adamo_and1
Ma 21 lat i 228 cm wzrostu. Waży 140kg i nosi buty o rozmiarze 22. Niewiele osób wie o jego istnieniu. Jerry Sokoloski wychował się w Kanadzie na przedmieściach Toronto. Przeszedł w życiu więcej niż niejeden dorosły. Doświadczył wiele złego. Dziś dzięki pomocy życzliwych mu ludzi stoi przed ogromną szansą spełnienia swych marzeń - gry w NBA.
Zapraszamy do lektury historii życia Jerry’ego Sokoloskiego…
Ma 21 lat. Kiedyś ważył nawet 220kg, by w kilka miesięcy stracić ich ponad 100. Potem wrócił do wagi 180kg. Teraz waży 140kg. Był zakochany i zaręczony. Mało nie umarł z powodu kłopotów z wątrobą. Musiał też opiekować się ciężko chorym ojcem...
Jerry dorastał na przedmieściach Toronto. Rósł z zawrotną prędkością. Rówieśnicy bali się go, a dorośli wytykali palcami. W wieku 15 lat miał ponad 210 cm wzrostu. 228cm osiągnął już w drugiej klasie liceum. Mieszkał z ojcem, kierowcą ciężarówki. Matka mieszkała w domu opieki. Dorastał w biedzie i samotności. Był delikatny i nadwrażliwy.
Jego organizm nie nadążał za jego wzrostem. Ścięgna nie nadążały za kośćmi. Jerry za wszelką cenę próbował grać w koszykówkę. Chciał być koszykarzem, ale z powodu kłopotów zdrowotnych ledwie biegał po boisku. Był gruby i wyglądał na chorego. Ważył ponad 220kg i koledzy bali się, że coś może mu się stać.
Jerry był naiwny i wierzył w to, co mówią inni. Wiele osób obiecywało mu bardzo dużo. Był ufny i nie rozumiał, dlaczego inni mogliby go chcieć wykorzystać. Dał się namówić dwóm trenerom z innej szkoły, aby zmienić liceum. Jego rodzice byli przeciwni tej zmianie. Sokoloski uparł się jednak, bo wierzył, że ci ludzie pomogą mu zrobieniu kariery.
Szybko okazało się, że zmiana szkoły nie poszła tak jak powinna. Ocen z niektórych przedmiotów nie dało się przepisać. Sokoloski przestał grać w koszykówkę. Pracował nad formą fizyczną. Jego stopnie, które nigdy nie należały do najwyższych uległy pogorszeniu. Stracił ponad 100 kg, ale ucierpiała na tym bardzo jego wątroba i organizm. O mały włos z powodu niedoboru żelaza nie umarł.
Kiedy dochodził już do siebie poznał kobietę o 5 lat starszą. Przeprowadził się do niej. Mieli się pobrać. Wtedy ponownie zmienił szkołę. Zerwał zaręczyny, kiedy zachorował jego ojciec. Miał zawał serca i nabawił się zapalenia płuc. Jerry wrócił do domu i opiekował się nim.
Jesienią 2003 roku agent John Potter wziął Sokoloskiego pod swoje skrzydła. Jerry znów ważył dużo, bo ponad 180 kg. Kiedy wracał do formy fizycznej polepszały się też umiejętności koszykarskie. Kiedy Potter przyprowadził zawodniku z NCAA, aby zagrali z Sokoloskim był mocno rozczarowany. Potter powiedział mu wtedy „Mieliśmy zrobić show dla drużyn NBA. Pokazać ciebie i twoje umiejętności. Ja do tego ręki nie przyłożę. Nie mam zamiaru stać się pośmiewiskiem".
Kiedy Sokoloski nie chciał podpisać z Potterem umowy ten przyszedł do niego, zabrał mu buty i zostawił w hotelu. Potter zaprzecza, aby doszło do takiej sytuacji. Ich kontakt się urwał.
