...
HISTORIA KLUBU:
POCZĄTKI JUVE
Juventus Football Club narodził się w głowach studentów z Liceum D'Azeglio w Turynie w roku 1897. Grupa studentów założyła klub sportowy ze szczególnym naciskien na piłkę nożną, która już wtedy zdobywała coraz większą popularność w Wielkiej Brytani. Nie stawiali sobie żadnych celów, po za jednym - to miało być tylko zajęcie wolnego czasu, którego mieli bardzo dużo. Pierwszym prezydentem został Enrico Canfari. Drużyna pod jego kierownictwem grała z bardziej doświadczonymi i lepiej zorganizowanymi drużynami w mieście. Na Sukcesy nie trzeba było długo czekać. Pierwszy przyszedł w 1905 roku kiedy po walce z drużyną Milanu i Genoi zdobyli pierwsze Mistrzostwo Włoch. Na samym początku piłkarze grali w różowych koszulkach, a zmiana, na biało-czarne barwy, nastąpiła w 1903 roku. Piłkarze Juve po prostu otrzymali z Anglii nie te koszulki, które zamówili. Mimo, iż sukcesów było coraz więcej to nadal piłkarze z Turynu pozostawali w cieniu między innymi: Provercelli i Casali. Po zakończeniu pierwszej wojny światowej aspiracje Bianco-nerich wzrosły. Bramki bronił Giacone, a w obronie pomagali mu Novo (zaliczył występy w reprezentajcji kraju) i Bruno. Natomiast Corrado Corradini napisał dla klubu hymn, który obowiązywał do lat sześćdziesiątych.
WIELKI JUVENTUS
Giampiero Combi, jeden z najlepszych piłkarzy świata zadebiutował w barwach Juve w roku 1923. Tego samego roku Edoardo Agnelli, syn założyciela FIATA, został mianowany nowym prezydentem klubu.
Ponieważ Juventus pozyskiwał coraz większą reszę kibiców, postanowiono rozgrywać mecze na obiekcie przy Marsiglia Road. Trenerem Juve został Jeno Karoly z Węgier, który wraz z Hirzerem (również Węgier) uzupełnił zdolności Combiego, Rosetty, Muneratiego, Bigatto i Combiego. Efektem tej współpracy był drugi tytuł mistrzowski zdobyty w sezonie 1925/26.
PIERWSZE SUKCESY
Sezon 1929/30 to pierwszy sezon Serie A (udział wzięło 18 drużyn). A już od następnego przez pięć lat (1930/31-1934/35) rządził już tylko Juve. W Juve grały takie gwiazdy jak Orsi, Caligaris, Monti, Cesarini, Varglien, Bertolini, Ferrari i Borel, a trenerem był Carlo Carcano, który prowadził także reprezentację Włoch (wywalczył z nią w 1934 roku mistrzostwo świata).
PASMO SUKCESÓW
Rok 1967 przyniósł kolejne scudetto dla Juventusu. Prezydentem był już Vittore Catelli. Jednak piękne czasy miały dopiero nastać. W 1971 roku prezydentem został Giampiero Boniperti. W następnych 15 latach (1972-86) Juventus dziewięć razy zostawał najlepszą drużyną we Włoszech. Dołożył też sukcesy z areny europejskiej i międzynarodowej. Trenerami w tych czasach byli Vycpale, Parola no i oczywiście Giovanni Trapattoni. Barwy Juve reprezentowali tacy piłkarze jak: Zoff, Scirea, Cabrini, Causio, Rosa, Gentile, Furino, Anastasi i Bettega. Włochów uzupełniali obcokrajowcy, m.in.: nasz rodak Zbigniew Boniek, i Francuz Michel Platini (zdobywca 2 scudetto, 2 Europejskich Pucharów, Pucharu Interkontynentalny, 3 tytułów króla strzelców, 3 Złotych Piłek, i to wszystko w ciągu 5 lat!). Rok 1990 to triumf w Pucharze UEFA i Pucharze Włoch. Trzy lata później do gablot Juve trafił kolejny Puchar UEFA.
LIPPI
Rok 1994 to początek przewodnictwa wielkiej trójcy (Antonio Giraudo, Luciano Moggi i Roberto Bettega). Trenerem został nikomu nieznany Marcello Lippi, których od razu zyskał uznanie w oczach działaczy, piłkarzy i kibiców. W pierwszym roku pracy od razu powiódł piłkarzy do pierwszego mistrzostwa Włoch od 9 lat. Do tego dołożył także dziewiąty Puchar Włoch, niestety poniósł porażkę w finale Pucharu UEFA. Sezon 1995/96 to wreszcie sukces w Lidze Mistrzów (spadkobiercy po Pucharze Europy). W finale drużyna Lippiego pokonała Ajax Amsterdam po rzutach karnych. Kolejne lata to kolejne sukcesy: Puchar Interkontynentalny w Tokio, Superpuchar Europy a do tego kolejny sukces w krajowych rozgrywkach, czyli 24. scudetto. Lippi doprowadził Juventus do kolejnych dwóch finałów Ligi Mistrzów jednak Juventus nie zdołał pokonać najpierw Borussi Dortmund (1996/97), a potem Realu Madryt (1997/98). Lippi te niepowdzenia wynagrodził kibicom zdobywając scudetto numer 25. i kolejny Superpuchar Włoch. Barwy Juve reprezentowali wtedy między innymi: Peruzzi, Ferrara, Pessotto, Zidane, Deschamps, Ravanelli, Vialli, Del Piero, Vieri, Inzaghi.
ANCELOTTI
W 1999 roku Lippiego zastąpił Carlo Ancelotti, jednak mimo dobrej postawy drużyny nie potrafiła ona niczego wielkiego osiągnąć. W 1999 roku Bianconeri wywalczyli awans do Pucharu UEFA wygrywając Puchar Intertoto, ale to było wręcz ich obowiązkiem. Kolejne dwa lata to blamaż na arenie międzynarodowej, i strata dwóch mistrzostw Włoch w ostatnich kolejkach rozgrywek.
POWRÓT LIPPIEGO
Rok 2001 to powrót Marcello Lippiego i wielkie nadzieje działaczy, kibiców i samych piłkarzy. I dokładnie tak samo jak w roku 1994 Lippi obejmując Juventus zdobywa 26. Scudetto. Sukcesu nie należy przypisywać tylko trenerowi, na sukces zapracowali także między innymi: Del Piero, Nedved, Buffon, Thuram, Tudor, Pessotto, Conte, Trezeguet i inni. Teraz przed nimi powrót na areny europejskie, powrót na szczyty w latach 60-70. Rok później, czyli w 2003 roku, ekipa Lippi'iego po raz 27 sięga po Scudetto, a także niefortunnie przegrywa finał Ligi Mistrzów z Milanem po rzutach karnych. Warto przypomnieć, że na drodze do finału, Juventus przeszedł bardzo ciężką drogę, pokonując w ćwierćfinale Fc Barcelonę (H-1:1, A-2:1) i później w półfinale Real Madryt (A-1:1,H- 3:1).