Astma i sport

Astma nie musi przeszkadzać

Czas zerwać z błędnym przekonaniem, że wysiłek fizyczny szkodzi chorym na astmę. Na dowód, że w ich zasięgu jest nie tylko aktywność fizyczna, ale także wyczynowe uprawianie sportu, można przytoczyć fakt, że podczas XXIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles w amerykańskiej ekipie liczącej 597 osób, 26 zawodników miało udokumentowaną astmę oskrzelową. Co więcej,
41 olimpijskich medali, w tym 15 złotych i 21 srebrnych, uzyskali sportowcy amerykańscy u których stwierdzano powysiłkowy skurcz oskrzeli (za: Pierson W.E.: Exercise induced bronchospasm in the XXIII Summer Olimpic Games. N. Engl., Reg. Allergy Proc., 1986, 9, 209-213).

To prawda, że u chorych na astmę, wysiłek fizyczny jest często czynnikiem wyzwalającym krótkotrwałe napady duszności i zaostrzenia choroby. Jednakże konsekwencją całkowitego unikania przez nich zajęć ruchowych jest obniżenie ogólnej wydolności fizycznej całego ich organizmu. Nowoczesne sposoby leczenia farmakologicznego dostosowane do zmiennego przebiegu choroby oraz troska
o ogólny stan fizyczny pacjenta sprawiły, że coraz częściej lekarze zalecają osobom chorym na astmę różne formy aktywności ruchowej.
Kilka rad dla ćwiczących chorych

Warunkiem powodzenia skutecznego leczenia wspartego wzmożonym wysiłkiem fizycznym jest przestrzeganie i stosowanie następujących zasad:
- Leczenie dostosowane do nasilenia objawów astmy. -- Profilaktyczne podanie leku. Przed wysiłkiem należy stosować odpowiednie leki wziewne.
- Rozgrzewka. Każdą jednostkę treningową rozpocząć należy 10-15 minutową rozgrzewką, o umiarkowanym i narastającym natężeniu.
- Zajęcia zasadnicze powinny mieć charakter naturalnego treningu interwałowego, z wykorzystaniem gier i zabaw, mających cechy takiego treningu (piłka nożna, siatkówka, biegi rozstawne, biegi na orientację, jazda na rowerze, piesze wycieczki w góry, pływanie i inne). Czas trwania zajęć właściwych powinien wynosić około 30 minut.
- Obciążenie pracą w czasie treningu powinno mieć submaksymalne natężenie (mniejsze niż u sportowców wysokiego wyczynu).
Ćwiczenia mogą pomóc

W świetle przeprowadzonych badań (Latoś T.: Ocena wydolności fizycznej i czynności płuc w wyniku realizacji programu aktywności ruchowej dzieci z astmą. Pneumonol. Alergol. Pol., 1993, 61, supl. 2, 31-36.): "(...) okazuje się, że dzieci chore na astmę, poddane treningowi mogą być nie tylko bezpiecznie obciążone dużym wysiłkiem, w czasie którego, jak i po jego zakończeniu, nie obserwuje się napadów duszności, ale także po właściwie prowadzonym usprawnieniu ruchowym stwierdza się poprawę wydolności fizycznej."

Chorzy na astmę mają bardzo często przykre doświadczenia związane z uprawianiem sportu, dlatego unikają jakichkolwiek zajęć ruchowych. Nawet niewielki wysiłek okazuje się dla nich trudny i powoduje szybkie zmęczenie. Wskazanym uzupełnieniem leczenia osób chorych na astmę jest zatem dobrze zaplanowany i zrealizowany trening.

az podwiesze tego posta
pozenij podrzuce troche innych rzeczy, ale to dopiero jak bede mial czas

dzięki

zgadzam sie w 100% sam mam astme i jak byłem młodszy to nie cwiczyłem na WF , wystarczyło żebym przebiegł klikdziesiat metrów albo jakis intensywniejszy wysiłeki juz mnie łapały dusznosci a teraz ćiwcze osobie na siłowni9 od prawie 3 lat) i nie oszczedzam sie i nie mam żadnych problemów zdrowotnyhc mozan powiedziaeć ze si nawet polepszyło :d

A czy można poprawiać kondycję i objetość płuc mając astmę alergiczną?
Pozdrawiam.

Fazi - można poprawiać.
Co do tej astmy u sportowców, to pytanie ilu rzeczywiście jest chorych, a ilu ma "astmę sportową"? Astma ostatnio zrobiła się bardzo modnym schorzeniem wśród zawodników sportów wytrzymałościowych...