Jerry nie chciał wracać do Kanady. Miał w pamięci spotkanie z Robem Potashnikiem - agentem nieruchomości i trenerem koszykówki w szkole średniej. Nasz olbrzym zadzwonił do niego i poprosił o pomoc. Zaprzyjaźnili się, a Rob postanowił wesprzeć Jerry’ego, bo jak mówi „Ten chłopak ma dar. Nikt nigdy nie pokazał mu, w którą stronę powinien iść. Czasem wszyscy potrzebują drugiej szansy. Gdyby urodził się gdzie indziej i nie przeszedł przez to wszystko w życiu teraz grałby w NBA, albo kończył rok na którejś z najlepszych uczelni w USA".
Potter powiedział Sokoloskiemu, że nigdy nie zagra w NBA. Olbrzym był załamany. Potashnik postanowił mu pomóc. Przygarnął go. Poprosił kolegę z dzieciństwa - Freddie Brown Jr. syna byłego gracza Seattle Sonics by popracował z Jerrym. Ten załatwił mu nawet trenera, który uczył go jak pracować na nogach i dojść do lepszej sprawności fizycznej.
Potashnick zaprosił Blaira Rasmussena, byłego środkowego NBA, aby ten popatrzył na Sokoloskiego. Jerry oddał kilka rzutów. Widać było, że rękę ma dobrze ułożoną. Zaprezentował kilka szybkich wejść pod kosz. Rasmussen nie potrzebował wiele. Uniósł ręce w geście radości. „On doprowadzi kilku menedżerów w NBA do szaleństwa. Gdzie go ukrywaliście tyle czasu? Przeważnie tak wysocy zawodnicy są po prostu słabi. Ich ruchy są powolne, nieskoordynowane. Jerry na pewno taki nie jest!" powiedział Rasmussen.
„Rob mnie uratował. Dał nadzieję i szansę na to, że będę mógł spełnić swoje marzenie. Wiele mu zawdzięczam. Pomógł mi bardzo. To jest to, co przyjaciele robią dla siebie. Mam nadzieję, że kiedyś będę mógł mu się odwdzięczyć" - powiedział Sokoloski. „Pracuję nad sobą. Miałem ciężkie życie, ale nie wstydzę się tego. Nadal żyję i mam marzenie do zrealizowania. Zrobię wszystko, aby się ono spełniło" - dodał.
Sokoloski jest dla NBA wielką niewiadomą. Kilka osób wie o jego istnieniu. Nikt jednak nie wie, na jakim poziomie są jego koszykarskie umiejętności. Szef skautów NBA, Marty Blake dowiedział się o istnieniu Jerry’ego od Potashnicka. Rob opowiedział mu przez telefon całą historię życia olbrzyma z Kanady.
Blake powiedział „Sokoloski powinien przyciągnąć uwagę niektórych skautów. Zespoły będą się zastanawiać się:, „Co my robimy?" Ale jak mawiał Frank Layden „wzrostu nie można nauczyć".
„Historia Jerry’ego jest jedną z najsmutniejszych historii w koszykówce. Wierzył ludziom i lgnął do nich." - powiedział Jim Thomas skaut koszykarski z Kanady. Kiedy dowiedział się, że Jerry jakoś sobie radzi odetchnął z ulgą. Miał nadzieję, że chłopak odnajdzie się w stabilnej dla siebie sytuacji. „To dla niego ostatnia szansa. Myślę, że nigdy nie był związany z właściwymi ludźmi we właściwych okolicznościach. Mam nadzieję, że teraz mu się uda" - dodał Thomas.
Rasmussen, który także chce dla Jerry’ego jak najlepiej odbył z nim kilka poważnych rozmów. Powiedział jak to jest w wielkim świecie. Na co musi uważać. Czego i kogo się wystrzegać. Doradził także Potashnickowi, aby ten znalazł dla Sokoloskiego agenta z prawdziwego zdarzenia - z nazwiskiem, znanego w NBA, który pomoże olbrzymowi.
Jerry Sokoloski nie miał łatwego życia. Miał trudne dzieciństwo. Spotkał na swej drodze ludzi, którzy go wykorzystali. Teraz musi stanąć na nogi i sam podejmować właściwe dla siebie decyzje.
Kto wie? Może będzie to najciekawsza historia zawodnika, który zostanie wybrany w drafcie NBA przez którąś z drużyn?
