[Artykuł] Yiquan, taiki-ken i... karate kyokushin

http://yiquan.pl/articles.php?article_id=57 

Ciekawy i merytorycznie napisany art, jasno przedstawiona hierarchia chińskich mistrzów i ewolucja taiki-ken w Japonii, w sensie - kto się od kogo uczył.

Wykorzystam ten temat, żeby wrzucić więcej informacji dotyczących związku karate kyokushin z Yiquan. Tutaj filmik o słynnym Hajime Kazumi, z jego walkami, a na początku wykonuje on ćwiczenia yiquan:

A tutaj z kolei Hatsuo Royama, szef organizacji Kyokushinkan i Yiquan (Iken/Taiki-ken)

Witam
są w Polsce jakieś kluby Yiquan poza Warszawą?
są w tej sztuce walki jakieś stopnie wtajemniczenia?
jakie jest podejscie do wolnej walki w Yiquan? widziałem gdzieś , że j zawodnicy Yiquan startowali w MMA
są w Yiquan rzuty i parter ?
są w Polsce organizowane seminaria z mistrzami z Chin ?

Są w Polsce jakieś kluby Yiquan poza Warszawą?

Poza ośrodkiem warszawskim małą grupę prowadzi autoryzowany instruktor-asystent w Puszczykowie k. Poznania.

Obecnie reaktywuje się grupa w Chorzowie.

Jeszcze we Wrocławiu instruktor taijiquan wprowadza też elementy yiquan, którego się u nas uczył.

Być może działa jeszcze grupa w Częstochowie, która nie jest z nami związana (ich instruktor jeździł kilka razy do Chin do innego mistrza), ale od kilku lat nic o ich działalności nie słyszałem.

Ponadto w kyokushinie w ramach organizacji kyukushinkan Hatsuo Royamy ćwiczone są podstawy yiquan.

Z innych organizacji kyokushinu elementy yiquan wprowadza E. Dadzibug 5 dan, który podstaw yiquan uczył się u nas i podczas naszego wyjazdu do Chin do mistrza Yao Chengguang w roku 2004.
-----

Są w tej sztuce walki jakieś stopnie wtajemniczenia?

W Chinach Chiński Związek Wushu narzuca wszystkim odgórnie jednolity system stopni 1-9 duan. Ale to ma mały związek z faktyczną nauką danego systemu.

Natomiast nie ma jednolitej organizacji yiquanu, ponieważ chiński system zarządzania wushu trochę ogranicza możliwości rozwoju większych niezależnych organizacji. W rezultacie istnieje wiele małych ośrodków zgrupowanych wokół różnych mistrzów, o różnych programach szkolenia, a także o różniącym się podejściu do yiquanu - wersje bardziej zdrowotne lub bardziej bojowe, dążenie do rozwinięcia własnych zawodów sportowych albo nastawienie negatywne do zawodów, albo adaptacja do istniejących formuł itd.

My uczymy się od mistrza Yao Chengguang. W jego systemie program naucznia podzielony jest następująco:
Poziom początkowy - zarys całego systemu podzielony na 3 sekcje,
Poziom średniozaawansowany - te same ćwiczenia w bardziej wymagających wariantach,
Poziom zaawansowany - więcej wariantów tych samych ćwiczeń,
Pogłębianie - uzupełniające ćwiczenia i doskonalenie umiejętności.

Odpowiednio do przerobionego programu, uczeń jest dopuszczany do nauki kolejnej części programu, na podstawie oceny nauczyciela lub ewentualnie dodatkowego sprawdzianu opanowania materiału.

Nie ma zewnętrznego oznaczenia stopni. Osoby, które przerobiły min. program podstawowy mogą otrzymać autoryzację do prowadzenia zajęć na statusie asystenta instruktora. Osoby, które ukończyły program zaawansowany mogą otrzymać status instruktora.
-----

jakie jest podejscie do wolnej walki w Yiquan? widziałem gdzieś , że j zawodnicy Yiquan startowali w MMA

Istnieją różne nurty w Yiquan, z różnym podjęciem do walki i zawodów. W naszym nurcie dopuszcza się możliwość istnienia róźnych grup w ramach szkoły. Jeśli będzie więcej ćwiczących i więcej instruktorów, będzie więcej możliwości organizowania grup o różnych profilach.