Witam. Co do astmy, to najlepszym potwierdzeniem tego, iż chorując na nią można być bardzo aktywnym fizycznie był np: bramkarz reprezentacji Francji z przełomu lat 80 i 90 - Bruno Martini. Mimo swojej choroby należał do światowej czołówki. Oczywiście wszystko zależy od indywidualnego przypaku i konieczna jest konsultacja z lekarzem, ale myślę, iż odpowiednio dozowany wysiłek fizyczny jest jak najbardziej wskazany.

Sport i astma

Utarło się przekonanie, że choremu na astmę oskrzelową można zaproponować tylko ćwiczenia typu rehabilitacyjnego, że nie może on uprawiać sportu. Na wstępie musimy ustalić o jaki rodzaj astmy tu chodzi i co rozumiemy przez sport.

POWYSIŁKOWY SKURCZ OSKRZELI CZY ASTMA WYSIŁKOWA

Nie ma tu pełnej zgodności terminologicznej. Niektórzy uważają, że powysiłkowy skurcz oskrzeli i astma wysiłkowa to jest to samo, inni, że tylko astma, którą wywołuje wyłącznie wysiłek fizyczny, a nie inne bodźce, jest astmą wysiłkową.
W tym ostatnim ujęciu astma wysiłkowa byłaby chorobą rzadką w porównaniu do powysiłkowego skurczu oskrzeli, który występuje w większym lub mniejszym nasileniu u wszystkich chorych na astmę. U każdego chorego na astmę po kilku minutach intensywnego wysiłku dochodzi do skurczu oskrzeli. Dzieje się tak wskutek ochłodzenia śluzówki oskrzeli po zwiększeniu liczby oddechów, co przyczynia się do utraty ciepła i odwodnienia śluzówki oskrzeli. Dochodzi do tego łatwiej kiedy chory oddycha suchym, zimnym powietrzem. Objaw ten może ujawnić się też po opuszczeniu mieszkania i zetknięciu z mroźnym, suchym powietrzem. Wielu chorych na astmę oskrzelową doświadczyło tego zjawiska na sobie. Tak więc to utrata ciepła i wody powoduje podrażnienie wywołujące powysiłkowy skurcz oskrzeli.
Na początku wysiłku dochodzi do niewielkiego rozkurczu oskrzeli, a po 5-8 minutach wysiłek powoduje skurcz. Przerwanie wysiłku eliminuje po pewnym czasie skurcz i można podjąć wysiłek na nowo. Każdy następny wysiłek skraca czas powrotu drożności oskrzeli do normy. Wysiłek taki nazywamy wysiłkiem interwałowym i jest on charakterystyczny dla gier zespołowych i niektórych metod treningu sportowego niezależnie od rodzaju sportu.
Sporty, w których dominują elementy wysiłku interwałowego wykonywanego w ciepłym, wilgotnym powietrzu są sportami zalecanymi dla chorych na astmę. Na szczególne polecenie zasługuje tu pływanie, kajaki, spacery i gry sportowe.
Najbardziej szkodliwe rodzaje sportu to w tym przypadku biegi długodystansowe i do pewnego stopnia, wyczynowa jazda na rowerze.

