownik i główny instruktor sekcji, czterokrotny mistrz Polski)

- Witold Nowakowski (4 dan kendo, 1 dan iaido, sekretarz Polskiej Komisji Kendo)

- Adam Ziółkowski (4 dan)

.........................................................................
"Zapytać - może oznaczać moment wstydu, ale nie zapytać i pozostać ignorantem, to wstyd na całe życie..."

ageru - powstać

ai-chudan - obaj zawodnicy stoją w chudan-no-kamae

aite - przeciwnik

aiuchi - równoczesne trafienie (zdobycie punktu) przez obu zawodników

arigato - dziękuję

ashi - noga, stopa

ashi-sabaki - praca nóg

ateru - trafić, zdobyć punkt

ayumi-ashi - krok przestawny

bogu - zbroja treningowa

bokken - drewniany miecz

bokuto - drewniany miecz

bushi - samuraj

bushido - droga samuraja, sposób życia

chigawa - skórzana pętla przy pancerzu

chikara - siła, moc

chudan-no-kamae - jedna z pięciu podstawowych postaw, koniec rękojeści ("tsuka-gashira") na wysokości pępka, sztych shinai ("kensen") celuje w gardło przeciwnika

daisensei - uprzejme określenie nauczyciela, który osiągnął dziesiąty dan w kendo (dosłownie - wieliki nauczyciel

dan - ranga, stopień

daymio - władca feudalny w średniowiecznej Japonii

datotsu - cios, pchnięcie lub cięcie

debana-waza - technika ataku, wyprzedzenie ciosu przeciwnika

do - pancerz, osłona tułowia, a także droga, sposób(życia)

dojo - sala ćwiczeń

futari - dwie osoby, dwu przeciwników spotykających się na meczu

gakko - szkoła

gedan-no-kamae - jedna z pięciu podstawowych postaw, postawa z nisko opuszczonym sztychem miecza ("kensaki")

godan - piąty stopień w kendo

gokaku-geiko - ćwiczenia z kendoką o równych umiejętnościach

gomen - przepraszam (zwykle używane przy opuszczaniu sali)

hachidan - ósmy stopień w kendo

hai - tak, potwierdzenie

hajime - komenda rozpoczęcia ćwiczenia lub walki

hakama - szerokie spodnie

hasaki - ostra krawędź klingi

hashiru - biec

hasso-no-kamae - jedna z pięciu podstawowych postaw, postawa z mieczem uniesionym pionowo, rękojeść ("tsuka") na wysokości ramienia

hidari - lewa strona

hiki-waza - technika ataku, atak w tył

hkikate-geiko - ćwiczenie, w którym starszy stopniem prowadzi młodszego

hiraki-ashi - krok w bok

hirauchi - uderzenie płazem "shinai"

ichi - jeden

iie - nie

ippon - jeden punkt, trafienie

irimi - podstawowa pozycja w walce krótkim mieczem ("wakizashi"): wejście w "maai" przeciwnika

issoku-itto-no maai - dystans, w którym po jednym kroku można wykonać prawidłowy atak

jigeiko - walka treningowa

jodan-no-kamae jedna z pięciu podstawowych postaw, postawa z mieczem uniesionym nad głową

kakarigeiko - ćwiczenie ciągłego ataku

kamae - postawa

kangeiko - zimowe ćwiczenie

katana - miecz

katate-waza - ćwiczenia jednoręczne

katsu - wygrać

keiko - trening

keiko-gi - bluza treningowa

kendogu - zbroja, ubiór ochronny

kendo - droga miecza

kenjutsu - sztuka walki mieczem

kensen - sztych miecza lub "shinai"

ki - energia wewnętrzna

kiai - okrzyk

kihaku - duch

kirikaeshi - ciągły atak naprzemian na prawy i lewy bok "men"

kote - rękawica, przedramię - miejsce ataku

kudan - dziewiąty stopień w kendo

maai - odległość między przeciwnikami, dystans

mae - przód

mate - zaczekaj

men - osłona głowy, miejsce ataku

naginata - halabarda

ni - dwa

nidan - drugi stopień w kendo

nodachi - miecz dwuręczny

nuku - dobycie shinai lub

rei - ukłon

rokudani - szósty stopień w kendo

sagaru - uciec, wycofać się

sandan - trzeci stopień w kendo

shichidan - siódmy stopień w kendo

shinai - bambusowy miecz ćwiczebny

shizentai - naturalna postawa stojąca

shodan - pierwszy stopień w kendo

sonkyo - pozycja kuczna

suburi - ćwiczenie z shinai

suwaru - siedzieć

tachi - długi miecz (w odróżnieniu od katany noszony był ostrzem do dołu

tai-atari - kontakt (ciałem)

taiju - waga

taikai - turniej, zawody

take - bambus

tare - ochraniacz bioder

tatsu - stać (w pozycji)

te - ręka

tsuba - okągła osłona rękojeści (garda)

tsuka - skórzane pokrycie rękojeści shinai

tsuki - pchnięcie na gardło

ukeru - zablokować cios

ura - odwrotna strona

ushiro - do tyłu

waza - technika

yame - stop, zatrzymać się

yasumu - odpoczynek

yodan - czwarty stopień w kendo

yokomen - uderzenie w jedną ze stron głowy, tuż nad uchem

yoroshii - dobrze

yoru - zbliżyć się

yubi - palec

Zen-Nippon Kendo Remmei - Ogólnojapońska Federacja Kendo

Na podstawie "This is kendo" Junzo Sasamori, Gordon Warner, "Kendo - the definitive guide" Hiroshi Ozawa oraz wiadomości z internetu