Generalnie standardowy program szkolenia mistrza Yao Chengguang odnosi się do "walki ulicznej", gdzie potencjalnie w grę może wchodzić większa liczba uczestników starcia, użycie improwizowanych broni i układu otoczenia (zewnętrznych obiektów), zaskakujące i chaotyczne zmiany. To jest w sumie klasyczny obraz walki, w odniesieniu do jakiego w dużej mierze rozwijały się tradycyjne chińskie sztuki walki. W odniesieniu do takiego obrazu walki odbywają się różne formy naszego treningu sparingowego.

Po ukończeniu standardowego programu szkolenia, adepci mogą kontynuować eksplorację różnych sfer sztuki walki, w tym trening pod kątem różnych formuł sportowych.

W Chinach wielu adeptów yiquan werbowanych jest do teamów sanda, a ostatnio także mma. Niektóre szkoły modyfikują program szkolenia tak, by od początku przygotowywać do startu w popularnych formułach sportowych.
-----
Są w Yiquan rzuty i parter ?

Klasycznie, tak jak w naszym standardowym programie szkolenia, opieramy się na łączeniu uderzania rękoma, niskich kopnięć, uderzeń łokciem, kolanem, głową, barkiem, kolanem z równoczesnym zaburzaniem równowagi przeciwnika, co skutkuje obaleniami, ale nie są to rzuty typu judo czy zapasów.

W większości sytuacji walki w odniesieniu do których rozwijały się klasyczne chińskie walki, czyli nie pojedynek sportowy 1 na 1, ale sytuacje, gdy ktoś jeszcze mógł się włączyć, gdy ciągle istniało ryzyko użycia broni, czy przedmiotów, które można było wykorzystać jako broni, raczej nikt nie chciał przenosić walki do parteru, bo znacznie zwiększało to ryzyko bycia zakłutym i zatłuczonym, zmniejszając możliwość przemieszczania się, czy ewentualnej ucieczki.

Dlatego w standardowym programie, odnoszącym się do tego typu walki nie ma treningu w parterze. Natomiast możliwe jest poszerzanie swojego repertuaru, poprzez naukę gdzie indziej, czy w ramach szkoły, gdy będą instruktorzy z doświadczeniem w innych sztukach walki.

W niektórych szkołach yiquan w Chinach modyfikuje się obecnie szkolenie, odchodząc od klasycznego obrazu realnej walki ku formułom sportowym.
-----

Są w Polsce organizowane seminaria z mistrzami z Chin ?

Za mało jest ćwiczących, żeby zorganizować takie porządne dłuższe szkolenie. Natomiast nie ma sensu organizowanie jakiegoś pozoranckiego weekendowego seminarium jak to robią niektóre organizacje różnych styli, gdzie organizuje się mistrzowi objazd po Europie dzień dwa tu, dzień dwa tam, gdzie w seminarium biorą udział ludzie na różnym poziomie, więc nie można zrealizować sensownego programu, i całość ogranicza się do spełnienia oczekiwań gostków, którzy chcą sie chwalić, że "uczyli się u mistrza".

Zamiast tego jeździmy co roku na kilka tygodni do Chin, gdzie mamy możliwość sensownie pouczyć się i potrenować pod okiem mistrza. Ja jeżdżę do Chin od 26 lat, natomiast moi uczniowie od 15 lat.

dziękuje slicznie za wyczerpujące odpowiedzi

ile kosztuje taki wyjazd i treningi w Chinach ?

Yiquan jest nastawiony na walkę realną wiec z tym parterem to dobrze jest go znać ,żeby w razie gdy się tam znajdziemy nie dać sobie zrobić krzywdy wrócić do stójki jak najszybciej i tam zrobic swoje :) walka na ulicy czesto jest uderzano szarpana wiec niestety na ziemi mozna się szybko znaleźć przy dzisiejszej popularności MMA sporo chuliganów próbuje coś tam robić w parterze
w sparingach stosujecie uderzenia głową i łokciami na głowe ? jak to wychodzi ? podobnie jak w Kudo czy Sei Budokai?

moglibyscie tutaj napisać wymienić odmiany linie przekazu bojowego Yiquan i opisać czym one się od siebie róznią

w Yiquan są używane jakieś bronie ?

