Marcin_VB
Kontuzjowany bokser często z różnych przyczyn nie chce udać się na pogotowie. Jednak kiedy zostaje odesłany na pogotowie przez lekarza ringowego, na ogół dzieje się tak z istotnego powodu. Oczywiście bokser - NIE JEGO MENEDŻER LUB TRENER - ma prawo odmówić zabiegu, ale z kilku przyczyn odradzam takie podejście.
Po pierwsze my lekarze jesteśmy wyszkoleni w rozpoznawaniu urazów, którymi należy zająć się natychmiast od tych, które mogą zaczekać aby z czasem lepiej ocenić ich rozmiar. Nie wszystkie urazy np. rąk wymagają analizy rentgenowskiej i natychmiastowej operacji. Jednak im szybciej zostanie wykonana diagnoza urazu tym lepiej.
Drugi argument za udaniem się na pogotowie natychmiast po walce, jeśli odniosłeś w niej uraz, nie ma związku z ze stanem zdrowia ale praktyką placówek zdrowia. Jeśli pojawisz się tam zaraz po walce z krwawieniem czy obrzmieniem np. stawu to jest bardzo prawdopodobne, że lekarz przyjmie Cię od razu. Jeśli pojawisz się trzy dni później to będziesz czekał w kolejce. Oczywiście problem kolejki może rozwiązać też opłacenie dodatkowej opieki/ubezpieczenia przez promotora i to jest rekomendowane podejście.
Najważniejszym argumentem za udaniem się na diagnozę lekarską natychmiast po walce w przypadku pewnych urazów (przede wszystkim urazów głowy i głębokich rozcięć) jest ich możliwy długotrwały negatywny wpływ na wasze zdrowie. Oto lista przypadków, które mogą wymagać wizyty w szpitalu:
URAZ GŁOWY - Każda poważna utrata świadomości czy zmiana stanu psychicznego po walce wymaga natychmiastowej wizyty na pogotowiu z tomografem lub USG. Podobnie trwały ból głowy, wymioty lub problemy ze wzrokiem mogą być oznaką poważnego wstrząsu mózgu lub, jak w większości przypadków śmierci na ringu, wylew podtwardówkowy (wylew krwi w pewnej części mózgu), którą można czasami operować jeśli się ją wykryje odpowiednio wcześnie.
ROZCIĘCIA - Z zasady każde rozcięcie, z którego krwawienia nie można zatrzymać; które jest na wrażliwej części twarzy (np. powieka); którego krawędzie zostały podczas walki „zatkane" bandażem, który mógł być zanieczyszczony (pot, wazelina itp.) POWINNO być oczyszczone i zszyte przez lekarza. Rozcięcia twarzy na ogół nie poddają się łatwo infekcji a bokserzy na ogół nie przejmują się za bardzo konsekwencjami kosmetycznymi rozciąć (chociaż niektórzy bardzo dbają o swój „hollywoodzki" wygląd), im wcześniej rana jest opatrzona tym lepiej.
SKRÓCONY ODDECH - Chociaż nie spotkałem się przez 15 lat swojej ringowej praktyki z przypadkiem odmy płucnej (pęknięcia płuca) w wyniku złamania żebra po silnym ciosie na korpus, ale jest całkiem realne zagrożenie. Objawy nigdy nie powinny być lekceważone nawet jeśli okaże się, że wynikają tylko z hiperwentylacji płuc na skutek złości po przegranej walce.
BÓLE BRZUCHA - Bokser odczuwający bóle w lewej górnej części brzucha po ciosach na tułów może wymagać szybkiej diagnozy, czy nie uległa uszkodzeniu śledziona, organ wewnętrzny najbardziej wrażliwy na uderzenia. Może wystąpić także opóźnione pęknięcie śledziony (nawet kilka tygodni później) a jego objawami są na ogół zawroty głowy spowodowane utratą krwi. Każdy trwały ból brzucha po walce wymaga wizyty w placówce z laboratorium analitycznym i urządzeniem do analizy rentgena.
KREW W MOCZU - Całkiem często bokser ma krew w moczu zaraz po walce w wyniku pęknięcia tkanki mięśniowej i małych urazów nerek. Są to na ogół mikroskopijne urazy i mijają z czasem i wymianą płynów. Jeśli krwawienie nie ustaje, bokser powinien udać się do urologa lub na pogotowie.
BÓL KOŚCI LUB STAWÓW - Jeśli lekarz ringowy umie nastawiać stawy - na ogół ramienia lub łokcia - i nie ma widocznego naruszenia nerwów lub naczyń krwionośnych, bokser może spokojnie udać się następnego dnia do chirurga. To samo dotyczy pęknięcia więzadła kostki lub kolana. Jednak uszkodzenie kończyny, które charakteryzuje się znaczną deformacją lub ma wpływ na nerwy (ścierpnięcie lub mrowienie) lub arterie (zimno, blada skóra i brak pulsu) muszą być NATYCHMIAST poddane analizie szpitalnej.
DEPRESJA LUB ZMIANY NASTROJU - Może to się wydać komuś szokujace ale według mnie, nie wszyscy bokserzy są normalni pod względem psychicznym (oczywiście nie są tacy także wszyscy lekarze). Jeśli u siebie lub innego boksera rozpoznasz znaczące zmiany nastroju lub depresję (utrata apetytu, wzrost spożycia alkoholu/leków, płacz itp.) nie wahaj się poprosić o pomoc. Jeśli jest jakiekolwiek ryzyko zachowań samobójczych, bokser musi być przewieziony do szpitala lub poddany pomocy psychologa w przychodni.
Na szczęście większość bokserów nigdy nie będzie musiała udać się na pogotowie. Ale zbytni upór i głupota w stosunku do wizyty w szpitalu może nieść poważne konsekwencje zdrowotne, łącznie ze śmiercią co zdarza się coraz rzadziej ale ma miejsce.