Na podstawie tekstu Lesa Carpentera opracował Michał Pacuda
CO o tym wszystkim sadzicie ??
Zapraszamy do lektury historii życia Jerry’ego Sokoloskiego…
Ma 21 lat. Kiedyś ważył nawet 220kg, by w kilka miesięcy stracić ich ponad 100. Potem wrócił do wagi 180kg. Teraz waży 140kg. Był zakochany i zaręczony. Mało nie umarł z powodu kłopotów z wątrobą. Musiał też opiekować się ciężko chorym ojcem...
Jerry dorastał na przedmieściach Toronto. Rósł z zawrotną prędkością. Rówieśnicy bali się go, a dorośli wytykali palcami. W wieku 15 lat miał ponad 210 cm wzrostu. 228cm osiągnął już w drugiej klasie liceum. Mieszkał z ojcem, kierowcą ciężarówki. Matka mieszkała w domu opieki. Dorastał w biedzie i samotności. Był delikatny i nadwrażliwy.
Jego organizm nie nadążał za jego wzrostem. Ścięgna nie nadążały za kośćmi. Jerry za wszelką cenę próbował grać w koszykówkę. Chciał być koszykarzem, ale z powodu kłopotów zdrowotnych ledwie biegał po boisku. Był gruby i wyglądał na chorego. Ważył ponad 220kg i koledzy bali się, że coś może mu się stać.
Jerry był naiwny i wierzył w to, co mówią inni. Wiele osób obiecywało mu bardzo dużo. Był ufny i nie rozumiał, dlaczego inni mogliby go chcieć wykorzystać. Dał się namówić dwóm trenerom z innej szkoły, aby zmienić liceum. Jego rodzice byli przeciwni tej zmianie. Sokoloski uparł się jednak, bo wierzył, że ci ludzie pomogą mu zrobieniu kariery.
Szybko okazało się, że zmiana szkoły nie poszła tak jak powinna. Ocen z niektórych przedmiotów nie dało się przepisać. Sokoloski przestał grać w koszykówkę. Pracował nad formą fizyczną. Jego stopnie, które nigdy nie należały do najwyższych uległy pogorszeniu. Stracił ponad 100 kg, ale ucierpiała na tym bardzo jego wątroba i organizm. O mały włos z powodu niedoboru żelaza nie umarł.
Kiedy dochodził już do siebie poznał kobietę o 5 lat starszą. Przeprowadził się do niej. Mieli się pobrać. Wtedy ponownie zmienił szkołę. Zerwał zaręczyny, kiedy zachorował jego ojciec. Miał zawał serca i nabawił się zapalenia płuc. Jerry wrócił do domu i opiekował się nim.
Jesienią 2003 roku agent John Potter wziął Sokoloskiego pod swoje skrzydła. Jerry znów ważył dużo, bo ponad 180 kg. Kiedy wracał do formy fizycznej polepszały się też umiejętności koszykarskie. Kiedy Potter przyprowadził zawodniku z NCAA, aby zagrali z Sokoloskim był mocno rozczarowany. Potter powiedział mu wtedy „Mieliśmy zrobić show dla drużyn NBA. Pokazać ciebie i twoje umiejętności. Ja do tego ręki nie przyłożę. Nie mam zamiaru stać się pośmiewiskiem".
Kiedy Sokoloski nie chciał podpisać z Potterem umowy ten przyszedł do niego, zabrał mu buty i zostawił w hotelu. Potter zaprzecza, aby doszło do takiej sytuacji. Ich kontakt się urwał.
Jerry nie chciał wracać do Kanady. Miał w pamięci spotkanie z Robem Potashnikiem - agentem nieruchomości i trenerem koszykówki w szkole średniej. Nasz olbrzym zadzwonił do niego i poprosił o pomoc. Zaprzyjaźnili się, a Rob postanowił wesprzeć Jerry’ego, bo jak mówi „Ten chłopak ma dar. Nikt nigdy nie pokazał mu, w którą stronę powinien iść. Czasem wszyscy potrzebują drugiej szansy. Gdyby urodził się gdzie indziej i nie przeszedł przez to wszystko w życiu teraz grałby w NBA, albo kończył rok na którejś z najlepszych uczelni w USA".