Pozdrawiam

Zmieniony przez - slabiutki1 w dniu 2015-01-25 21:54:15

Ile kosztuje taki wyjazd i treningi w Chinach?

Dużą część kosztów stanowi cena biletu lotniczego, która w różnych okresach może być różna, czasem można trafić na wyjątkowe promocje, a czasem trudno kupić tani bilet. Podczas naszych wyjazdów udawało się kilkakrotnie kupić bilet tam i z powrotem za kwotę 1600-1800 zł, a raz nawet za 1400 zł. W gorszych układach może najtańszy bilet kosztować 2200-2400 zł.

Zakwaterowanie w hostelach w pokojach wieloosobowych typu dormitory od ok. 35 zł za dobę.

Wyżywienie możliwe od ok 20 zł/dzień.

Na jakieś minimum zwiedzania i przemieszczania się po Pekinie i okolicy należy mieć 200-300 zł.

Wiza to 220 zł.

Przy założeniu pobytu np. 20 dni, to wiza, bilet, zakwaterowanie, wyżywienie i trochę zwiedzania, to 3100-5000 zł w zależności od ceny biletu, warunków zakwaterowania i wyżywienia.

Do tego opłata dla mistrza za intensywne szkolenie, to przy takim okresie pobytu ok. 1800 zł (tutaj zwrócę uwagę, że np. w przypadku taijiquan, cena za weekendowe (2-dniowe) seminarium przy przyjeździe mistrza z Chin do Polski to zwykle ok. 500-700 zł, więc proporcjonalnie 1800 zł za 20 dni, to niedrogo).

…..
Yiquan jest nastawiony na walkę realną wiec z tym parterem to dobrze jest go znać ,żeby w razie gdy się tam znajdziemy nie dać sobie zrobić krzywdy wrócić do stójki jak najszybciej i tam zrobic swoje :) walka na ulicy czesto jest uderzano szarpana wiec niestety na ziemi mozna się szybko znaleźć przy dzisiejszej popularności MMA sporo chuliganów próbuje coś tam robić w parterze

Oczywiście różni ćwiczący mogą mieć różne nastawienie. Nie dla wszystkich, nawet jeśli ćwiczą system, który rozwinął się w odniesieniu do walki na ulicy, ważne jest faktyczne przygotowanie do takiej walki we współczesnych realiach, a na przykład samo studiowanie systemu, taki jaki jest. I jest wiele innych motywacji.

Typowe warunki tzw. realnej walki zmieniają się z czasem i miejscem. W pierwszej połowie XX wieku w Chinach, chuligani nie próbowali zabaw w parterze, natomiast np. chodzili w okutych butach i z metalowymi rurkami, czy wręcz z siekierkami. Umiejętność walki w parterze w takich warunkach byłaby wówczas zupełnie bezużyteczna.

Oczywiście dzisiaj jest inaczej, więc np. umiejętność poradzenia sobie w parterze ma większe znaczenie. Więc jeśli ktoś faktycznie ćwiczy głównie z myślą o samoobronie, poradzeniu sobie w sytuacji zagrożenia, to oczywiście sensowne jest przygotowanie do różnych możliwych sytuacji, szczególnie tych, które w danym miejscu i czasie są typowe. Tak więc ćwiczący yiquan mogą dodatkowo gdzieś uczyć się walki w parterze. W ramach szkoły yiquanu byłoby możliwe np. organizowanie dodatkowych zajęć, np. z zaproszonym instruktorem, gdyby była większa liczba zainteresowanych.