Domenic Coletta, lekarz medycyny
Dr. Domenic F. Coletta jest lekarzem w Atlantic City w stanie New Jersey gdzie jest licencjonowanym lekarzem ringowym od 1988 roku. Jego specjalizacja to medycyna urazowa i jest członkiem zarządu komisji medycznej Amerykańskiego Stowarzyszenia Zawodowych lekarzy ringowych (American Association of Professional Ringside Physicians - AAPRP). Wszystkie opnie zawarte w tym artykule są ego osobistymi uwagami.
Źródło-SecondsOut.com
Nieraz się zdarzo stłuc kolano na treningu i co wtedy zrobić?
Objawy
Objawy zwichnięcia i stłuczenia są podobne, jednak zwichnięcie jest bardziej bolesne i zazwyczaj wymaga nastawienia przez lekarza i dłuższego leczenia. Miejsce urazu jest spuchnięte, wrażliwe na dotyk i bolesne przy każdym ruchu. Na skórze pojawiają się często niebieskie, żółte i zielone plamy jako oznaki wylewu (sińce).
Przyczyny
Stłuczenie jest uszkodzeniem mechanicznym tkanki podskórnej lub mięśnia połączonym z wylewem krwi do tkanki. Powstaje zazwyczaj jako następstwo uderzenia, które - rozrywając małe naczynka krwionośne - powoduje krwawienie w otaczającej tkance. Podczas zwichnięcia ścięgna oraz więzadła ulegają gwałtownemu przekręceniu lub rozciągnięciu. Dochodzi do urazu naczyń krwionośnych i wylewu. Może również dojść do rozerwania mięśni i więzadeł.
Powikłania
Stłuczenia i zwichnięcia goją się zazwyczaj bez powikłań. Przy zwichnięciach należy się upewnić, czy nie zostały zerwane więzadła ani złamane kości.
Co możesz zrobić
Stosuj okłady z lodu, aby oziębić miejsce urazu. Uśmierza to ból i zapobiega nadmiernej opuchliźnie. Lód nie może jednak bezpośrednio dotykać skóry. Najlepiej przed położeniem na ranę włożyć go do plastikowej torebki lub owinąć w ręcznik. Trzymaj okład maksymalnie przez 30 minut. Po około trzydziesto minutowej przerwie zastosuj go ponownie; zaleca się robić okłady przez dwa dni. W aptece dostępne są specjalne preparaty, chłodzące lepiej niż lód.
Trzymaj kontuzjowaną kończynę w pozycji uniesionej.
Jeśli skóra nie jest zraniona, ból uśmierzą także specjalne środki w postaci aerozolu lub maści(ketopron,oxi gel,fastum jest tego w multum wystarczy isc do apteki maści stosujemy na zmiane nie uzywamy tylko jednej bo organizm sie uodporni).
Na stłuczone miejsce nałóż opatrunek uciskowy(okolo 13 zł w aptece opaska uciskowa na kolano chodz w niej tylko jak boli), gdyż zapobiegnie to spuchnięciu.
Trzymanie w górze kontuzjowanych kończyn powoduje szybsze zniknięcie opuchlizny.
Zranioną kończynę należy opatrywać elastycznym bandażem i nie obciążać jej aż do ustąpienia bólu.
W przypadku silnego bólu i opuchlizny ulgę może przynieść zażycie leku przeciwbólowego.
Kiedy należy udać się do lekarza
Gdy podejrzewasz zwichnięcie - w każdym przypadku.
Gdy ból jest bardzo silny, co może wskazywać na złamanie kości lub zerwanie mięśnia.
Gdy kończyna jest zbyt ruchoma, a staw zniekształcony.
Jeśli wylew jest bardzo duży lub kończyna mocno spuchnięta.
Gdy brak jest poprawy po kilku dniach samodzielnego leczenia.
Źródło: fight-club.pl
KONTUZJE STAWÓW https://www.sfd.pl/[ART]_Kontuzje_stawów-t432154.html
KONTUZJE MIĘŚNI
WPROWADZENIE
Często w praktyce sparringowej zdarza nam się doświadczyć efektu skutecznego trafienia w mięsień, np. przy klasycznym low kicku* w udo. W sztukach walki z upodobaniem odwołujemy się do pojęcia punktów lub obszarów wrażliwych, zazwyczaj pokrywających się z miejscami płytkiego przebiegu nerwów. Oddziaływanie na obszary wrażliwe wydaje się bardziej prawdopodobne niż na punkty wrażliwe, z punktu widzenia praktyki sparringowej w Yiquan i innych sztukach walki.
MECHANIZMY USZKODZEŃ NERWU W WYNIKU TRAFIENIA
Trwałe porażenie nerwu w wyniku jego uszkodzenia, czego efektem jest ból, uczucie drętwienia lub wrażenie bólu w dalszej części kończyny (tzw. ból promieniujący) i późniejszy niedowład kończyny.
Przejściowe, krótkotrwałe porażenie nerwu objawiające się szybko ustępującym bólem i drętwieniem, bez uszkodzenia mięśnia. Przykładem może być stosunkowo słabe uderzenie w okolice łokcia bez jego stłuczenia.
Przejściowe, długotrwałe porażenie nerwu wynikające z trafienia w okoliczne tkanki i pośrednie podrażnienie nerwu poprzez obrzęk tych tkanek, w tym mięśnia.
Zdarza się kombinacja podrażnienia bezpośredniego i pośredniego. Z tego względu należy przyjrzeć się mechanice urazu mięśnia w wyniku trafienia.
MECHANIKA URAZU MIĘŚNIA W WYNIKU TRAFIENIA
Zarówno uderzenia jak i przeciążenia mięśnia mogą powodować urazy o identycznym charakterze i porównywalnym zasięgu. Ich efektem jest krwawienie wewnętrzne i obrzęk.
Bezpośrednia siła działająca na ciało może spowodować podskórne sińce i, co ważniejsze, krwiaki w obrębie położonych głębiej mięśni. Uraz mięśni związany jest w tym wypadku z uszkodzeniem włókien mięśniowych i małych naczyń krwionośnych, a więc wylewem krwi do tkanki. (1)
Uraz bezpośredni (stłuczenie)** uszkadza najgłębsze włókna, przylegające do powierzchni kości. Można przyjąć, że ciśnienie jest przenoszone z powierzchni do warstw mięśni, tak jak by to były warstwy płynu, aż dojdzie do wyhamowania fali ciśnienia na poziomie kości - przez co przylegające warstwy mięśni ulegają przyciśnięciu do sztywnej kości i uszkodzeniu.