..............................
Shinai (miecz treningowy) używany w kendo jest zrobiony z czterech dobrze wysezonowanych, gładko wypolerowanych i równych wagowo wybranych części bambusa tak dopasowywanych, aby uniknąć niebezpieczeństwa złamania lub rozszczepienia krawędzi. Części bambusa są złożone i utrzymywane razem przez "sakigawa", "nakayui" oraz "tsuka", które z kolei są związane razem i utrzymywane na miejscu przez "himo" (strunę).

.....................................................................
Według Musashi Miyamoto jest tylko 5 podstawowych pozycji. Miecz można trzymać:

nad głową (jodan no kamae)
przygotowany do pchnięcia w gardło (chudan no kamae)
wskazujący w dół (gedan no kamae)
poziomo (wakigamae)
po jednej stronie (hassogamae)
.........................
Powyższe pozycje są bardzo stare, wspomina o nich Musashi Miyamoto w Go Rin No Sho (Księdze Pięciu Pierścieni). Każda z nich jest kontynuacją poprzedniej i każda daje możliwość ataku. Są powiązane z podstawowymi atakami, czyli:

cięcie z góry na dół
cięcie z dołu do góry
cięcie po przekątnej z góry na dół
cięcie po przekątnej z dołu do góry
cięcie poziomo
pchnięcie w bok
pchnięcie w przód
pchnięcie w tył

I według Musahiego nie powinno być nic więcej niż to.

Na razie niestety tylko 4 z 5 rysunków, ale postaram się jak najszybciej uzupełnić o pozycję "gedan no kamae".

............................................................
Nazewnictwo stopni (dan) w kendo

judan dziesiąty stopień (10 dan)

kudan dziewiąty stopień (9 dan)

hachidan ósmy stopień(8 dan)

shichidan siódmy stopień(7 dan)

rokudan szósty stopień(6 dan)

godan piąty stopień(5 dan)

yodan czwarty stopień(4 dan)

sandan trzeci stopień(3 dan)

nidan drugi stopień(2 dan)

shodan pierwszy stopień(1 dan)


..........................................................
Jedną z rzeczy czyniących japońskie miecze (Nihonto) unikalnymi, jest sposób konstrukcji klingi - przez łączenie ze sobą razem różnych typów stali w procesie jej wykuwania. Taka technika kucia daje mieczowi siłę, wytrzymałość i odporność na złamanie. Do tej pory wynaleziono wiele technik skuwania ostrza, ale główne metody pozostają w użyciu od wieków. Te same techniki są używane przez współczesnych płatnerzy kiedy dziś wykuwają nowe miecze (shinsakuto).
Wartość miecza jest częściowo uzależniona od sposobu jego konstrukcji. Historycznie, różne szkoły wytwarzające miecze używały specyficznych sposobów ich wytwarzania. Te metody skuwania razem stali o różnej twardości w połączeniu z różnymi procesami utwardzania klingi (aby uzyskać twarde ostrze (hamon) pozostawiając miękki grzbiet) czynią japońskie miecze jednymi z najbardziej wytrzymałych i odpornych na złamanie mieczy na świecie.

Z powyższych metod konstrukcji klingi, "MARU" (miecz wykonany z jednego kawałka stali) jest najsłabszy. "KOBUSE" było i nadal jest używane (szczególnie w mieczach z okresu 2 Wojny Światowej), ale najpowszechniejszą techniką skuwania japońskich mieczy jest "HONSANMAI" lub po prostu "SANMAI". Słynny japoński płatnerz MASAMUNE używał metody "SOSHU" - składania klingi z siedmiu kawałków stali o różnej twardości.

Korzystaj z życia i tak nie wyjdziesz z niego żywy...

...

Korzystaj z życia i tak nie wyjdziesz z niego żywy...

...

Korzystaj z życia i tak nie wyjdziesz z niego żywy...

...

Korzystaj z życia i tak nie wyjdziesz z niego żywy...

...

Korzystaj z życia i tak nie wyjdziesz z niego żywy...

...

Korzystaj z życia i tak nie wyjdziesz z niego żywy...

...

Korzystaj z życia i tak nie wyjdziesz z niego żywy...

...

Korzystaj z życia i tak nie wyjdziesz z niego żywy...