Natomiast faktycznie motywacja ludzi poważnie zaangażowanych w trening sztuk walki wcale nie tak często opiera się na chęci, czy potrzebie przygotowania do sytuacji realnej walki. Być może taki jest impuls, który prowadzi do rozpoczęcia treningów, ale jak już ktoś zaangażuje się poważnie w trening, to częściej robi to, bo to lubi, a nie z powodów utylitarnych.
Na przykład dla mnie fascynujące jest przede wszystkim badanie tych niesamowitych, skutecznych metod treningowych, które rozwinięto w odniesieniu do tego obrazu walki – niezwykle gwałtownej, z niespodziewanymi, również chaotycznymi zmianami, z wielostronnym zagrożeniem, z zagrożeniem także użyciem przedmiotów, a nie tylko pustych rąk. Dlatego ważne jest odniesienie się w treningu sparingowym przynajmniej w jakimś stopniu do takich warunków, bo tylko wtedy możliwe jest zrozumienie tych metod treningowych i koncepcji, ich w jakimś stopniu praktyczne zweryfikowanie.

…..
W sparingach stosujecie uderzenia głową i łokciami na głowe ? jak to wychodzi ? podobnie jak w Kudo czy Sei Budokai?

Tak, stosujemy. Stosujemy wiele różnych form sparingów od zadaniowych i ograniczonych w różnym stopniu, do dość swobodnych z użyciem również uderzeń łokciami, kolanami i głową. Oczywiście przy zastosowaniu kasków z ochroną twarzy, i przy sile kontaktu różnej zależnie od poziomu zaawansowaniu i sprawności ćwiczących.

…..
Moglibyscie tutaj napisać wymienić odmiany linie przekazu bojowego Yiquan i opisać czym one się od siebie róznią

Twórca yiquan miał kilku bardzo zdolnych uczniów, którzy wykazali się zarówno w nieoficjalnych pojedynkach, jak i w turniejach sportowych. Problem jednak w tym, że warunki w Chińskiej Republice Ludowej nie umożliwiały im nauczania na szerszą skalę, a trening bardziej bojowy, zwłaszcza sparingowy mógł się odbywać tylko w tajemnicy, w małym zaufanym gronie, w związku z czym w większości linii prawie że nie ma uczniów, lub nie poznali oni całości systemu.

Zhao Daoxin odbył pewną liczbę pojedynków z europejskimi bokserami, a także dostał się do grona finalistów turnieju wolnej walki organizowanego przez rząd nacjonalistyczny – ze względu na brak ograniczeń i brak ochraniaczy było wiele wypadków i okaleczeń, a chodziło o wyłonienie instruktorów do szkół guoshu (jak wówczas nazywano chińskie sztuki walki, więc żeby móc zatrudnić instruktorów sprawnych i zdrowych, po eliminacjach zdecydowano nie kontynuować turnieju, tylko pewną liczbę najlepszych uczestników uznać za zwycięzców – w tym gronie znalazł się Zhao Daoxin. Niestety po powstaniu ChRL Zhao Daoxin, który był przez pewien okres ochroniarzem jednej z szych z partii nacjonalistycznej, trafił na około 20 lat do więzienia i obozu pracy. Trudno więc dziwić się, że nie miał możliwości rozwinięcia swojej szkoły.

Bu Enfu przed rozpoczęciem nauki Yiquan u Wang Xiangzhai'a uprawiał już chińskie zapasy shuai-jiao oraz zachodni boks. Będąc już uczniem Wang Xiangzhai'a zwyciężał w turniejach shuai-jiao i boksu w Chinach. Niestety w ChRL nie można było nauczać autentycznych sztuk walki, trening sparingowy był na indeksie. Nawet zachodni boks był w Chinach zakazany w latach 1957-1977. Bu Enfu w tym okresie mógł się tylko pracować jako trener zapasów shuai-jiao. Dopiero pod koniec lat 70., gdy boks zdjęto z indeksu, zaproszono go do prowadzenia treningów bokserskich.

Han Xingqiao został przez komunistów zesłany do pustynnej prowincji Xinjiang, zamieszkałej przez turecki lud Ujgurów.