Stłuczenia mięśni są powszechnie lekceważone w świecie sportowym, gdyż uszkodzenia położone są z reguły głęboko i na skórze nie pojawia się żaden krwiak. Co więcej, to uszkodzenie mięśni jest odwrotnie proporcjonalne do stopnia kurczu mięśni w momencie zadziałania urazu, przez co im większe rozluźnienie mięśni, tym bardziej intensywna fala ciśnienia sięgająca głębokich warstw. Uszkodzenie tkanek jest także bezpośrednio proporcjonalne do działającej siły i unaczynienia, tj. przepływu krwi w momencie uszkodzenia.
Udo, stanowi częste miejsce urazów u sportowców, zwłaszcza w grach zespołowych, a miejscowy ból i sztywność, spowodowana krwiakami w mięśniu, określana jest często terminem "Charley horse" (3), lub "zakorkowanym udem". (5)
PIERWSZA FAZA POSTĘPOWANIA
Działanie nasze w pierwszej kolejności powinno polegać na jak najszybszym zahamowaniu krwawienia, aby ograniczyć obszar powstającego krwiaka.
Służą temu zimne okłady i ewentualny miejscowy ucisk, oraz odciążenie z użyciem kul inwalidzkich włącznie. (5)
W ciągu pierwszych 48 godzin po urazie wskazane jest unieruchomienie kończyny.
Miejscowo stosuje się krioterapię - przykładając okłady wysychające, worki z lodem.(4)
W tym celu stosuje się sformalizowane procedury postępowania.
Starsza reguła trzech U:
* Unieruchomienie,
* Uciśnięcie,
* Uniesienie (2)
lub nowsza procedura OLUP (1):
Opuchlizna pojawia się zazwyczaj w ciągu pierwszych sekund po urazie, pamiętaj, więc by działać od razu. Nie czekaj na przybycie lekarza.
ODPOCZYNEK . Należy wyeliminować całkowicie ruchy uszkodzoną częścią ciała.
Postulat ten oznaczałby konieczność przerwania sparingu po jednorazowym skutecznym trafieniu. W praktyce można próbować ograniczyć wpływ ambicji "bycia twardzielem" podczas treningu, ale na pewno nikt nie zdecyduje się na takie działanie podczas zawodów.
LÓD . Należy położyć na tę część ciała mokry ręcznik. Jeśli to możliwe, powinna to być torebka z lodem lub lód zawinięty w ręcznik.
Nie wolno kłaść lodu bezpośrednio na powierzchnię skóry (to samo dotyczy torebki z lodem), gdyż może to spowodować odmrożenie. Istnieją specjalne zimne opatrunki wielokrotnego użytku dla sportowców, dostępne w aptekach. Warto, aby w miejscu treningu było coś takiego.
UCIŚNIĘCIE . W celu uciśnięcia kontuzjowanego miejsca należy owinąć je bandażem elastycznym.
Należy uważać, aby nadmiernym uciskiem nie spowodować upośledzenia lub odcięcia dopływu krwi do uszkodzonego obszaru. Oznakami tej sytuacji będą: ból, brak czucia, skurcze, zasinienie, obniżenie temperatury kończyny w porównaniu do kończyny przeciwległej. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast poluzować lub ściągnąć bandaż. Należy pozostawić lód i bandaż na około 30 minut.
PODNIESIENIE . Należy utrzymywać kontuzjowane miejsce powyżej poziomu klatki piersiowej.
W celu rozgrzania skóry i przywrócenia normalnego krążenia krwi należy rozwiązać bandaż na 15 minut. Powtarzać procedurę co 3-4 godziny. Jeśli kontuzjowane miejsce nadal puchnie lub wzmaga się ból, należy zgłosić się do lekarza ( o ile nie zrobiono tego wcześniej).
W razie poważnej kontuzji można stosować procedurę OLUP przez 2-3 doby ( po konsultacji z lekarzem).
Dalsze leczenie zależy od tego, jaka struktura anatomiczna została uszkodzona.
PODSTAWY DALSZEGO LECZENIA KRWIAKÓW MIĘŚNI
Celem leczenia usprawniającego jest złagodzenie bólu, ograniczenie rozległości obrażeń, przyspieszenie resorpcji krwiaka oraz zapobieżenie powstaniu przykurczu mięśniowo-stawowego. (4)
Po 2-3 dniach wdraża się ćwiczenia czynne w odciążeniu, wprowadza się zabiegi cieplne (parafinowanie), masaż wirowy, a w razie potrzeby - pełne formy fizykoterapii, takie jak diadynamik i terapia polem magnetycznym (4), aby przyśpieszyć ewakuację uformowanego krwiaka i nie dopuścić do jego otorbienia się.
Kiedy tylko ustąpią ból i opuchlizna, można rozpocząć lekkie ćwiczenia.
Ich intensywność powinna być ograniczona bólem. To znaczy ruch powinien odbywać się tylko w granicach, w których ćwiczący nie odczuwa bólu. Zakres ruchu należy stopniowo zwiększać, do momentu osiągnięcia pełnej sprawności. Dopiero wtedy można podjąć bardziej wytężony wysiłek fizyczny, przewidziany w programie treningowym.
Mimo to, nie da się uniknąć przynajmniej jednodniowej przerwy w treningach.
Warto zauważyć, że bogactwo metod treningowych, oferowanych przez Yiquan, ze szczególnym uwzględnieniem zhan zhuang (specyficznych ćwiczeń pozycyjnych), pozwala na zminimalizowanie przerwy i kontynuowanie ćwiczeń, w ograniczonym zakresie.
DOSTĘPNE ŚRODKI FARMAKOLOGICZNE
Należy zauważyć również, że każdy uraz prowadzi do rozwinięcia się w organizmie miejscowego procesu zapalnego. Warto, więc rozważyć możliwość zażycia w pierwszej fazie preparatów zawierających paracetamol, znoszących ból, a nie wpływających na krzepliwość krwi. Po trzech dobach można zastosować aspirynę lub preparaty zawierające ibuprofen.
