Balboa5
Heikki Kovalainen (ur. 19 października 1981 w Suomussalmi) - fiński kierowca wyścigowy. Wicemistrz Serii GP2 z sezonu 2005, a obecnie kierowca zespołu McLaren w Formule 1.
Karting (1991-2000) [edytuj]
Jak większość kierowców wyścigowych, Kovalainen rozpoczął swoją karierę w kartingu w 1991 r. Pierwszym większym sukcesem w jego karierze było wywalczenie drugiej pozycji w mistrzostwach Fińskiej Formuły A w 1999 i 2000 r. Tego samego roku wywalczył tytuł mistrza Skandynawii oraz zwyciężył w Elf Masters w Paryżu. Sukcesy te zapewniły mu tytuł kartingowego kierowcy roku w Finlandii.
Formuła Renault (2001) [edytuj]
W 2001 r., dzięki odniesionym sukcesom awansował do Brytyjskiej Formuły Renault. Dwa zwycięstwa, dwa pole position i trzy najszybsze okrążenia zapewniły mu czwarte miejsce w mistrzostwach. Został także wyróżniony tytułem "Debiutanta roku" przez Fińską Federację Sportów Motorowych. Tego samego roku zadebiutował w Formule 3 startując w Grand Prix Makao, gdzie zajął ósmą pozycję.
Formuła 3 (2002) [edytuj]
W 2002 r. Kovalainen został przyjęty do nowo utworzonego programu Renault Driver Development i rozpoczął starty w Brytyjskiej Formule 3. Reprezentował barwy zespołu Fortec, który używał silników Renault.
W drugiej połowie sezonu należał do najbardziej konkurencyjnych kierowców - wszystkie pięć zwycięstw (wliczając w to wygraną podczas wyścigu pomocniczego Grand Prix Wielkiej Brytanii Formuły 1) odniósł w dziewięciu ostatnich wyścigach. Z trzema pole position oraz trzema najszybszymi okrążeniami wywalczył trzecią pozycję w mistrzostwach, ponownie zdobywając tytuł "Debiutanta roku".
Kovalainen zaprezentował się także dobrze podczas międzynarodowych wyścigów F3. W swoim drugim starcie w Grand Prix Makao był drugi, a w Marlboro Masters był czwarty.
World Series by Nissan (2003-2004) [edytuj]
W 2003 r. przeniósł się do kolejnej serii - World Series by Nissan (obecnej World Series by Renault). Jego partnerem został Franck Montagny, dla którego był to już trzeci sezon w World Series. Francuz był także mistrzem z 2001 r. i to właśnie on okazał się najlepszym zawodnikiem sezonu. Kovalainen zajął drugą pozycję.
Tego samego roku Kovalainen wziął udział w dwóch sesja testowych Formuły 1. Zadebiutował 3 grudnia na torze Catalunya w barwach zespołu Renault, a 11 grudnia na torze Vallelunga testował dla Minardi. Spośród debiutujących w barwach tych zespołów kierowców uzyskiwał najlepsze czasy.
W 2004 r. przeszedł do zespołu Pons. Kovalainen okazał się bezkonkurencyjny - wywalczył 6 wygranych, 9 pole position i 10 najszybszych okrążeń. Jego największym rywalem był Tiago Monteiro.
Heikki Kovalainen podczas Race of Champions w 2004 r.Pok koniec roku wziął udział w imprezie Race of Champions. Aby zdobyć tytuł Mistrza Mistrzów musiał w bezpośredniej walce pokonać mistrza WRC - Sébastiena Loeba, jak i siedmiokrotnego Mistrza Świata Formuły 1 - Michaela Schumachera. Wygrana mało znanego kierowcy była wielkim zaskoczeniem.
Starty w GP2 i kontrakt z Renault F1 (2005-2006) [edytuj]
Sukcesy Fina przyciągnęły uwagę zespołu Arden International, który startował w Formule 3000. W rezultacie Kovalainen wystartował w inauguracyjnym sezonie Serii GP2 (następcy Międzynarodowej Formuły 3000), a jego partnerem został Nicolas Lapierre, który był zwycięzcą Grand Prix Makau Formuły 3. Od początku sezonu Heikki prowadził w mistrzostwach, ale w ostatnich rundach musiał uznać wyższość Nico Rosberga i zadowolić się drugą pozycją w klasyfikacji generalnej.