Li Yongzong, o którym opowiada się, że zwyciężył norweskiego boksera, walcząc w niewygodnych drewnianych klapkach, popełnił samobójstwo japońskim mieczem, gdy komuniści próbowali go aresztować.

Po zakończeniu okresu tzw. „rewolucji kulturalnej” (1966-1976) przez pewien okres najpopularniejsza była linia używająca nazwy dachengquan, mistrza Wang Xuanjie (uczeń uczniów Wang Xiangzhai'a takich jak Yao Zongxun, Li Yongzong, Yang Demao), gdzie jednak nie stosowano sparingów pełnokontaktowych, i prezentowano negatywne nastawienie do zawodów sportowych.

Jedyną linią „bojową”, która się faktycznie bardziej rozwinęła jest linia mistrza Yao Zongxun, wybranego na spadkobiercę przez twórcę Yiquan. W latach 40. Yao Zongxun był asystentem Wang Xiangzhai'a, i kładł nacisk na trening pełnokontaktowy z użyciem ochraniaczy i rękawic bokserskich. Niestety w latach 50. Yao był pod nieustannym nadzorem i pozwalano mu tylko nauczać podstawowych ćwiczeń dla zdrowia. Dopiero od około 1960 roku mógł otwarcie nauczać nieco więcej, ale też bez nacisku na trening sparingowy. W okresie „rewolucji kulturalnej” (1966-1976) Yao był zmuszony przenieść się na wieś do tzw. „komuny ludowej” i pracować na roli. Szczęśliwie (w odróżnieniu od wielu rodzin, które były wówczas rozdzielane, a ich członkowie wysyłanie w różne miejsca), mógł tam być razem z żoną i synami. Ponieważ zajmował się głównie wypasaniem koni daleko od wsi, zabierał tam synów, których trenował w tych niesprzyjających warunkach.

Po „rewolucji kulturalnej” Yao mógł wrócić do Pekinu, i wtedy dopiero stało się znów możliwe otwarte nauczanie pełnego systemu, łącznie z treningiem sparingowym. Ponieważ większość uczniów Yao z okresu sprzed zesłania na wieś była już w starszym wieku, wytypowali oni pewne grono swoich własnych młodszych uczniów, którzy rozpoczęli kilkuletni okres intensywnego treningu sparingowego pod kierunkiem Yao. Oczywiście w tym gronie byli też dwaj synowie Yao. Obecnie bojowy yiquan w Chinach to przede wszystkim szkoły tych ludzi, którzy przeszli ten specjalny intensywny kilkuletni trening sparingowy. Przy czym w zasadzie tylko 3 z nich skupiło się później na nauczaniu yiquan, otwierając swoje szkoły:
- Yao Chengguang – syn Yao Zongxun'a – nasz nauczyciel,
- Yao Chengrong – syn Yao Zongxun'a, brat bliźniak Yao Chengguanga,
- Cui Ruibin.
Z tego bracia Yao Chengguang i Yao Chenggrong skupiają się na treningu bardziej pod kątem „ulicznego obrazu walki” o którym wspominałem, podczas gdy w szkole Cui Ruibina w ostatnich latach w dużej mierze prowadzone są treningi pod kątem zawodów sanda.

To środowisko linii Yao w 1996 roku zorganizowało pierwszą ogólnochińską konferencję yiquan, z założeniem utworzenia jednolitej organizacji, systemu stopni, reguł turniejów yiquan w tui shou i san shou. Niestety po pierwszych próbach związek wushu przyblokował dążenia do organizowania zawodów na własnych zasadach. I od tamtego czasu, co jakiś czas są wieści, że już prawie udało się przekonać decydujące czynniki, i coś będzie, ale w końcu okazuje się, że znów nic z tego (a miałoby to być coś jak połączenie turnieju sanda z muay thai). Oczywiście decydenci tłumaczą, że zbyt niski jest poziom ewentualnych zawodników, ale jak można podnosić poziom zawodników, jeśli dana formuła zawodów nie funkcjonuje, i potencjalni zawodnicy nie widzą perspektyw w tym kierunku?