* Często nie zdajemy sobie sprawy z korzyści płynących z podania aspiryny.
* Jest to doskonały środek przeciwbólowy,
* Posiada silne działanie przeciwzapalne,
* Szybko obniża podwyższoną temperaturę ciała,
* Jest stosunkowo bezpieczna (jeśli użyta właściwie i w dozwolonej dawce) (1) - najczęściej przeciwwskazaniem jest choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy i niektóre zaburzenia krzepnięcia krwi.
Zarówno aspiryna jak i preparaty zawierające ibuprofen powodują obniżenie krzepliwości krwi i przyśpieszają ewakuację istniejącego uformowanego krwiaka. Natomiast podana zbyt wcześnie od zaistnienia urazu mogłaby spowodować przedłużenie krwawienia ze stłuczonego miejsca i przyczynić się do powstania jeszcze większego krwiaka.
Warto jednak pamiętać, że nawet leki sprzedawane w każdym sklepie i kiosku, nie pozostają obojętne dla organizmu i należy je stosować zgodnie ze wskazaniami.
Działanie przeciwzakrzepowe i dlatego ułatwiające ewakuację krwiaka wykazują również preparaty heparyny stosowane w tym przypadku zewnętrznie w postaci kremu lub żelu, np.: Heparyn-Hasco, Heparinian, Heparizen, Lioton. Stosuje się je jak aspirynę, czyli po 3 dobach od urazu.
Przy obrzękach i krwiakach pourazowych poleca się także:
* preparaty zawierające wyciąg z kasztanowca w formie żelu do użytku zewnętrznego lub tabletek do przyjmowania (doustnie działa przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo poprawia elastyczność naczyń), np.: Aescin, Esceven,
* preparaty wapnia,
* preparaty zawierające rutynę,
* wyciągi z arniki formie maści lub płynu do wykonywania okładów.
Wyciągi alkoholowe z kwiatów i koszyczków arniki są stosowane zewnętrznie jako leki przeciwzapalne i antyseptyczne w stłuczeniach, opuchnięciach, w chorobach jamy ustnej. Pobudzają ukrwienie i przyspieszają gojenie, ułatwiają wchłanianie wybroczyn, zmniejszają bóle artretyczne. Stosowane są w postaci okładów, nacierań lub maści. (6)
NIE NALEŻY!
Nie wolno ogrzewać (żadne gorące kąpiele!), żadnego "rozchodzenia" ani masaży, sprzyjających dalszemu wypływowi (wynaczynianiu się) krwi do uszkodzonych tkanek.
Efektem takiego postępowania byłaby twarda, wrażliwa na dotyk opuchlizna wynikająca z wlania się do mięśnia krwi z uszkodzonych naczyń krwionośnych. Dalszym efektem byłoby powiększanie i "spływanie" krwiaka wewnętrznego, tworzenie się nieprawidłowej blizny w mięśniu i utraty jego elastyczności, a w konsekwencji siły i funkcji.
Inne komplikacje to infekcja, tworzenie się torbieli, zakrzepowe zapalenie żył oraz kostniejące zapalenie mięśni. (5)
Powstałe w ten sposób skostnienie pozaszkieletowe pomimo operacyjnego usunięcia może z dużym prawdopodobieństwem ponownie się odtworzyć prowadząc do trwałego kalectwa. (2)
ASPEKTY PSYCHOLOGICZNE
Często niestety zdarza się lekceważenie lub nawet ukrywanie powstałych podczas ćwiczeń urazów.
Warto byłoby uświadomić sobie rzeczywiste przyczyny urazu i wyciągnąć właściwe wnioski.
Należy jednoznacznie stwierdzić, że uraz mięśnia może być wynikiem niedostatecznej sprawności naszego ciała:
* niedostateczna szybkość,
* niedostateczna wytrzymałość wysiłkowa,
* niedostateczna siła.
Te braki mogą wynikać zarówno z:
* błędów treningowych (między innymi bagatelizowanie osobniczych ograniczeń treningowych),
* niedostatecznego zaangażowania,
* naturalnych ograniczeń biologicznych, takich jak: genetyka, wiek, aktualny stan zdrowia.
Wytrenowany zawodnik potrafi bez uszczerbku na zdrowiu przyjąć i zamortyzować kilka - nawet dość mocnych uderzeń w okolice nerwu. Odporność jego zależy jednak od głębokości położenia nerwu (cecha wrodzona), grubości osłaniających go mięśni (cecha wrodzona lub wytrenowana), ewentualnie grubości osłaniającej tkanki tłuszczowej, siły mięśni i ich zdolności do szybkiego napinania, oraz wytrzymałości.
Warto tu podkreślić rolę wytrzymałości, gdyż pomijając przypadki spektakularnych trafień w pierwszej fazie sparringu, efekt kolejnych trafień zdecydowanie narasta w miarę zmęczenia wynikającego z czasu trwania sparringu. Typowym przykładem może być efekt kolejnego trafienia low kickiem w udo. W miarę narastania zmęczenia spada zarówno nasza szybkość jak i siła mięśni, i po przekroczeniu określonej indywidualnie liczby otrzymanych trafień nawet niezbyt silne kopnięcie powoduje uraz typu 3. Tego typu sytuacji doświadczył chyba każdy trenujący jakikolwiek sport kontaktowy. Zazwyczaj jednak ponosi nas ambicja i wykazując się "hartem ducha" nie tylko kontynuujemy sparring i trening, ale również usiłujemy często zachować normalną częstotliwość i intensywność treningów.
Świadome i odpowiedzialne ćwiczenie z partnerem uchroni nas przed uszkodzeniem ciała, a jednocześnie pozwoli podnieść próg tolerancji bólu, którego nie należy mylić z brakiem jego odczuwania.
*low kick - niskie kopniecie po łuku do wewnątrz, najczęściej w zewnętrzną stronę uda wykrocznej nogi przeciwnika.