W sezonach 2005-2006 pełnił rolę kierowcy testowego zespołu Renault w Formule 1.
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Debiut w Formule 1 (2007) [edytuj]
Kovalainen podczas Grand Prix Australii 2007 (Renault R27)Po odejściu z Renault Fernando Alonso, Heikki dostał szansę startów w sezonie 2007. Podczas Grand Prix Australii, pierwszego wyścigu sezonu, popełniał wiele błędów, lecz mimo to udało mu się zająć 10. miejsce. Postawa Fina została jednak skrytykowana przez szefa zespołu - Flavio Briatore. Podczas kolejnej rundy mistrzostw w Malezji zdobył pierwszy punkt w wyścigu Formuły 1. Potem po dobrych występach w Bahrajnie (9. miejsce) oraz Hiszpanii (7. miejsce) przyszedł czas na słabszy występ w Monako (13. miejsce). Pierwszy większy sukces przyszedł jednak już w następnym wyścigu, kiedy w chaotycznym Grand Prix Kanady Heikki zajął 4 miejsce.
Drugą część sezonu Fin zaczął nieregularnymi wynikami: w USA był 5., we Francji 15, a w Wielkiej Brytanii 7. Od wyścigu na Silverstone Kovalainen zdobywał punkty w każdym wyścigu na Nürburgringu był 8. Wynik ten powtórzył na Węgrzech, a w Turcji zaliczył jeden z lepszych wyścigów zajmując 6. miejsce. Grand Prix Włoch przyniosło mu kolejne 2 punkty. W Belgii długo walczył o ostatnie punktowane miejsce z Robertem Kubicą i walkę tę wygrał.
W kwalifikacjach do Grand Prix Japonii wywalczył jedenaste pole startowe. Podczas wyścigu padał deszcz i po walce z Räikkönenem w ostatnie fazie wyścigu, wywalczył drugą pozycję. Tym samym wywalczył pierwsze podium w swojej karierze. Dziewiąta pozycja w Chinach przerwała passę wyścigów, w których zdobywał punkty.
Do ostatniej rundy sezonu na torze Interlagos w Brazylii, Kovalainen przystępował praktycznie bez żadnej presji, miał niemalże zapewnione pokonanie swojego partnera Giancarlo Fisichelli i mógł zostać pierwszym debiutantem, który ukończył wszystkie wyścigi w sezonie. W wyścigu popełnił błąd na jednym z zakrętów i rozbił swój samochód. Pomimo dobrej końcówki sezonu Fin nie znalazł zatrudnienia w Renault na następny sezon.
Przejście do McLarena (2008- ) [edytuj]
Kovalainen testujący McLarena MP4-23 na torze w JerezPo zakończeniu sezonu 2007 Renault postanowiło nie przedłużać kontraktu z Finem. Kovalainen znalazł jednak zatrudnienie w zespole McLaren - po raz drugi w swojej karierze zastępując Fernando Alonso. Zadebiutował w barwach nowego zespołu podczas pierwszej sesji testowej sezonu 2008, która odbyła się na torze Jerez w styczniu.
Pierwszy wyścig dla McLarena to Grand Prix Australii, do którego zakwalifikował się na trzeciej pozycji, ustępując swojemu partnerowi i Robertowi Kubicy z BMW. W wyścigu, który przerywany był przez wyjazdy samochodu bezpieczeństwa, wywalczył piąte miejsce. Pod koniec wyścigu wyprzedził co prawda Fernando Alonso, ale przypadkowe wciśnięcie przycisku ograniczającego obroty silnika (używany przy zjazdach do boksu) pozwoliło Hiszpanowi na odzyskanie czwartej pozycji.
