ambroziak
Ponieważ zadajecie wiele pytań o różnicę pomiędzy monohydratem kreatyny a cytrnianem i pirogronianem, spróbuję to jak najprościej wytłumaczyć.
Podstawowym związkiem energetycznym komórki jest ATP. ATP magazynuje enegię w postaci rodników fosforanowych, które symbolizuje ostatnia litera nazwy tej substancji - P. Upraszczając, ATP powstaje ze spalania składników pokarmowych w mitochondriach, a działa daleko od nich - np. we włóknach mięśniowych (siła), lub rbosomach (synteza białek). ATP nie przedostaje się (nie dyfuduje) z mitochondriów do miejsc działania. Kreatyna wiąże rodniki fosforanowe (P), zamienia się w fosfokreatynę, przewozi je np. do rybosomów, a tam wytwarza nowy ATP.
Kiedy stosujecie monohydrat, w fosfokreatynę przemieni się tylko tyle kreatyny, ile rodników fosforanowych przechwyci kreatyna z mitochndrialnego ATP, którego poziom z kolei uzależniony jest od poziomu spalania składników pokarmowych w mitochondriach. Ta część, która nie przechwyci rodników fosforanowych i nie przekształci się w fosfokreatynę, ulegnie przemianie do nieaktywnej, kreatyniny i zostanie wydalona. Dla tego monohydrat jest znakomity po treningu, z uwagi na intensywne spalanie mitochondrialne podczas ćwiczeń, jednak celowość jego stosowania w innych porach zawsze poddawana była krytyce.
W cytrynianie i pirogronianie kreatyny sprzężono molekuły cytrynianu lub pirogronianu z molekułami kreatyny, otrzymując cząsteczki aktywniejszych substancji. Zarówno cytrynian, jak też pirogronian, wytwarzają mitochondrialny ATP bez względu na pozim aktualnego spalnia składników pokarmowych. Dzięki temu, więcej kreatyny, i o kazdej porze, może przemieniać się w fosfokreatynę i wytwarzć ATP, np. w rybosomach, intensyfikując anabolizm! Nadmiar kreatyny, nie zamieniony w fosfokreatynę, jest stabilniejszy, gdyż pozostaje w dużej mierze związany (buforowany) z pirogronianem lub cytrynianem. Nie ulega tak szybkiej przemianie do nieaktywnej, kreatyniny - może być wykorzystany ekonomiczniej - w późniejszym terminie.
Pirogronian kreatyny ujawnia dodatkowo odtłuszczające działanie samego pirogronianu. Pirogronian odtłuszcza w ten sposób, że hamuje glikolizę w komórkach tłuszczowych, co z kolei hamuje powstawanie fosfoglicerolu - substancji magazynującej tłuszcz zapasowy.
Najlepszy efekt suplementacji uzyskacie zestawiając monohydrat z cytrynianem lub pirogroananem. Cytrynian głównie na masę, pirogronian na masę i rzeźbę. Po treningu lepszy jest monohydrat, bo wtedy i tak dużo jest w mięśniach cytrynianu i pirogronianu, które powstają podczas treningu, w efekcie przemian energetycznych.
Można w ten sposób: 5 g monohydratu + 3 g rybozy po treningu i 3 g citro lub piro + 3 g rybozy przed snem. Lub jeszcze inaczej: 5 g mono + 3 g rybozy po treningu i 4 g citro lub piro + 3 g rybozy o podobnej porze dnia, w dzień beztreningowy. Przy niedostatku gotówki, porcje cytrynianu i pirogronanu można stosować ostatecznie bez dodatku rybozy.
Podałem tu dawki minimalne - ideałem byłoby (jeżeli kasa pozwoli) stosować wszystkie te suplementy w dawkach 5-cio gramowych.
S. Ambroziak
Podstawowym związkiem energetycznym komórki jest ATP. ATP magazynuje enegię w postaci rodników fosforanowych, które symbolizuje ostatnia litera nazwy tej substancji - P. Upraszczając, ATP powstaje ze spalania składników pokarmowych w mitochondriach, a działa daleko od nich - np. we włóknach mięśniowych (siła), lub rbosomach (synteza białek). ATP nie przedostaje się (nie dyfuduje) z mitochondriów do miejsc działania. Kreatyna wiąże rodniki fosforanowe (P), zamienia się w fosfokreatynę, przewozi je np. do rybosomów, a tam wytwarza nowy ATP.
Kiedy stosujecie monohydrat, w fosfokreatynę przemieni się tylko tyle kreatyny, ile rodników fosforanowych przechwyci kreatyna z mitochndrialnego ATP, którego poziom z kolei uzależniony jest od poziomu spalania składników pokarmowych w mitochondriach. Ta część, która nie przechwyci rodników fosforanowych i nie przekształci się w fosfokreatynę, ulegnie przemianie do nieaktywnej, kreatyniny i zostanie wydalona. Dla tego monohydrat jest znakomity po treningu, z uwagi na intensywne spalanie mitochondrialne podczas ćwiczeń, jednak celowość jego stosowania w innych porach zawsze poddawana była krytyce.
W cytrynianie i pirogronianie kreatyny sprzężono molekuły cytrynianu lub pirogronianu z molekułami kreatyny, otrzymując cząsteczki aktywniejszych substancji. Zarówno cytrynian, jak też pirogronian, wytwarzają mitochondrialny ATP bez względu na pozim aktualnego spalnia składników pokarmowych. Dzięki temu, więcej kreatyny, i o kazdej porze, może przemieniać się w fosfokreatynę i wytwarzć ATP, np. w rybosomach, intensyfikując anabolizm! Nadmiar kreatyny, nie zamieniony w fosfokreatynę, jest stabilniejszy, gdyż pozostaje w dużej mierze związany (buforowany) z pirogronianem lub cytrynianem. Nie ulega tak szybkiej przemianie do nieaktywnej, kreatyniny - może być wykorzystany ekonomiczniej - w późniejszym terminie.
Pirogronian kreatyny ujawnia dodatkowo odtłuszczające działanie samego pirogronianu. Pirogronian odtłuszcza w ten sposób, że hamuje glikolizę w komórkach tłuszczowych, co z kolei hamuje powstawanie fosfoglicerolu - substancji magazynującej tłuszcz zapasowy.
Najlepszy efekt suplementacji uzyskacie zestawiając monohydrat z cytrynianem lub pirogroananem. Cytrynian głównie na masę, pirogronian na masę i rzeźbę. Po treningu lepszy jest monohydrat, bo wtedy i tak dużo jest w mięśniach cytrynianu i pirogronianu, które powstają podczas treningu, w efekcie przemian energetycznych.
Można w ten sposób: 5 g monohydratu + 3 g rybozy po treningu i 3 g citro lub piro + 3 g rybozy przed snem. Lub jeszcze inaczej: 5 g mono + 3 g rybozy po treningu i 4 g citro lub piro + 3 g rybozy o podobnej porze dnia, w dzień beztreningowy. Przy niedostatku gotówki, porcje cytrynianu i pirogronanu można stosować ostatecznie bez dodatku rybozy.
Podałem tu dawki minimalne - ideałem byłoby (jeżeli kasa pozwoli) stosować wszystkie te suplementy w dawkach 5-cio gramowych.
S. Ambroziak
S. Ambroziak
Krzysztof Piekarz
misOO
Bonaq
)
Borsuk
stypek