**Rozróżniamy urazy bezpośrednie (stłuczenia) i urazy pośrednie (naciągnięcia)
Zmieniony przez - kopt w dniu 2008-10-08 07:37:59
Po pierwsze my lekarze jesteśmy wyszkoleni w rozpoznawaniu urazów, którymi należy zająć się natychmiast od tych, które mogą zaczekać aby z czasem lepiej ocenić ich rozmiar. Nie wszystkie urazy np. rąk wymagają analizy rentgenowskiej i natychmiastowej operacji. Jednak im szybciej zostanie wykonana diagnoza urazu tym lepiej.
Drugi argument za udaniem się na pogotowie natychmiast po walce, jeśli odniosłeś w niej uraz, nie ma związku z ze stanem zdrowia ale praktyką placówek zdrowia. Jeśli pojawisz się tam zaraz po walce z krwawieniem czy obrzmieniem np. stawu to jest bardzo prawdopodobne, że lekarz przyjmie Cię od razu. Jeśli pojawisz się trzy dni później to będziesz czekał w kolejce. Oczywiście problem kolejki może rozwiązać też opłacenie dodatkowej opieki/ubezpieczenia przez promotora i to jest rekomendowane podejście.
Najważniejszym argumentem za udaniem się na diagnozę lekarską natychmiast po walce w przypadku pewnych urazów (przede wszystkim urazów głowy i głębokich rozcięć) jest ich możliwy długotrwały negatywny wpływ na wasze zdrowie. Oto lista przypadków, które mogą wymagać wizyty w szpitalu:
URAZ GŁOWY - Każda poważna utrata świadomości czy zmiana stanu psychicznego po walce wymaga natychmiastowej wizyty na pogotowiu z tomografem lub USG. Podobnie trwały ból głowy, wymioty lub problemy ze wzrokiem mogą być oznaką poważnego wstrząsu mózgu lub, jak w większości przypadków śmierci na ringu, wylew podtwardówkowy (wylew krwi w pewnej części mózgu), którą można czasami operować jeśli się ją wykryje odpowiednio wcześnie.
ROZCIĘCIA - Z zasady każde rozcięcie, z którego krwawienia nie można zatrzymać; które jest na wrażliwej części twarzy (np. powieka); którego krawędzie zostały podczas walki „zatkane" bandażem, który mógł być zanieczyszczony (pot, wazelina itp.) POWINNO być oczyszczone i zszyte przez lekarza. Rozcięcia twarzy na ogół nie poddają się łatwo infekcji a bokserzy na ogół nie przejmują się za bardzo konsekwencjami kosmetycznymi rozciąć (chociaż niektórzy bardzo dbają o swój „hollywoodzki" wygląd), im wcześniej rana jest opatrzona tym lepiej.
SKRÓCONY ODDECH - Chociaż nie spotkałem się przez 15 lat swojej ringowej praktyki z przypadkiem odmy płucnej (pęknięcia płuca) w wyniku złamania żebra po silnym ciosie na korpus, ale jest całkiem realne zagrożenie. Objawy nigdy nie powinny być lekceważone nawet jeśli okaże się, że wynikają tylko z hiperwentylacji płuc na skutek złości po przegranej walce.
BÓLE BRZUCHA - Bokser odczuwający bóle w lewej górnej części brzucha po ciosach na tułów może wymagać szybkiej diagnozy, czy nie uległa uszkodzeniu śledziona, organ wewnętrzny najbardziej wrażliwy na uderzenia. Może wystąpić także opóźnione pęknięcie śledziony (nawet kilka tygodni później) a jego objawami są na ogół zawroty głowy spowodowane utratą krwi. Każdy trwały ból brzucha po walce wymaga wizyty w placówce z laboratorium analitycznym i urządzeniem do analizy rentgena.
KREW W MOCZU - Całkiem często bokser ma krew w moczu zaraz po walce w wyniku pęknięcia tkanki mięśniowej i małych urazów nerek. Są to na ogół mikroskopijne urazy i mijają z czasem i wymianą płynów. Jeśli krwawienie nie ustaje, bokser powinien udać się do urologa lub na pogotowie.
BÓL KOŚCI LUB STAWÓW - Jeśli lekarz ringowy umie nastawiać stawy - na ogół ramienia lub łokcia - i nie ma widocznego naruszenia nerwów lub naczyń krwionośnych, bokser może spokojnie udać się następnego dnia do chirurga. To samo dotyczy pęknięcia więzadła kostki lub kolana. Jednak uszkodzenie kończyny, które charakteryzuje się znaczną deformacją lub ma wpływ na nerwy (ścierpnięcie lub mrowienie) lub arterie (zimno, blada skóra i brak pulsu) muszą być NATYCHMIAST poddane analizie szpitalnej.
DEPRESJA LUB ZMIANY NASTROJU - Może to się wydać komuś szokujace ale według mnie, nie wszyscy bokserzy są normalni pod względem psychicznym (oczywiście nie są tacy także wszyscy lekarze). Jeśli u siebie lub innego boksera rozpoznasz znaczące zmiany nastroju lub depresję (utrata apetytu, wzrost spożycia alkoholu/leków, płacz itp.) nie wahaj się poprosić o pomoc. Jeśli jest jakiekolwiek ryzyko zachowań samobójczych, bokser musi być przewieziony do szpitala lub poddany pomocy psychologa w przychodni.
Na szczęście większość bokserów nigdy nie będzie musiała udać się na pogotowie. Ale zbytni upór i głupota w stosunku do wizyty w szpitalu może nieść poważne konsekwencje zdrowotne, łącznie ze śmiercią co zdarza się coraz rzadziej ale ma miejsce.
Domenic Coletta, lekarz medycyny
Dr. Domenic F. Coletta jest lekarzem w Atlantic City w stanie New Jersey gdzie jest licencjonowanym lekarzem ringowym od 1988 roku. Jego specjalizacja to medycyna urazowa i jest członkiem zarządu komisji medycznej Amerykańskiego Stowarzyszenia Zawodowych lekarzy ringowych (American Association of Professional Ringside Physicians - AAPRP). Wszystkie opnie zawarte w tym artykule są ego osobistymi uwagami.