W kwalifikacjach do Grand Prix Malezji ponownie zajął trzecią pozycję, tuż za dwoma Ferrari i przed Hamiltonem. Obydwaj kierowcy zespołu McLaren zostali jednak ukarani obniżeniem pozycji startowych o pięć miejsc za przyblokowanie podczas ostatniej część sesji kwalifikacyjnej Fernando Alonso i Nicka Heidfelda. Tym samym Kovalainen wystartował do wyścigu z ósmej pozycji. Ostatecznie musiał się zadowolić trzecią pozycją za Räikkönenem i Kubicą, awansując jednocześnie na czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej.
Niespełna tydzień po zmaganiach w Malezji zespoły przeniosły się do Bahrajnu, gdzie Kovalainen zakwalifikował się na piątej pozycji, a Hamilton był trzeci. Brytyjczyk popełnił błąd na starcie i musiał w dalszej części wyścigu przebijać się przez stawkę. Kovalainen tymczasem nie był w stanie nawiązać walki z kierowcami Ferrari i BMW, kończąc wyścig ze stratą 18 sekund do czwartego Heidfelda, który stracił do zwycięzcy tylko 8 sekund.
Po trzech tygodniach, kierowcy zawitali na torze Circuit de Catalunya aby wziąć udział Grand Prix Hiszpanii. W kwalifikacjach zajął 6. miejsce i z tego pola startował w niedzielnym wyścigu. Start był udany, lecz nie awansował na wyższą pozycję. Na 20. okrążeniu w jego samochodzie pękła opona i na szybkim zakręcie nr 9 uderzył w bandę ułożoną z opon, kończąc tym samym udział w wyścigu. Fin został przetransportowany na dalsze badania do jednego z barcelońskich szpitali. W klasyfikacji generalnej spadł na szóstą pozycję. W Grand Prix Węgier na torze Hungaroring kierowca brytyjskiego zespołu wygrał pierwsze w swojej karierze Grand Prix po pechu Felipe Massy, któremu wybuchł silnik na trzy okrążenia przed metą. Ostatecznie rozczarowujący sezon ukończył na tej samej pozycji, co w debiucie z dorobkiem 51 punktów, jednego zwycięstwa, pole position oraz drugiego i trzeciego miejsca. W sezonie 2009 ponownie będzie reprezentował barwy ekipy z Woking
pl.youtube.com
pl.wikipedia.org
Karting (1991-2000) [edytuj]
Jak większość kierowców wyścigowych, Kovalainen rozpoczął swoją karierę w kartingu w 1991 r. Pierwszym większym sukcesem w jego karierze było wywalczenie drugiej pozycji w mistrzostwach Fińskiej Formuły A w 1999 i 2000 r. Tego samego roku wywalczył tytuł mistrza Skandynawii oraz zwyciężył w Elf Masters w Paryżu. Sukcesy te zapewniły mu tytuł kartingowego kierowcy roku w Finlandii.
Formuła Renault (2001) [edytuj]
W 2001 r., dzięki odniesionym sukcesom awansował do Brytyjskiej Formuły Renault. Dwa zwycięstwa, dwa pole position i trzy najszybsze okrążenia zapewniły mu czwarte miejsce w mistrzostwach. Został także wyróżniony tytułem "Debiutanta roku" przez Fińską Federację Sportów Motorowych. Tego samego roku zadebiutował w Formule 3 startując w Grand Prix Makao, gdzie zajął ósmą pozycję.
Formuła 3 (2002) [edytuj]
W 2002 r. Kovalainen został przyjęty do nowo utworzonego programu Renault Driver Development i rozpoczął starty w Brytyjskiej Formule 3. Reprezentował barwy zespołu Fortec, który używał silników Renault.
W drugiej połowie sezonu należał do najbardziej konkurencyjnych kierowców - wszystkie pięć zwycięstw (wliczając w to wygraną podczas wyścigu pomocniczego Grand Prix Wielkiej Brytanii Formuły 1) odniósł w dziewięciu ostatnich wyścigach. Z trzema pole position oraz trzema najszybszymi okrążeniami wywalczył trzecią pozycję w mistrzostwach, ponownie zdobywając tytuł "Debiutanta roku".
Kovalainen zaprezentował się także dobrze podczas międzynarodowych wyścigów F3. W swoim drugim starcie w Grand Prix Makao był drugi, a w Marlboro Masters był czwarty.