Potter powiedział Sokoloskiemu, że nigdy nie zagra w NBA. Olbrzym był załamany. Potashnik postanowił mu pomóc. Przygarnął go. Poprosił kolegę z dzieciństwa - Freddie Brown Jr. syna byłego gracza Seattle Sonics by popracował z Jerrym. Ten załatwił mu nawet trenera, który uczył go jak pracować na nogach i dojść do lepszej sprawności fizycznej.
Potashnick zaprosił Blaira Rasmussena, byłego środkowego NBA, aby ten popatrzył na Sokoloskiego. Jerry oddał kilka rzutów. Widać było, że rękę ma dobrze ułożoną. Zaprezentował kilka szybkich wejść pod kosz. Rasmussen nie potrzebował wiele. Uniósł ręce w geście radości. „On doprowadzi kilku menedżerów w NBA do szaleństwa. Gdzie go ukrywaliście tyle czasu? Przeważnie tak wysocy zawodnicy są po prostu słabi. Ich ruchy są powolne, nieskoordynowane. Jerry na pewno taki nie jest!" powiedział Rasmussen.
„Rob mnie uratował. Dał nadzieję i szansę na to, że będę mógł spełnić swoje marzenie. Wiele mu zawdzięczam. Pomógł mi bardzo. To jest to, co przyjaciele robią dla siebie. Mam nadzieję, że kiedyś będę mógł mu się odwdzięczyć" - powiedział Sokoloski. „Pracuję nad sobą. Miałem ciężkie życie, ale nie wstydzę się tego. Nadal żyję i mam marzenie do zrealizowania. Zrobię wszystko, aby się ono spełniło" - dodał.
Sokoloski jest dla NBA wielką niewiadomą. Kilka osób wie o jego istnieniu. Nikt jednak nie wie, na jakim poziomie są jego koszykarskie umiejętności. Szef skautów NBA, Marty Blake dowiedział się o istnieniu Jerry’ego od Potashnicka. Rob opowiedział mu przez telefon całą historię życia olbrzyma z Kanady.
Blake powiedział „Sokoloski powinien przyciągnąć uwagę niektórych skautów. Zespoły będą się zastanawiać się:, „Co my robimy?" Ale jak mawiał Frank Layden „wzrostu nie można nauczyć".
„Historia Jerry’ego jest jedną z najsmutniejszych historii w koszykówce. Wierzył ludziom i lgnął do nich." - powiedział Jim Thomas skaut koszykarski z Kanady. Kiedy dowiedział się, że Jerry jakoś sobie radzi odetchnął z ulgą. Miał nadzieję, że chłopak odnajdzie się w stabilnej dla siebie sytuacji. „To dla niego ostatnia szansa. Myślę, że nigdy nie był związany z właściwymi ludźmi we właściwych okolicznościach. Mam nadzieję, że teraz mu się uda" - dodał Thomas.
Rasmussen, który także chce dla Jerry’ego jak najlepiej odbył z nim kilka poważnych rozmów. Powiedział jak to jest w wielkim świecie. Na co musi uważać. Czego i kogo się wystrzegać. Doradził także Potashnickowi, aby ten znalazł dla Sokoloskiego agenta z prawdziwego zdarzenia - z nazwiskiem, znanego w NBA, który pomoże olbrzymowi.
Jerry Sokoloski nie miał łatwego życia. Miał trudne dzieciństwo. Spotkał na swej drodze ludzi, którzy go wykorzystali. Teraz musi stanąć na nogi i sam podejmować właściwe dla siebie decyzje.
Kto wie? Może będzie to najciekawsza historia zawodnika, który zostanie wybrany w drafcie NBA przez którąś z drużyn?
Na podstawie tekstu Lesa Carpentera opracował Michał Pacuda
CO o tym wszystkim sadzicie ??
...:::>No One Is Perfect<:::...
Krzysztof Piekarz
Damixxx
POLCIUSZEK
reViVer
SasiadxXx
data data!!