Źródło-SecondsOut.com
Nieraz się zdarzo stłuc kolano na treningu i co wtedy zrobić?
Objawy
Objawy zwichnięcia i stłuczenia są podobne, jednak zwichnięcie jest bardziej bolesne i zazwyczaj wymaga nastawienia przez lekarza i dłuższego leczenia. Miejsce urazu jest spuchnięte, wrażliwe na dotyk i bolesne przy każdym ruchu. Na skórze pojawiają się często niebieskie, żółte i zielone plamy jako oznaki wylewu (sińce).
Przyczyny
Stłuczenie jest uszkodzeniem mechanicznym tkanki podskórnej lub mięśnia połączonym z wylewem krwi do tkanki. Powstaje zazwyczaj jako następstwo uderzenia, które - rozrywając małe naczynka krwionośne - powoduje krwawienie w otaczającej tkance. Podczas zwichnięcia ścięgna oraz więzadła ulegają gwałtownemu przekręceniu lub rozciągnięciu. Dochodzi do urazu naczyń krwionośnych i wylewu. Może również dojść do rozerwania mięśni i więzadeł.
Powikłania
Stłuczenia i zwichnięcia goją się zazwyczaj bez powikłań. Przy zwichnięciach należy się upewnić, czy nie zostały zerwane więzadła ani złamane kości.
Co możesz zrobić
Stosuj okłady z lodu, aby oziębić miejsce urazu. Uśmierza to ból i zapobiega nadmiernej opuchliźnie. Lód nie może jednak bezpośrednio dotykać skóry. Najlepiej przed położeniem na ranę włożyć go do plastikowej torebki lub owinąć w ręcznik. Trzymaj okład maksymalnie przez 30 minut. Po około trzydziesto minutowej przerwie zastosuj go ponownie; zaleca się robić okłady przez dwa dni. W aptece dostępne są specjalne preparaty, chłodzące lepiej niż lód.
Trzymaj kontuzjowaną kończynę w pozycji uniesionej.
Jeśli skóra nie jest zraniona, ból uśmierzą także specjalne środki w postaci aerozolu lub maści(ketopron,oxi gel,fastum jest tego w multum wystarczy isc do apteki maści stosujemy na zmiane nie uzywamy tylko jednej bo organizm sie uodporni).
Na stłuczone miejsce nałóż opatrunek uciskowy(okolo 13 zł w aptece opaska uciskowa na kolano chodz w niej tylko jak boli), gdyż zapobiegnie to spuchnięciu.
Trzymanie w górze kontuzjowanych kończyn powoduje szybsze zniknięcie opuchlizny.
Zranioną kończynę należy opatrywać elastycznym bandażem i nie obciążać jej aż do ustąpienia bólu.
W przypadku silnego bólu i opuchlizny ulgę może przynieść zażycie leku przeciwbólowego.
Kiedy należy udać się do lekarza
Gdy podejrzewasz zwichnięcie - w każdym przypadku.
Gdy ból jest bardzo silny, co może wskazywać na złamanie kości lub zerwanie mięśnia.
Gdy kończyna jest zbyt ruchoma, a staw zniekształcony.
Jeśli wylew jest bardzo duży lub kończyna mocno spuchnięta.
Gdy brak jest poprawy po kilku dniach samodzielnego leczenia.
Źródło: fight-club.pl
KONTUZJE STAWÓW https://www.sfd.pl/[ART]_Kontuzje_stawów-t432154.html
KONTUZJE MIĘŚNI
WPROWADZENIE
Często w praktyce sparringowej zdarza nam się doświadczyć efektu skutecznego trafienia w mięsień, np. przy klasycznym low kicku* w udo. W sztukach walki z upodobaniem odwołujemy się do pojęcia punktów lub obszarów wrażliwych, zazwyczaj pokrywających się z miejscami płytkiego przebiegu nerwów. Oddziaływanie na obszary wrażliwe wydaje się bardziej prawdopodobne niż na punkty wrażliwe, z punktu widzenia praktyki sparringowej w Yiquan i innych sztukach walki.
MECHANIZMY USZKODZEŃ NERWU W WYNIKU TRAFIENIA
Trwałe porażenie nerwu w wyniku jego uszkodzenia, czego efektem jest ból, uczucie drętwienia lub wrażenie bólu w dalszej części kończyny (tzw. ból promieniujący) i późniejszy niedowład kończyny.
Przejściowe, krótkotrwałe porażenie nerwu objawiające się szybko ustępującym bólem i drętwieniem, bez uszkodzenia mięśnia. Przykładem może być stosunkowo słabe uderzenie w okolice łokcia bez jego stłuczenia.
Przejściowe, długotrwałe porażenie nerwu wynikające z trafienia w okoliczne tkanki i pośrednie podrażnienie nerwu poprzez obrzęk tych tkanek, w tym mięśnia.
Zdarza się kombinacja podrażnienia bezpośredniego i pośredniego. Z tego względu należy przyjrzeć się mechanice urazu mięśnia w wyniku trafienia.
MECHANIKA URAZU MIĘŚNIA W WYNIKU TRAFIENIA
Zarówno uderzenia jak i przeciążenia mięśnia mogą powodować urazy o identycznym charakterze i porównywalnym zasięgu. Ich efektem jest krwawienie wewnętrzne i obrzęk.
Bezpośrednia siła działająca na ciało może spowodować podskórne sińce i, co ważniejsze, krwiaki w obrębie położonych głębiej mięśni. Uraz mięśni związany jest w tym wypadku z uszkodzeniem włókien mięśniowych i małych naczyń krwionośnych, a więc wylewem krwi do tkanki. (1)
Uraz bezpośredni (stłuczenie)** uszkadza najgłębsze włókna, przylegające do powierzchni kości. Można przyjąć, że ciśnienie jest przenoszone z powierzchni do warstw mięśni, tak jak by to były warstwy płynu, aż dojdzie do wyhamowania fali ciśnienia na poziomie kości - przez co przylegające warstwy mięśni ulegają przyciśnięciu do sztywnej kości i uszkodzeniu.