World Series by Nissan (2003-2004) [edytuj]
W 2003 r. przeniósł się do kolejnej serii - World Series by Nissan (obecnej World Series by Renault). Jego partnerem został Franck Montagny, dla którego był to już trzeci sezon w World Series. Francuz był także mistrzem z 2001 r. i to właśnie on okazał się najlepszym zawodnikiem sezonu. Kovalainen zajął drugą pozycję.
Tego samego roku Kovalainen wziął udział w dwóch sesja testowych Formuły 1. Zadebiutował 3 grudnia na torze Catalunya w barwach zespołu Renault, a 11 grudnia na torze Vallelunga testował dla Minardi. Spośród debiutujących w barwach tych zespołów kierowców uzyskiwał najlepsze czasy.
W 2004 r. przeszedł do zespołu Pons. Kovalainen okazał się bezkonkurencyjny - wywalczył 6 wygranych, 9 pole position i 10 najszybszych okrążeń. Jego największym rywalem był Tiago Monteiro.
Heikki Kovalainen podczas Race of Champions w 2004 r.Pok koniec roku wziął udział w imprezie Race of Champions. Aby zdobyć tytuł Mistrza Mistrzów musiał w bezpośredniej walce pokonać mistrza WRC - Sébastiena Loeba, jak i siedmiokrotnego Mistrza Świata Formuły 1 - Michaela Schumachera. Wygrana mało znanego kierowcy była wielkim zaskoczeniem.
Starty w GP2 i kontrakt z Renault F1 (2005-2006) [edytuj]
Sukcesy Fina przyciągnęły uwagę zespołu Arden International, który startował w Formule 3000. W rezultacie Kovalainen wystartował w inauguracyjnym sezonie Serii GP2 (następcy Międzynarodowej Formuły 3000), a jego partnerem został Nicolas Lapierre, który był zwycięzcą Grand Prix Makau Formuły 3. Od początku sezonu Heikki prowadził w mistrzostwach, ale w ostatnich rundach musiał uznać wyższość Nico Rosberga i zadowolić się drugą pozycją w klasyfikacji generalnej.
W sezonach 2005-2006 pełnił rolę kierowcy testowego zespołu Renault w Formule 1.
Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.
Debiut w Formule 1 (2007) [edytuj]
Kovalainen podczas Grand Prix Australii 2007 (Renault R27)Po odejściu z Renault Fernando Alonso, Heikki dostał szansę startów w sezonie 2007. Podczas Grand Prix Australii, pierwszego wyścigu sezonu, popełniał wiele błędów, lecz mimo to udało mu się zająć 10. miejsce. Postawa Fina została jednak skrytykowana przez szefa zespołu - Flavio Briatore. Podczas kolejnej rundy mistrzostw w Malezji zdobył pierwszy punkt w wyścigu Formuły 1. Potem po dobrych występach w Bahrajnie (9. miejsce) oraz Hiszpanii (7. miejsce) przyszedł czas na słabszy występ w Monako (13. miejsce). Pierwszy większy sukces przyszedł jednak już w następnym wyścigu, kiedy w chaotycznym Grand Prix Kanady Heikki zajął 4 miejsce.
Drugą część sezonu Fin zaczął nieregularnymi wynikami: w USA był 5., we Francji 15, a w Wielkiej Brytanii 7. Od wyścigu na Silverstone Kovalainen zdobywał punkty w każdym wyścigu na Nürburgringu był 8. Wynik ten powtórzył na Węgrzech, a w Turcji zaliczył jeden z lepszych wyścigów zajmując 6. miejsce. Grand Prix Włoch przyniosło mu kolejne 2 punkty. W Belgii długo walczył o ostatnie punktowane miejsce z Robertem Kubicą i walkę tę wygrał.
W kwalifikacjach do Grand Prix Japonii wywalczył jedenaste pole startowe. Podczas wyścigu padał deszcz i po walce z Räikkönenem w ostatnie fazie wyścigu, wywalczył drugą pozycję. Tym samym wywalczył pierwsze podium w swojej karierze. Dziewiąta pozycja w Chinach przerwała passę wyścigów, w których zdobywał punkty.