Obecnie w Handan w prowincji Hebei, ludzie również związani z linią Yao próbują trochę innej ścieżki, i zaczęli organizować zawody na regułach „państwowych”, z tui shou z regułami wypadkowymi dla yiquan, taijiquan i zapasów shuai-jiao, oraz san shou z regułami na pograniczu zawodowej sandy i K1.

W prowincji Shandong z kolei też ludzie częściowo związani z linią Yao włączają do treningu elementy sandy, muay thai, parteru, by przygotowywać się do startów w zawodowej sandzie, K1, pojedynkach sanda vs. Muay thai, MMA.

…..
W Yiquan są używane jakieś bronie?

Generalnie chińskie sztuki walki powstawały do walki z bronią, a nawet walka wręcz zakładała, że broń w każdym momencie może się pojawić w starciu.

W yiquan zaczynamy od treningu bez broni, ale od samego początku jest założenie przygotowania pod kątem ewentualnego użycia broni, czy różnych przedmiotów jako broni improwizowanej.

Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że w sytuacji, gdy w Chinach przez dziesięciolecia z uprawianiem skutecznej sztuki walki i z treningiem sparingowym bez broni trzeba się było kryć (starano się propagować same formy, bez odniesienia do walki), z bronią było jeszcze trudniej. Więc prawie nikt tego nie ćwiczył (mówię o nauce posługiwania się, i treningu sparingowym z bronią, a nie o ćwiczeniu form). Gdy yiquan oczerniano, przedstawiając go jako „styl chuliganów”, czy „styl gangsterów”, ujawnienie, że ćwiczy się walkę bronią byłoby jak dopraszanie się o zesłanie do obozu pracy. No więc w yiquan to jest, ale do dziś rzadko i niewiele się tego ćwiczy, a jeśli to tylko w małym zaufanym gronie.

Generalnie trening z bronią zaczyna się od długiego kija. W charakterystyce tego treningu jest wiele z charakteru posługiwania się włócznią. Jest to nie tylko nauka posługiwania się bronią, ale wykorzystanie broni, jako przyrządu treningowego. Trening z takim kijem/włócznią ma ogromne znaczenie dla doskonalenia podstawowej pracy ciała, generowania siły. Generowanie siły w walce bez broni w yiquan (i w jego przodku xingyiquan) jest bezpośrednio związane z metodami generowania siły przy posługiwaniu się długą włócznią na dawnym polu bitwy. W tym celu najlepiej korzysta się z porządnego drąga, o długości 3,5-4 m. Wprawianie czegoś takiego w gwałtowny ruch i wyhamowywanie takiego ruchu znakomicie poprawia zdolność „wybuchowej” emisji siły.

W celach nauki walki i sparingów, tego typu kij jest krótszy – 1,5-2,5 metra. Umiejętności tutaj rozwijane można adaptować do różnych przedmiotów – klasyczna włócznia, czy „kij o jednym końcu”, dowolny dłuższy kij, łopata, grabie itp.

Powyższe daje podstawy po niewielkich modyfikacjach do treningu z krótszym kijem – 1-1,5 metra, trzymanym oburęcznie jak oburęczny miecz, szabla miaodao, japońska katana itp.

Potem z kijem około 0,7-1,3 metra ćwiczy się trzymając jednorącz, a potencjalnie po dodaniu idei ostrza można to odnieść do posługiwania się też szablą lub mieczem.

Kolejne etapy to ewentualne próby ćwiczeń z różnymi przedmiotami dla rozwinięcia zdolności użycia broni improwizowanych.

Przy okazji, dla tych, którzy mieszkają daleko od ośrodków yiquan, jest możliwość nauki poprzez udział w intensywnych szkoleniach letnich i zimowych. Właśnie odbywa się takie szkolenie (kończymy w niedzielę).
Zaplanowane są już kolejne takie szkolenia:
Lato 2015 http://www.yiquan.pl/articles.php?article_id=6
Zima 2016 http://www.yiquan.pl/articles.php?article_id=60 

A aktualnie odbywa się szkolenie koncentrujące się na treningu tui shou

powtarzanie technik w nieskończoność razy uspokaja tyczy sie to obu stylów.