Stłuczenia mięśni są powszechnie lekceważone w świecie sportowym, gdyż uszkodzenia położone są z reguły głęboko i na skórze nie pojawia się żaden krwiak. Co więcej, to uszkodzenie mięśni jest odwrotnie proporcjonalne do stopnia kurczu mięśni w momencie zadziałania urazu, przez co im większe rozluźnienie mięśni, tym bardziej intensywna fala ciśnienia sięgająca głębokich warstw. Uszkodzenie tkanek jest także bezpośrednio proporcjonalne do działającej siły i unaczynienia, tj. przepływu krwi w momencie uszkodzenia.
Udo, stanowi częste miejsce urazów u sportowców, zwłaszcza w grach zespołowych, a miejscowy ból i sztywność, spowodowana krwiakami w mięśniu, określana jest często terminem "Charley horse" (3), lub "zakorkowanym udem". (5)
PIERWSZA FAZA POSTĘPOWANIA
Działanie nasze w pierwszej kolejności powinno polegać na jak najszybszym zahamowaniu krwawienia, aby ograniczyć obszar powstającego krwiaka.
Służą temu zimne okłady i ewentualny miejscowy ucisk, oraz odciążenie z użyciem kul inwalidzkich włącznie. (5)
W ciągu pierwszych 48 godzin po urazie wskazane jest unieruchomienie kończyny.
Miejscowo stosuje się krioterapię - przykładając okłady wysychające, worki z lodem.(4)
W tym celu stosuje się sformalizowane procedury postępowania.
Starsza reguła trzech U:
* Unieruchomienie,
* Uciśnięcie,
* Uniesienie (2)
lub nowsza procedura OLUP (1):
Opuchlizna pojawia się zazwyczaj w ciągu pierwszych sekund po urazie, pamiętaj, więc by działać od razu. Nie czekaj na przybycie lekarza.
ODPOCZYNEK . Należy wyeliminować całkowicie ruchy uszkodzoną częścią ciała.
Postulat ten oznaczałby konieczność przerwania sparingu po jednorazowym skutecznym trafieniu. W praktyce można próbować ograniczyć wpływ ambicji "bycia twardzielem" podczas treningu, ale na pewno nikt nie zdecyduje się na takie działanie podczas zawodów.
LÓD . Należy położyć na tę część ciała mokry ręcznik. Jeśli to możliwe, powinna to być torebka z lodem lub lód zawinięty w ręcznik.
Nie wolno kłaść lodu bezpośrednio na powierzchnię skóry (to samo dotyczy torebki z lodem), gdyż może to spowodować odmrożenie. Istnieją specjalne zimne opatrunki wielokrotnego użytku dla sportowców, dostępne w aptekach. Warto, aby w miejscu treningu było coś takiego.
UCIŚNIĘCIE . W celu uciśnięcia kontuzjowanego miejsca należy owinąć je bandażem elastycznym.
Należy uważać, aby nadmiernym uciskiem nie spowodować upośledzenia lub odcięcia dopływu krwi do uszkodzonego obszaru. Oznakami tej sytuacji będą: ból, brak czucia, skurcze, zasinienie, obniżenie temperatury kończyny w porównaniu do kończyny przeciwległej. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, należy natychmiast poluzować lub ściągnąć bandaż. Należy pozostawić lód i bandaż na około 30 minut.
PODNIESIENIE . Należy utrzymywać kontuzjowane miejsce powyżej poziomu klatki piersiowej.
W celu rozgrzania skóry i przywrócenia normalnego krążenia krwi należy rozwiązać bandaż na 15 minut. Powtarzać procedurę co 3-4 godziny. Jeśli kontuzjowane miejsce nadal puchnie lub wzmaga się ból, należy zgłosić się do lekarza ( o ile nie zrobiono tego wcześniej).
W razie poważnej kontuzji można stosować procedurę OLUP przez 2-3 doby ( po konsultacji z lekarzem).
Dalsze leczenie zależy od tego, jaka struktura anatomiczna została uszkodzona.
PODSTAWY DALSZEGO LECZENIA KRWIAKÓW MIĘŚNI
Celem leczenia usprawniającego jest złagodzenie bólu, ograniczenie rozległości obrażeń, przyspieszenie resorpcji krwiaka oraz zapobieżenie powstaniu przykurczu mięśniowo-stawowego. (4)
Po 2-3 dniach wdraża się ćwiczenia czynne w odciążeniu, wprowadza się zabiegi cieplne (parafinowanie), masaż wirowy, a w razie potrzeby - pełne formy fizykoterapii, takie jak diadynamik i terapia polem magnetycznym (4), aby przyśpieszyć ewakuację uformowanego krwiaka i nie dopuścić do jego otorbienia się.
Kiedy tylko ustąpią ból i opuchlizna, można rozpocząć lekkie ćwiczenia.
Ich intensywność powinna być ograniczona bólem. To znaczy ruch powinien odbywać się tylko w granicach, w których ćwiczący nie odczuwa bólu. Zakres ruchu należy stopniowo zwiększać, do momentu osiągnięcia pełnej sprawności. Dopiero wtedy można podjąć bardziej wytężony wysiłek fizyczny, przewidziany w programie treningowym.
Mimo to, nie da się uniknąć przynajmniej jednodniowej przerwy w treningach.
Warto zauważyć, że bogactwo metod treningowych, oferowanych przez Yiquan, ze szczególnym uwzględnieniem zhan zhuang (specyficznych ćwiczeń pozycyjnych), pozwala na zminimalizowanie przerwy i kontynuowanie ćwiczeń, w ograniczonym zakresie.
DOSTĘPNE ŚRODKI FARMAKOLOGICZNE
Należy zauważyć również, że każdy uraz prowadzi do rozwinięcia się w organizmie miejscowego procesu zapalnego. Warto, więc rozważyć możliwość zażycia w pierwszej fazie preparatów zawierających paracetamol, znoszących ból, a nie wpływających na krzepliwość krwi. Po trzech dobach można zastosować aspirynę lub preparaty zawierające ibuprofen.
* Często nie zdajemy sobie sprawy z korzyści płynących z podania aspiryny.