ASTMA A SPORT WYCZYNOWY

Większość statystyk podaje, że 5-10% populacji to chorzy na astmę. U sportowców zanotowano znacznie większy odsetek zachorowań. Jest to zastanawiające i trudne do wytłumaczenia.
Dane z piśmiennictwa wykazują, że na astmę choruje: 11 % narciarzy biegowych w Szwecji, w Finlandii 15% narciarzy biegowych i 17% pływaków, w USA 11% piłkarzy i 7-26% lekkoatletów, 10% skandynawskich łyżwiarzy figurowych i 20% płetwonurków w Wielkiej Brytanii.
Jeden z fińskich znawców problemów sportu i astmy uważa, że ryzyko powstania astmy, w stosunku do ogółu ludności, jest 97-krotnie większe pływaków, 42-krotnie większe u biegaczy, 25-krotnie większe u sprinterów, skoczków i miotaczy.
Na olimpiadzie letniej w Los Angeles (1984 r.) na 597 sportowców USA, 67 (11 %) podało, że występują u nich objawy astmatyczne. Drużyna ta zdobyła w sumie 174 medale, z tego 41 zdobyli sportowcy chorujący na astmę. Rzecz zastanawiająca - wśród "zdrowych" co czwarty sportowiec zdobył medal (133 na 530), natomiast sportowcy zgłaszający astmę wypadli lepiej, gdyż więcej niż co drugi z nich zdobył medal (1,6).
Gdyby wszyscy sportowcy USA w zdobywaniu medali byli tak skuteczni jak ci, którzy zgłaszali objawy astmy, to drużyna ta zamiast 174 powinna zdobyć 350 medali. Można by dojść do zaskakujących wniosków - żeby uzyskać sukces sportowy lepiej jest mieć astmę niż jej nie mieć! To jest mało prawdopodobne, a przedstawione tu liczby prowadzą do podejrzenia, że albo sport wyczynowy powoduje wystąpienie astmy, albo - co jest też prawdopodobne - sportowcy wyznają, że mają astmę, żeby mogli przyjmować bezkarnie niektóre leki przeciwastmatyczne.
Ani jedna ani druga hipoteza nie jest korzystna i zaszczytna dla sportu wyczynowego i dlatego bądźmy zdrowi i nie uprawiajmy sportu wyczynowo.
W historii sportu wyczynowego mamy mistrzów olimpijskich, którzy niewątpliwie chorowali na astmę. Dziewięciokrotny medalista olimpijski w pływaniu, Mark Spitz, chorował na astmę. Dokładnie historii jego choroby nie da się prześledzić, natomiast jest to możliwe u Amy Van Dyken, 23-letniej czterokrotnej olimpijskiej złotej medalistki w pływaniu (Atlanta 1996). Musiała ona co najmniej raz w roku być hospitalizowana z powodu zaostrzenia astmy, "przyszła" ze swoja astmą do sportu w wieku 6 lat, przełamała chorobę i pokonała rywalki, mimo że astma z nią pozostała.
Zastanawiające jest też i to, że Amy Van Dyken miała, jak na pływaczkę, stosukowo niskie wskaźniki spirometryczne, szczególnie te, które świadczą o oporach w drogach oddechowych (35-69% normy).
Regulamin olimpijski zezwala na stosowanie wziewnie niektórych kortykosteroidów, leków rozszerzających oskrzela, Intalu i Tilade, a doustnie jedynie teofiliny, z zastrzeżeniem, że istnienie astmy u sportowca należy uprzednio zgłosić władzom olimpijskim. Dopuszczone do używania leki przeciwastmatyczne, jak zbadano, nie mają żadnego wpływu na wynik sportowy, nie są więc lekami dopingującymi.
W oparciu o te dane można przyjąć, że chory z epizodyczną lub lekką astmą może zająć się sportem wyczynowym i brać udział w zawodach, chociaż wydaje się, że współczesny sport wyczynowy dawno przestał być działaniem wiodącym do poprawy zdrowia. Z tego też względu, nie zabraniając, nie warto zachęcać chorego obciążonego astmą do uprawiania sportu wyczynowego.
Analiza problemów astmy i sportu wyczynowego miała na celu wykazanie, że choroba ta nie zamyka drogi do uprawiania sportu, a "współżycie" z nią może być zupełnie znośne. Chciałem pokazać, że jest to możliwe, ustawiłem poprzeczkę wysoko, a teraz obniżmy ja znacznie i do dzieła - uprawiajmy sport z umiarem, dla przyjemności. To będzie dobre, to może być zdrowe.

Super artykuly!!!

Dowiedzialem sie co nieco o tym co sam mam! A mam/mialem powysilkowy skurcz oskrzeli (taka byla diagnoza). Nie moglem przebiec 50 metrow spokojnym tempem, zeby mnie nie dusilo po tym (a to jest okropne ;/). Poszedłem do lekarza i po badaniach powiedział, że prawdopodobnie jest to wynikiem tego, że uprawiałem intensywnie sport od 14 roku zycie (piłka nożna, biegi, kolarstwo) i nagle przestałem na rok i własnie gdy chciałem wrócić do sportu to nie mogłem przebiec 50 metrów bez zadyszki a wcześniej świetnie biegałem 1500m i 400m i grałem w piłkę nożna w klubie. Dodatkowo stwierdzono na 14 badanych alergenów, że jestem uczulony na 13 z nich i to też miało podobno wpływ. Po 5 miesiącach brania leków wziewnych teraz mogę spowrotem biegać normalnie i jeździć na rowerze. Zapomniałem wogóle, że coś miałem z płucami, oprocz tego ze pod reka mam maly inhalator wrazie czego, ale nie uzylem go od roku. Ale jeśli bym nie poszedł do lekarza miałbym na sto procent astmę teraz. Więc jeśli ktoś ma objawy to odrazu musi iść do lekarza!

Ty to amsz szczescie ale co maja powiedizec tacy ludzie jak ja co maja astme od urodzenia

Czy mozna jakos zapobiec powysilkowemu skurczowi oskrzelowemu?