Do ostatniej rundy sezonu na torze Interlagos w Brazylii, Kovalainen przystępował praktycznie bez żadnej presji, miał niemalże zapewnione pokonanie swojego partnera Giancarlo Fisichelli i mógł zostać pierwszym debiutantem, który ukończył wszystkie wyścigi w sezonie. W wyścigu popełnił błąd na jednym z zakrętów i rozbił swój samochód. Pomimo dobrej końcówki sezonu Fin nie znalazł zatrudnienia w Renault na następny sezon.
Przejście do McLarena (2008- ) [edytuj]
Kovalainen testujący McLarena MP4-23 na torze w JerezPo zakończeniu sezonu 2007 Renault postanowiło nie przedłużać kontraktu z Finem. Kovalainen znalazł jednak zatrudnienie w zespole McLaren - po raz drugi w swojej karierze zastępując Fernando Alonso. Zadebiutował w barwach nowego zespołu podczas pierwszej sesji testowej sezonu 2008, która odbyła się na torze Jerez w styczniu.
Pierwszy wyścig dla McLarena to Grand Prix Australii, do którego zakwalifikował się na trzeciej pozycji, ustępując swojemu partnerowi i Robertowi Kubicy z BMW. W wyścigu, który przerywany był przez wyjazdy samochodu bezpieczeństwa, wywalczył piąte miejsce. Pod koniec wyścigu wyprzedził co prawda Fernando Alonso, ale przypadkowe wciśnięcie przycisku ograniczającego obroty silnika (używany przy zjazdach do boksu) pozwoliło Hiszpanowi na odzyskanie czwartej pozycji.
W kwalifikacjach do Grand Prix Malezji ponownie zajął trzecią pozycję, tuż za dwoma Ferrari i przed Hamiltonem. Obydwaj kierowcy zespołu McLaren zostali jednak ukarani obniżeniem pozycji startowych o pięć miejsc za przyblokowanie podczas ostatniej część sesji kwalifikacyjnej Fernando Alonso i Nicka Heidfelda. Tym samym Kovalainen wystartował do wyścigu z ósmej pozycji. Ostatecznie musiał się zadowolić trzecią pozycją za Räikkönenem i Kubicą, awansując jednocześnie na czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej.
Niespełna tydzień po zmaganiach w Malezji zespoły przeniosły się do Bahrajnu, gdzie Kovalainen zakwalifikował się na piątej pozycji, a Hamilton był trzeci. Brytyjczyk popełnił błąd na starcie i musiał w dalszej części wyścigu przebijać się przez stawkę. Kovalainen tymczasem nie był w stanie nawiązać walki z kierowcami Ferrari i BMW, kończąc wyścig ze stratą 18 sekund do czwartego Heidfelda, który stracił do zwycięzcy tylko 8 sekund.
Po trzech tygodniach, kierowcy zawitali na torze Circuit de Catalunya aby wziąć udział Grand Prix Hiszpanii. W kwalifikacjach zajął 6. miejsce i z tego pola startował w niedzielnym wyścigu. Start był udany, lecz nie awansował na wyższą pozycję. Na 20. okrążeniu w jego samochodzie pękła opona i na szybkim zakręcie nr 9 uderzył w bandę ułożoną z opon, kończąc tym samym udział w wyścigu. Fin został przetransportowany na dalsze badania do jednego z barcelońskich szpitali. W klasyfikacji generalnej spadł na szóstą pozycję. W Grand Prix Węgier na torze Hungaroring kierowca brytyjskiego zespołu wygrał pierwsze w swojej karierze Grand Prix po pechu Felipe Massy, któremu wybuchł silnik na trzy okrążenia przed metą. Ostatecznie rozczarowujący sezon ukończył na tej samej pozycji, co w debiucie z dorobkiem 51 punktów, jednego zwycięstwa, pole position oraz drugiego i trzeciego miejsca. W sezonie 2009 ponownie będzie reprezentował barwy ekipy z Woking
pl.youtube.com
pl.wikipedia.org
SFD Fight Club & Uderzane
WISŁA KRAKÓW
Krzysztof Piekarz
Pippo