* Jest to doskonały środek przeciwbólowy,
* Posiada silne działanie przeciwzapalne,
* Szybko obniża podwyższoną temperaturę ciała,
* Jest stosunkowo bezpieczna (jeśli użyta właściwie i w dozwolonej dawce) (1) - najczęściej przeciwwskazaniem jest choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy i niektóre zaburzenia krzepnięcia krwi.
Zarówno aspiryna jak i preparaty zawierające ibuprofen powodują obniżenie krzepliwości krwi i przyśpieszają ewakuację istniejącego uformowanego krwiaka. Natomiast podana zbyt wcześnie od zaistnienia urazu mogłaby spowodować przedłużenie krwawienia ze stłuczonego miejsca i przyczynić się do powstania jeszcze większego krwiaka.
Warto jednak pamiętać, że nawet leki sprzedawane w każdym sklepie i kiosku, nie pozostają obojętne dla organizmu i należy je stosować zgodnie ze wskazaniami.
Działanie przeciwzakrzepowe i dlatego ułatwiające ewakuację krwiaka wykazują również preparaty heparyny stosowane w tym przypadku zewnętrznie w postaci kremu lub żelu, np.: Heparyn-Hasco, Heparinian, Heparizen, Lioton. Stosuje się je jak aspirynę, czyli po 3 dobach od urazu.
Przy obrzękach i krwiakach pourazowych poleca się także:
* preparaty zawierające wyciąg z kasztanowca w formie żelu do użytku zewnętrznego lub tabletek do przyjmowania (doustnie działa przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo poprawia elastyczność naczyń), np.: Aescin, Esceven,
* preparaty wapnia,
* preparaty zawierające rutynę,
* wyciągi z arniki formie maści lub płynu do wykonywania okładów.
Wyciągi alkoholowe z kwiatów i koszyczków arniki są stosowane zewnętrznie jako leki przeciwzapalne i antyseptyczne w stłuczeniach, opuchnięciach, w chorobach jamy ustnej. Pobudzają ukrwienie i przyspieszają gojenie, ułatwiają wchłanianie wybroczyn, zmniejszają bóle artretyczne. Stosowane są w postaci okładów, nacierań lub maści. (6)
NIE NALEŻY!
Nie wolno ogrzewać (żadne gorące kąpiele!), żadnego "rozchodzenia" ani masaży, sprzyjających dalszemu wypływowi (wynaczynianiu się) krwi do uszkodzonych tkanek.
Efektem takiego postępowania byłaby twarda, wrażliwa na dotyk opuchlizna wynikająca z wlania się do mięśnia krwi z uszkodzonych naczyń krwionośnych. Dalszym efektem byłoby powiększanie i "spływanie" krwiaka wewnętrznego, tworzenie się nieprawidłowej blizny w mięśniu i utraty jego elastyczności, a w konsekwencji siły i funkcji.
Inne komplikacje to infekcja, tworzenie się torbieli, zakrzepowe zapalenie żył oraz kostniejące zapalenie mięśni. (5)
Powstałe w ten sposób skostnienie pozaszkieletowe pomimo operacyjnego usunięcia może z dużym prawdopodobieństwem ponownie się odtworzyć prowadząc do trwałego kalectwa. (2)
ASPEKTY PSYCHOLOGICZNE
Często niestety zdarza się lekceważenie lub nawet ukrywanie powstałych podczas ćwiczeń urazów.
Warto byłoby uświadomić sobie rzeczywiste przyczyny urazu i wyciągnąć właściwe wnioski.
Należy jednoznacznie stwierdzić, że uraz mięśnia może być wynikiem niedostatecznej sprawności naszego ciała:
* niedostateczna szybkość,
* niedostateczna wytrzymałość wysiłkowa,
* niedostateczna siła.
Te braki mogą wynikać zarówno z:
* błędów treningowych (między innymi bagatelizowanie osobniczych ograniczeń treningowych),
* niedostatecznego zaangażowania,
* naturalnych ograniczeń biologicznych, takich jak: genetyka, wiek, aktualny stan zdrowia.
Wytrenowany zawodnik potrafi bez uszczerbku na zdrowiu przyjąć i zamortyzować kilka - nawet dość mocnych uderzeń w okolice nerwu. Odporność jego zależy jednak od głębokości położenia nerwu (cecha wrodzona), grubości osłaniających go mięśni (cecha wrodzona lub wytrenowana), ewentualnie grubości osłaniającej tkanki tłuszczowej, siły mięśni i ich zdolności do szybkiego napinania, oraz wytrzymałości.
Warto tu podkreślić rolę wytrzymałości, gdyż pomijając przypadki spektakularnych trafień w pierwszej fazie sparringu, efekt kolejnych trafień zdecydowanie narasta w miarę zmęczenia wynikającego z czasu trwania sparringu. Typowym przykładem może być efekt kolejnego trafienia low kickiem w udo. W miarę narastania zmęczenia spada zarówno nasza szybkość jak i siła mięśni, i po przekroczeniu określonej indywidualnie liczby otrzymanych trafień nawet niezbyt silne kopnięcie powoduje uraz typu 3. Tego typu sytuacji doświadczył chyba każdy trenujący jakikolwiek sport kontaktowy. Zazwyczaj jednak ponosi nas ambicja i wykazując się "hartem ducha" nie tylko kontynuujemy sparring i trening, ale również usiłujemy często zachować normalną częstotliwość i intensywność treningów.
Świadome i odpowiedzialne ćwiczenie z partnerem uchroni nas przed uszkodzeniem ciała, a jednocześnie pozwoli podnieść próg tolerancji bólu, którego nie należy mylić z brakiem jego odczuwania.
*low kick - niskie kopniecie po łuku do wewnątrz, najczęściej w zewnętrzną stronę uda wykrocznej nogi przeciwnika.
**Rozróżniamy urazy bezpośrednie (stłuczenia) i urazy pośrednie (naciągnięcia)
Zmieniony przez - kopt w dniu 2008-10-08 07:37:59
Newsy MMA, K-1 i nie tylko - www.fight24.pl zapraszam!!!
Krzysztof Piekarz
bokser7393
J_A_G_L_A
Bebcio155
Lady M
Kamiru
OloKK
